Հենրիկ Մալյանի ծննդյան օրն է (տեսանյութ)
Սեպտեմբերի 30-ը հայ կինո և թատերական մշակույթի մեծերից մեկի՝ կինոռեժիսոր Հենրիկ Մալյանի ծննդյան օրն է:
Ժողովրդական արտիստ, պետական մրցանակի դափնեկիր Հենրիկ Մալյանը ծնվել է 1925 թվականին Թելավիում։ 1942-1945 թվականներին աշխատել է Թբիլիսիի ավիագործարանում որպես գծագրիչ, փականագործ։ 1945-1951 թվականներին սովորել է Երևանի գեղարվեստա-թատերական ինստիտուտի ռեժիսորական բաժնում՝ Լևոն Քալանթարի արվեստանոցում[1]։ 1953 թվականին ավարտել է Ա. Լունաչարսկու անվան պետական թատերական արվեստի ինստիտուտի (ГИТИС) ռեժիսուրական ընդլայնված դասընթացները։ 1951-1954 թվականներին աշխատել է որպես ռեժիսոր Հայաստանի տարբեր թատրոններում (Արտաշատ, Կիրովական, Ղափան) և հեռուստատեսությունում։ 1954 թվականից՝ ռեժիսորի օգնական, այնուհետև ռեժիսոր Հայֆիլմ-ում։ 1961-1962 թվականներին «Մոսֆիլմ» կինոստուդիայում ստաժավորում է անցել ռեժիսորներ Կալատոզովի և Բոնդարչուկի մոտ։ 1980 թվականին Հայֆիլմին առընթեր հիմնադրեց «Մալյան թատրոն-ստուդիա»։ Առաջին բեմադրությունը Վ․ Սարոյանի պատմվածքի հիման վրա «Իմ հայրենիքի խրատական հեքիաթները» ներկայացումն էր։
1982 թվականից դասավանդում էր Երևանի պետական գեղարվեստա-թատերական ինստիտուտում, պրոֆեսոր[2]։ 1971–1988 թվականներին դասավանդել է Երևանի Խաչատուր Աբովյանի անվան մանկավարժական ինստիտուտում, 1975–1988 թվականներին եղել է ռեժիսուրայի և դերասանի վարպետության ամբիոնի վարիչ[3]։
1980 թվականին Երևանում հիմնել է կինոդերասանի թատրոնը, որը 1988 թվականից անվանակոչվել է նրա անունով։
Մահացել է 1988 թվականի մարտի 14-ին Երևանում։
Հենրիկ Սուրենի Մալյանը հայ նշանավոր կինոռեժիսոր,թատերական ռեժիսոր, սցենարիստ, թատերական ուսուցիչ է: Նա և՛ որպես ռեժիսոր, և՛ որպես սցենարիստ մասնակցել է մի շարք ֆիլմերի ստեղծմանը:
Նրա ֆիլմերը դաստիարակել են սերունդներ, իսկ ֆիլմերից բազմաթիվ արտահայտություններ դարձել են թևավոր խոսքեր: Բավական է հիշել ընդամենը նրա ֆիլմերից մի քանիսը՝ «Նվագախմբի տղաները», «Եռանկյունի», «Մենք ենք, մեր սարերը», «Կտոր մը երկինք»: Նրա ֆիլմերն, իհարկե, որոշակի պատկերացում տալիս են մեծ մարդու և արվեստի գործչի մասին, բայց նրան ավելի համակողմանի բացահայտելու նկատառումով, այսօր ձեզ ենք ներկայացնում նրա մտքերից մի քանիսը. Ես միշտ նախանձել եմ այն ռեժիսորներին, որոնք ֆիլմի ավարտից հետո հաճույքով մասնակից են լինում իրենց ստեղծագործության քննարկումներին, հաճույքով վիճում են, հաճույքով պաշտպանվում, հաճույքով հարձակվում և կամ էլ. հաճույքով լռում` սեփական ֆիլմի այս կամ այն գնահատության առթիվ:
Իր լավագույն ֆիլմերին զուգահեռ Մալյանը 1980 թվականին «Հայֆիլմ» կինոստուդիային առընթեր ստեղծեց իր «թատրոն-ստուդիան», որի առաջին ներկայացումներից էին Վիլյամ Սարոյանի պատմվածքի հիման վրա բեմադրված «Իմ հայրենիքի խրատական հեքիաթները» և Թումանյանի «Հեքիաթները»: