Երկտեղանոց կռավաթի, նիկոլիզմի ու տգետ հասարակության մասին
5000 զինվոր է զոհվել սեպտեմբերի 27-ից սկսված պատերազմում, հազարավորները դարձել են անդամահատված ու առաջին կարգի հաշմանդամ։ Զոհվել ու հաշմանդամ է դարձել ազգի սերուցքը, մի ողջ սերունդ, որն ամենոգեղենն էր, որը մենք ունեինք, ամենաթանկը, անկախության ու հայրենիքի գինն ամենաշատն իմացողը։
Հարյուրավոր անհետ կորած զինվորներ էլ ունեցանք այս պատերազմում, տղաներ, որոնք տասնայակ օրեր ազերինեի մոտ են պահվում, նրանց տանջում են ամենադաժան ձևով, նվաստացնում, ստիպում համբուրել այն դրոշը, որն այդ երիտասարդների ոտքերի տակ է եղել մշտապես։
Հայաստանն ու Արցախը երբեք այսպիսի դաժանության մեջ չէին հայտնվել, հայ ժողովրդի արժանապատվությունը երբեք որևէ մեկն այս աստիճան չէր նվաստացրել, մենք այս նվաստացմանը հասանք մի տգետի անկարողության ու պոռոտախոսության հետանքով։ Մենք այս նվաստցմանը հասանք, որովհետև պետություն վստահցինք մեկին, որը բացի շոուներն այլ բանի ունակ չէր։
Հայ զինվորն այսօր ադրբեջանցու ձեռքին է, որովհետև հայտնվեց մեկն, ով որոշեց, որ կարող է երկիր ղեկավարել, բանակցել Ալիևի հետ, արհամարհել իր ռազմավարական միակ դաշնակցին՝ Ռուսաստանին, հայտնվեց մեկը, որը խաբեց երկու տարի՝ բղավելով, թե մենք զինված ենք և ուժեղ, հայտնվեց մեկն, ում ասել էին, որ զինվորին ելակ տալն է այդ նույն զինվորի առաջ քո միակ պատասխանատվությունը։
Հենց այս թեթևսոլիկությունը մատուցվեց մեզ երկու տարի, խաբելով ու ստելով, կեղծելով հասանք սահմանագծին, որտեղից անդին թուրքն է, հայ գերին, հազարավոր հայ տղաների արյան ծովն ու անհայտության մեջ իրենց զավակին սպասող ծնողների ողբը։
Այս դաժան իրականությունից իրեն կտրել ու մեկուսացրել է վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանը, նա բավարարվում է բունկերային կյանքով, շարունակում այդ զոհված ու անհետ կորած զինվորի վճարած հարկով ավտոշարասյունը հետևը գցած շրջել երևանյան փողոցներում, վճարել իր անվտանգության աշխատողներին, որ պաշտպանեն իրեն այդ նույն ծնողներից, որ մունաթ գա այդ նույն ծնողի վրա, թե կարողա երկտեղանի կռավաթ պետք ա տայինք զինվորիդ։
Ամենադաժանն այն է, որ կան մարդիկ, որոնք սա թույլ են տալիս, կան մարդիկ, որոնք թույլ են տալիս իրենցից իրենց արժանապատվությունը գողացած ու երկիրը սև ժապավենների երկիր դարձրածին շնչել մեզ հետ նույն օդը, հանդգնել խոսել ու ճառեր կարդալ Հանրայինի եթերում։
Դժբախտություն է այս որակի հասարակություն ունենալը, այնպիսի հասարակություն, որի համար արյան գնով պահված Արցախը թուրքին տալը շատ ավելի հեշտ էր, քան նիկոլիզմից հրաժարվելը։
NewsPress.am