Ջանիբեկովի տունը, փողոցն ավլող եզդիներն ու քանդված տնակները. Ի՞նչ կար նախկինում Օպերայի ու Կարապի լճի տարածքում (ֆոտո)
Ժամանակին Օպերայի ու Կարապի լճի տարածքում սեփական տներ էին, այգիներ ու պտղատու ծառեր, սակայն Օպերայի շենքի կառուցումից հետո կամաց-կամաց այդ ամենը սկսեցին քանդել ու վերացնել: Արդյունքում մնաց այն, ինչ հիմա կա:
Հիմա Օպերայի բակը քաղաքի ամենաբանուկ ու մարդաշատ վայրերից մեկն է: Այդ տարածքում հիմա զվարճանքի վայրեր են, խաղային ու ժամանցային տաղավարներ, ատրակցիոններ, իսկ նախկինում այդ տարածքում մի քանի փոքր տաղավարներ կային միայն, որտեղ վաճառվում էին բուլկիներ ու թեյ:
NEWSPRESS.am Culture-ի հետ զրույցում հայտնի նկարիչ Պարսամ Սիմոնյանի դուստրը՝ Գայանե Սիմոնյանը ցուցադրեց իր հոր նկարներից մեկը, որտեղ պատկերված էր նոր-նոր կառուցված Կարապի լիճն ու երևում էին այդ տարածքի ծառերը:
«1952 թվականից ապրում եմ Օպերային կից՝ Մոսկովյան փողոցի շենքում: Հիշում եմ շատ պատմություններ ու դեպքեր, որոնք կապված են այս տարածքի հետ: Կարապի լճի տեղում սեփական տներ էին ու փոքրիկ տնակներ: Տարածքն էլ լուսավորվում էր Լենինգրադի լույսերով: Այս տարածքը մաքրում էին եզդիները: Լավ հիշում եմ, թե ինչպես էին առավոտյան ու երեկոյան մաքրում Օպերայի բակը: Օպերայի բակի ու Կարապի լճի մեջտեղում մի երկհարկանի տուն կար: Տունը գեղեցիկ էր, իսկ տանը կից այգի կար: Ջանիբեկովի տուն էին ասում:Այգում պտղատու ծառեր էին, գեղեցիկ վարդեր: Սակայն 60-ական թվականներից սկսեցին քանդել այդ տներն ու քանդեցին նաև Ջանիբեկովի տունը»:
Տիկին Գայանեն մեծ ոգևորությամբ էր պատմում, որ ամեն օր Օպերայի տարածքով անցնելիս տեսնում էին Երևանում ապրող մտավորականներին (Սևակ, Կապուտիկյան, Համո Սահյան), ովքեր նստում էին ու զրուցում:
«Այս տարածքը մշակութային վայր լինելուց զատ, նաև զվարճանքի վայր էր: Վերջին մի քանի տարիներին է, ինչ Կարապի լիճը սարքում են սահադաշտ, սակայն դրանից առաջ, պետք է նշեմ, որ երեխաներն ինքները այդ լիճը սարքեցին սահադաշտ: Երբ ձյուն էր գալիս, մենք վերցնում էինք մեր սահնակները, չմուշկներն ու դուրս գալիս սահելու: Այդպես Կարապի լճի տարածքը սարքեցինք մեր ձմեռային ուրախությունների վայրը: Լճի մոտ մի մեծ լույս կար, որ լուսավորում էր տարածքը: Միացնում էինք Ազնավուրի երգերն ու խաղում: Այդ հաճելի ու պայծառ մանկությունն անցավ»:
Տիկին Գայանեն պատմում էր ու նայում լուսամուտից դուրս: Օպերայի բակում այդ պահին դատարկություն էր: Ոչ ոք չկար: Միայն մեքենաների աղմուկն էր: Երևի նա փնտրում էր մտավորականներին, սակայն նրանք այդտեղ չէին: Ապա նայեց Կարապի լճի տարածքին ու ասաց.
«Մեզ համար երազանք էր, որ մտնեինք Ջանիբեկովի գեղեցիկ այգին, բայց…. Հիմա Ջանիբեկովի տունը չկա: Չկան նաև այդ տարածքի տնակներն ու ծառերը: Հիմա ինձնից լավ եք տեսնում, թե ինչ կա: Իսկ մեզանից ոչ ոք չի կարող ասել, թե 10 տարի հետո այստեղ ինչ կլինի»: