Փաշինյանի մաքսակետային արկածները միայն առիթ էին՝ քաղտեխնոլոգիական մանևր
Նիկոլ Փաշինյանի մաքսակետային արկածները բավական լայնորեն քննարկվում են հասարակության կողմից։ Առհասարակ, վերջին օրերի պառլամենտական հայտնի զարգացումների ֆոնին սպասելի էր, որ Փաշինյանը նման մի «ներկայացում» բեմադրելու է։ Դե զուտ քաղտեխնոլոգիական տեսակետից հասկանալի է, որ նման ներկայացումները միտում ունեն հասարակության ուշադրությունը շեղելու։ Կարելի է ասել՝ դա Փաշինյանին հաջողվեց մասնակի։ Նույնիսկ եթե մաքսակետ մուտք գործելու պահին բոլոր աշխատակիցները շքահանդեսային հագնված ու հավսար-զգաստ վիճակում կանգնած էլ լինեին, դրոշն էլ ոսկեզօծ շրջանակում կախված, միևնույնն է ինչ որ բան ասելու էր, քանի որ նպատակը հենց դա էր՝ ինչ-որ բան ասել, որը հանրային մեծ ռեզոնանս կստանա և կծածկի նախորդ աղմկահարույց դեպքերը, որոնց առնչությամբ արդեն ԵՄ անդամ երկրները, ԵՄ հայաստանյան պատվիրակությունը և ՄԱԿ-ը բավական կոշտ հայտարարություններով հանդես եկել են։
Առհասարակ, եթե ուշադիր ուսումնասիրենք պետությունների ղեկավարների վարքագիծը, մեթոդը, որը կիրառեց Փաշինյանը, բավական օգտագործվում է հատկապես հետսովետական տարածքում։ Ե՛վ Պուտինն է դա կիրառել ու կիրառում, և՛ Նազարբաևն ու Լուկաշենկոն։ Բանն այն է, որ նման անմիջական այսպես ասած՝ ոտքի վրա որոշումները կոնկրետ դեպքի մասով, ներքին սպառման լսարանի մի որոշակի հատվածի վրա, որոնք, որպես կանոն, բավական ցածր քաղաքական գրագիտություն ունեն, սակայն բավական պատկառելի զանգված են կազմում որպես էլեկտորատ, ազդում է և ապահովում գոնե ինչ-որ ժամանակ դրական իմիջ կատարողի կոնկրետ դեպքում՝ պետության ղեկավարի կամ բարձրաստիճան պաշտոնատար անձի համար։
Հիշենք թեկուզ վերջին դեպքը Բելառուսում, երբ կովերի հիգիենիկ վիճակով մտահոգված Լուկաշենկոն շատ ավելի կոշտ գտնվեց, քան Փաշինյանը։ Մյուս կողմից, 98 տոկոսանոց հոմոֆոբիկ Հայաստանում վերջին օրերի իրադարձությունները զգալիորեն հարվածեցին Փաշինյանի հեղինակությանն ու վարկանիշին և հասկանալի է, որ կարիք կար այն գոնե փոքր-ինչ բարելավելու։
Իսկ ինչո՞ւ հենց ՊԵԿ-ը։ Սա էլ իր բացատրությունն ունի։ ՊԵԿ-ը հայաստանյան նոր իշխանությունների համակարգում ամենաքննարկված կառույցն է։ Սկսած սկանդալային պարգևավճարներից՝ մինչև բյուջետային վերջին միլիարդանոց հատկացումները նույն պարգևավճարների մասով, այս կառույցը բերել են հասարակության տեսադաշտի կենտրոն և այն դրել խոշորացույցի տակ։ Ու հասկանալի է, որ պետք է ընտրվեր հենց այս կառույցը որպես քավության նոխազ, որպես նվազ քաղաքականապես գրագետ ընտրողը տեսներ, որ Փաշինյանի ուշադրությունը չի վրիպել խնդրահարույց կառույցից և նա որոշել է կարգուկանոն հաստատել այնտեղ։
Սովորաբար, հետսովետական տարածքում կիրառվում է նաև «բարի թագավորի և չար բոյարների» քաղտեխնոլոգիական մեթոդը, որը առաջիկայում հնարավոր է Փաշինյանը այս ժանրային պահանջներին համապատասխան նոր բեմադրություն կազմակերպի։