Պայթյունը չի ուշանա
«Գազպրոմ Արմենիան» Հայաստանի համար օգտագործում է իր քաղաքական կարևոր լծակը և բարձրացնում է գազի գինը։
Հայաստանի թավշյա իշխանությունը, որը պատասխանատու է հայ-ռուսական աննախադեպ վատ հարաբերությունների համար, շարունակում է պահել լռություն։ Գազպրոմի ներկայացուցիչը շարունակում է պնդել Հանրային ծառայությունները կարգավորող հանձնաժողովը ներկայացրել է մի այնպիսի անիրատեսական հաշվարկ, որի արդյունքում Հայաստանը կարող է մնալ անգամ առանց գազ, հետևաբար շատ ուղիղ ձևով ասել է, որ գինը պետք է բարձրանա։ Սրան ի պատասխան ի՞նչ է ասում Հանրային ծառայությունները կարգավորող հանձնաժողովի նախագահը. կարծում է, որ գազի գինը որոշակիորեն պետք է բարձրանա և ոչ թե այն չափով, որը դնում է ընկերությունը։
«Գազպրոմ Արմենիան» առաջարկում է գազի միջին գինը հաշվարկել 283 դոլար՝ ներկայում գործող 255 դոլարի փոխարեն, իսկ ՀԾԿՀ-ն առաջարկում է 266,7 դոլար։ Ամբողջ աշխարում նավթի գնի անկման հետևանքով էներգակիրների էժանացումն աշխարհում բերել է գազի գնի նվազեցման, Հայաստանում տեղի է ունենում ուղիղ հակառակը, իսկ մեր պաշտոնյաները ոչ թե կարողանում է բանակցել էժանացման համար, այլ փորձում է թանկացման իրեն տարբերակը առաջրկել։
Հայաստանը հայտնվել է գազի գին մուրացողի դերում, իսկ թե ինչու չի կարողանում բանակցել արդեն խորքային վերուծության կարքի ունի։
Նիկոլ Փաշինյանը Բելառուսի նախագահի հետ դաշինք էր կազմել ընդդեմ ՌԴ նախագահի, դրա արդյունքում Հայաստանը ստացավ գազի գնի թանկացում՝ Բելառուսը՝ ոչ։ Օրնիբուն Փաշինյանի տապալված քաղաքանության բացասական հետևանքները թաքցնող իշխանական փաստաբանների ու քաղաքագետներին հիմա պետք է խնդրենք վերլուծել, թե ինչո՞ւ մենք պետք է պատասխան տանք Փաշինյանի անհեռատեսության համար։
Իշխանական տնտեսագետները պարտավոր են նաև հաշվարկել, թե ինչ հետևանքներ է ունենալու գազի գնի թանկացումը սոցիալ-տնտեսական աղետալի իրավիճակում հայտնված մեր քաղաքացիների համար, երբ գազի գնի թանկացումն իր հետ բերի նաև շղթայական թանկացումներ։
Ստացվում է, որ գույքահարկի բարձրացման մասին օրենքն առաջ քաշելուց հետո կես միլիոն քաղաքացի, որը մինչ այժմ ազատված էր հարկից, հիմա կդառնա հարկատու, դա բավարար չէ, դրան հիմա կգումարվի նաև գազի թանկացումը։ Եթե գազի գինը թանկանում է, ապա պետությունը պետք է մտածի մեխանիզմներ՝ կոմպենսացնելու թանկացման բեռը։
Կարող է ավելացնել թոշակները, աշխատավարձերը, կամ մտածել մարդկանց եկամուտներն ավելացնելու այլ գործիքների մասին, հակառակ պարագայում կորոնավիրուսի հասցրած տնտեսական ծանր հետևանքների տակ միայնակ մնացած քաղաքացին կարող է սոցիալական պայթյուն առաջացնել, որովհետև արտակարգ դրությունն անգամ ի վիճակի չի չի լինելու զսպել հանրային սոցիալական դժգոհությունն այն ժամանակ, երբ մարդը կանգնում է հացի խնդրի առաջ։
Գազի գնի թանկացումը հերթական անգամ բացահայտում է իշխանության՝ մի բան ասելու, այլ բան անելու քաղաքականությունն ու վերահաստատում պոպուլիզմի և ստի կործանարար ազդեցությունը հասարակությունների վրա։