Կեցցե՛ Հայկ Մարությանը, ով ծախսում է «հարկատու լոդրերի» փողերը
Երեկ երեկոյան միացվեցին Երևանի գլխավոր տոնածառի լույսերը:
Հարկատուներիս հաշվին, տոնախմբության համար ընդհանուր առմամբ ծախսվել էր 100 միլիոն դրամ, այո՛ դա այն պետության հաշվին, որը շուրջ 7 միլիարդ դոլար արտաքին պարտք ունի, տնակային ավաններ կամ Աշոտաբերդի խայտառակությունը: Ինչևէ: Ծախսը «ժողովրդի իշխանության» կողմից առանց հանրային քննարկման արված է, իսկ շնորհակալություն երկրի ղեկավարը արդեն հայտնել է քաղաքապետին` Հայկ Մարությանին: Հավանաբար, ոչ ոք էլ չէր պատկերացնում, որ Փաշինյանը ոչ թե Մարությանին, այլ «հարկատու լոդրերին» կասի «Կեցցե՛ք»:
Հետաքրքրական է նաև՝ եթե այս ծախսերն այլ հավասար պայմաններում իրենց թույլ տային նախորդ իշխանությունները, ինչպիսի ելույթ կունենային ընդդիմադիրներ Նիկոլ Փաշինյանը, Էդմոն Մարուքյանը, Լենա Նազարյանն ու Արարատ Միրզոյանը: Նրանք պարզապես չէին հեռանա ԱԺ ամբիոնից և ամեն մեկը կփորձեր առավել սուր ելույթով «արևին փռել» նախկին քաղաքապետին:
Տոնական հանդեսի ընթացքում ելույթ ունեցավ քաղաքապետ Հայկ Մարությանը և իր խոսքում ուշադրության արժանի միտք արտահայտեց հրաշքների կատարման մասին:
Մեր քաղաքապետը մինչև 2018 թվականը հրաշքներին չի հավատացել, իսկ հիմա սկսել է հավատալ: Դե, իրականում, կարելի է նրան հասկանալ, քանի որ 2018-ին նրա կյանքը էական բարելավում ապրեց` առանց լայն սպառման դաշտի կինոարտադրությունից անցում է կատարում միլիոնանոց քաղաքի կառավարման: Իսկապես, նման անցումը կարող է միայն որպես հրաշք դիտարկվել:
Այս է խնդիրը, որ հրաշքով քաղաքապետ ընտրված մարդն այդպես էլ չի գիտակցում, թե որն է ժողովրդի կամքը և թե ինչու նրան բերեցին իշխանության: Մարությանն ու իր շրջապատը չեն հասկանում, որ ժողովրդի պայքարը չի եղել Սերժի կամ Տարոնի դեմ, նրանց պայքարը եղել է անարդարության և իրենց կարծիքը հաշվի չառնելու դեմ: Դրա ապացույցն է և այն, որ քաղաքապետը լրագրողների հետ զրույցում նախ ասաց, թե տրանսպորտի նոր ցանցի ներդրման համար միլիոնավոր գումարներ չեն ծախսվել, ապա հպանցիկ ավելացրեց, թե ինքը չի ծախսել (նկատի ունի՝ Տարոն Մարգարյանի կառավարման օրոք է ծախսվել), բայց հետո էլ հավելեց, որ 850 հազար եվրո գումար արդեն ծախսվել է: Չի՞ գիտակցում քաղաքապետը, թե՞ չի ուզում գիտակցել, որ Երևանի բյուջե գնացող գումարների համար վճարող աշխատողը մեծ հաշվով՝ թքած ունի՝ գումար վատնողի անունը Տարոն է, թե Հայկ, եթե ինքը կռացած է երթևեկում օրն առնվազն երկու անգամ:
Անցյալից դասեր չքաղած այս իշխանությունների կյանքը կարճ է, որովհետև ժողովուրդը լավ է սերտել հեղափոխության կարճ ուղին` գործադուլն ու ճանապարհներ փակելը դարձել են բողոքի արտահայտման ձև և ոսկոր` կանգնած յուրաքանչյուր իշխանության կոկորդին:
Իսկ հրաշքներից անդին, հայաստանյան իրականությունը ոչ թե երեկվա տոնական լույսերն ու շքեղությունն են, այլ ինքնահրկիզվող տարեց կինը, ում թոշակի չափով Մարությանը մեկ մետր տոնական լույս էլ չէր կարող գնել: