Սփյուռքի նախարարն իր անհեթեթ «բացահայտումների» փոխարեն՝ ավելի լավ է փակեր այդ անիմաստ նախարարությունը
Սփյուռքի նախարար Մխիթար Հայրապետյանը գեղեցիկ շոու է սարքել։ Նա որոշել է բացահայտել Սփյուռքի նախարարությունում կատարված չարաշահումները։
Նա հավաքել էր լրագրողներին և ներկայացնում էր, թե ինչ ծրագրերով է կոռուպցիան իրականացվել ոլորտում։
Իսկապես` սա այն նախարարությունն է, որտեղ ներդրումները բավականին շատ են, և թերևս բոլորը ենթադրում են, թե ինչ հնարավոր կոռուպցիոն ռիսկեր կարող էին այստեղ ի հայտ գալ, բայց այն, ինչի վրա սլաքն ուղղեց նախարար Հայրապետյանը, մեղմ ասած, ծիծաղելի է։
Նա հայտարարեց, որ «Արի տուն» ծրագրով նախարարությունը փողեր է վատնել սփյուռքից Հայաստան ժամանած երիտասարդների ուտելիքի վրա։ Նա նշեց նաև, որ օրական նրանց սննդի համար ծախսվել է 8000 դրամ։
Բոլոր նրանք, ովքեր գոնե մեկ անգամ քաղաքից դուրս մասնակցել են դասընթացների՝ պետք է որ հասկանան՝ օրական 8000 դրամը նորմալ գումար է սննդի ապահովման համար։ Հարկ է նկատել, որ այս գումարը նախատեսված է ոչ թե միայն օրվա երկուանգամյա ճաշի համար, ինչպես նշեց նախարարը, այլ՝ երեք։ Այսինքն՝ 8000-ը պետք է բաժանել ոչ թե երկուսի և ստանալ 4000 դրամ, այլ 3-ի։
Նախ անկեղծության համար պետք է նշել, որ օտար երկրից հայրենիք ժամանած երիտասարդներին հարկավոր էր կերակրել այնպես, որպեսզի նրանք կուշտ լինեն և սովի զգացողություն չլինի։
Չենք փորձում խորանալ մանրամասների մեջ, պարզապես կհորդորենք մտնել ցանկացած արագ սննդի կամ որևէ այլ սննդի կետ և հասկանալ, թե մեկ մարդու հաշվարկով որքան է անհրաժեշտ սոված չմնալու համար։ Այս հաշվարկներով գուցե օրական 10000 դրամն էլ արդեն քիչ լինի։
Այլ կերպ ասած՝ լավ է, որ նախարարն սկսել է հասկանալ՝ աշխատասենյակը ո՛չ թե ընկերների հետ «փարթիներ» անելու համար է, այլ աշխատելու։ Բայց արագ արդյունք ցույց տալու համար նա ձեռքը գցել է հենց առաջին պատահած թղթերին և իբր ուսումնասիրել դրանք։
Նա նշում է, թե «Այդ ի՞նչ լանչ պետք է լիներ 4000 դրամով, ամեն մի երեխայի համար մեկական գա՞ռ պիտի մատուցեին, թե՞ սև խավիար․․․»․․․
Չենք քննարկում այն, որ նախարարի պատկերացումներն այս առումով ևս թերի են․ Հայաստանում այդ որտե՞ղ նա գիտի 4000 դրամով խավիարով ու գառան մսով լանչի տեղ:
Մի խոսքով՝ այս մանրուքների հետևից ընկնելու և անիմաստ շոու սարքելու փոխարեն, լավ կլիներ, որ նախարարը լուրջ բացահայտումներ աներ ու քրեական գործեր հարուցվեին, իսկ այս դեպքում միայն ծիծաղ է առաջացնում նրա անհեթեթ «բացահայտումը»։
Ի դեպ, լավ կլիներ նաև, որ Սփյուռքի նախարարն այս նույն ոգևորությամբ ձեռնամուխ լիներ «Սփյուռքի նախարարություն» անվան տակ գործող անիմաստ կառույցի լուծարման գործընթացին։ Թերևս սա կլիներ նրա ամենաարդյունավետ ու նպատակային գործը։