Ղարաբաղյան հարցի հետաձգման համար ի՞նչ մանևրի է գնալու Փաշինյանը
ԵԱՀԿ ՄԽ համանախագահների վերջին հայտարարությունից հետո սպասվում է, որ այսօր Արցախում կայանալիք ԱԱԽ նիստից հետո ինչ-որ զարգացումներ կլինեն Ղարաբաղյան կարգավորման հարցում, գոնե Երևանի մոտեցումների մասով։ Ընդհանուր սպասողական տրամադրությունը կապված է այն հանգամանքի հետ, որ համանախագահների հայտարարությունում չափազանց կոնկրետ ու բաց տեքստով ներկայացված էին այն սկզբունքներն ու էլեմենտները, որոնք դրված են հակամարտության կարգավորման հիմքում։
Երևանը մոտ մեկ տարի թեև փորձեց մանևրել, սակայն հասկանալի է, որ այդ ժամկետը մոտենում է ավարտին և ուզած-չուզած, հատկապես Փաշինյան-Ալիև սպասվող հանդիպման շեմին, ինչ-որ դիրքավորում լինելու է։ Կա մոտեցում, որը նաև մամուլում է սկսել շրջանառվել, որ Փաշինյանը կրկին դիմելու է ժամանակ շահելու մանևրին, այս անգամ փորձելով ձախողումների պատասխանատվությունից խուսափելով այդ ձախողումների պատասխանատուներ նշանակել։ Ամենայն հավանականությամբ, այդ դերում կնշանակվի ԱԳ նախարար Զոհրաբ Մնացականյանը։ Չի բացառվում, որ, օրինակ Ալիևի հետ հանդիպումից հետո, երբ օղակն իր շուրջն ավելի սեղմվի, Փաշինյանը գնա Զոհրաբ Մնացականյանին պաշտոնանկ անելու քայլին։ Այս դեպքում, ով էլ որ նշանակվի նոր նախարար, գոնե մի քանի ամիս ժամանակ կպահանջի, որ ծանոթանա Ղարաբաղյան հակամարտության կարգավորման թղթածրարին ամբողջությամբ։
Արդյունքում, Փաշինյանը և′ ջրից չոր դուրս կգա, և′ ժամանակ կշահի։ Սակայն կա նաև ևս մեկ տարբերակ։ Ներքին անկայունությունը։ Այս դեպքում ինքնաբերաբար, այսպես ասած, Ղարաբաղյան «վերջնագիծը» կհեռվանա։ Թե ինչով կավարտվի ներքին անկայունությունը, դժվար է ասել, քանի որ անկարելի է ասել, թե որքանով այն կլինի կառավարելի, սակայն նույնիսկ ամենավատ սցենարային զարգացման դեպքում, Փաշինյանին կմնա այն, որ «մաքուրով» դուրս կգա խաղից, և դավաճանի պիտակը չի դրվի ճակատին։