Երկիրը փրկել չեն կարող կամ... չեն ուզում. հայրենասիրության մասին խոսելն ու պարգևավճարներից հրաժարվելը հաց է ու տեսարան` ժողովրդի համար
«Հայաստան» դաշինքը, իբրև թե շատ մեծ բան է անում, հայտարարեց, թե՝ տեսե՜ք, տեսե՜ք, մենք հրաժարվում ենք պարգևավճարներից։ Իսկ ավելի կոնկրետ՝ ո՛չ թե հրաժարվում, այլ դաշինքն այդ գումարներն ուղղելու է սահմանամերձ շրջաններում որևէ ծրագրի իրականացմանը։
Այստեղ կարող էին նաև ծափեր լինել, եթե մոռացած լինեինք, թե ինչ գաղափարախոսություն ու նպատակներ են միավորել ամենատարբեր մարդկանց ու հավաքել նրանց «Հայաստան» դաշինքի ներքո։
Ի սկզբանե պահանջելով «կապիտուլյանտ», «դավաճան» վարչապետի հրաժարականը՝ տարբեր քաղաքական ուժերի ներկայացուցիչներ հանդիպեցին փողոցում ու սկսեցին փողոցային պայքար մղել իշխանության դեմ։
Բայց գոնե մենք մեզ չխաբելու համար, պետք է խոստովանենք, որ այդ փողոցը ոչ թե հրաժարականի պահանջի ուղի էր, այլ աթոռի հասնելու ճանապարհ։
«Պայքարն» այդպես էլ մնաց փողոցում՝ որպես երեկոյան զբոսանք․․․
Անհնազանդության ակցիաներ կազմակերպելու փոխարեն, կազմակերպիչները, որոնց առաջին շարքերում նաև այսօր արդեն ԱԺ փոխխոսնակ դարձած Իշխան Սաղաթելյանն էր, մի քանի հավաք արեցին, երգեցին, քայլեցին ու իրենց հետևից եկածներին բարի գիշեր մաղթեցին։
Իսկ առավոտյան արթնացան ընտրության ճանապարհով իշխանության գալու նոր ու ավելի գայթակղիչ նպատակով․․․
Նրանք, ովքեր պահանջում էին երկրի ղեկավարի հրաժարականը, որովհետև նա երկիրը հանձնել էր թշնամուն, հանկարծ համաձայնեցին նրա հետ ձեռք-ձեռքի տված գնալ ընտրության և ստանձնել «պատվավոր ընդդիմադիր մեծամասնության» դերը․․․
Իհարկե, նրանք գիտեին, որ դրանից ավելի չեն ստանալու և մնալու են որպես երկիրը հանձնող իշխանության ընդդիմությունը, բայց քանի որ խորհրդարանի պատերից ներս ավելի տաք էր ու հարմարավետ, քան փողոցի վրաններում, ուստի նրանք մտան Ազգային ժողով․․․
«Հայաստան» դաշինքի պայքարն ավարտվեց խորհրդարանի պատերի մեջ․․․
Իրենք թերևս այնքան էլ համաձայն չեն այն մտքին, թե իբր իրենց պայքարն ավարտված է։ Ասում են, թե իրենց մոտեցումների և սկզբունքների մեջ բան չի փոխվել․․․
Եթե հաշվի առնենք, որ այդ սկզբունքներն ու մոտեցումները իշխանության գալն էր, ապա իհարկե, նրանք դեռ ուզում են գալ իշխանության, բայց միայն այդքանը․․․
Լինենք ավելի իրատես․․․
«Հայաստան» դաշինքի՝ խորհրդարան մտնելուց հետո քանի՞ նոր զոհ ենք ունեցել, քանի՞ նոր գերի են վերցրել ադրբեջացիները, քանի՞ նոր վիրավոր ունենք (այսօր ևս մեկը վիրավորվեց), քանի՞ նոր տարածք է հանձնվել թուրքին․․․ ու դեռ քանի՞սն է պատրաստվում հանձնել դավաճան իշխանությունը, որի մասին գիտի ընդդիմությունը։
Իսկ ի՞նչ է արել այդ ամենը կանխելու համար․․․ Բացառապես ոչինչ․․․
Ի՞նչ է, չէի՞ն կարող գոնե հակադարձել Նիկոլ Փաշինյանին, երբ նա ԱԺ ամբիոնից հայկական տարածքների անուններն ադրբեջաներեն էր հնչեցնում...
Կարող էին ու պարտավոր, բայց չարեցին ոչինչ․․․
Այն, ինչ արվել է մինչ օրս, այն է, որ «Հայաստան» դաշինքի ղեկավար, ՀՀ երկրորդ նախագահ Ռոբերտ Քոչարյանի որդու՝ Սեդրակ Քոչարյանի ունեցվածքի վրայից հանվել է կալանքը: Դատական պրոցեսների միջոցով աստիճանաբար մեղքերից մաքրվում է նաև ինքը՝ Ռոբերտ Քոչարյանը։ Շեշտենք՝ հենց Փաշինյանի իշխանության օրոք:
NEWSPRESS.am-ն ավելի վաղ հրապարակել է, որ վերջին շրջանում Նիկոլ Փաշինյանն ու Ռոբերտ Քոչարյանը մի քանի անգամ հանդիպել են։ Նրանց հանդիպումներից մեկն էլ կազմակերպվել է Քոչարյան ընտանիքին պատկանող «Կոնգրես» հյուրանոցում։
Այնպես որ, ցինիկաբար հայտարարել, թե հրաժարվում են պարգևավճարներից ու դրանով աչք փակել բուն նպատակի վրա՝ մոռանալով, թե ինչի համար է ժողովուրդն իրենց ձայն տվել ու ինչի համար էին հավաքվել, պարզապես ծիծաղելի է․․․
Եթե «Հայաստան» դաշինքն իսկապես ուզում է պայքարել, ապա ինչի՞ է սպասում․․․ սպասում է մինչև կապիտուլյանտ իշխանությունը հասնի՞ իր նպատակին և Հայաստանից թողնի մի պատառի՞կ․․․
Ե՞րբ է լինելու այդ պայքարը, ե՞րբ է պայթելու ցասումը, ե՞րբ են, ի վերջո, իսկապես պահանջելու երկիրը հանձնող ղեկավարի հրաժարականը և անցնելու երկրի պաշտպանության համար գործնական քայլերի: Ի՞նչ չունեն՝ մարդկային, ֆինանսական ռեսուրսնե՞ր, խե՞լք, ո՞ւժ: Ամե՛ն ինչ ունեն: Միայն ցանկություն չունեն:
Քանի դեռ այդ ամենը չկա՝ հայրենասիրության մասին խոսելն ու պարգևավճարներից հրաժարվելու հայտարարությունները հաց են ու տեսարան` ժողովրդի համար։
Դասականը կասեր՝ Էս ո՞ւմ եք ձեռ առնում, տղերք․․․