Չի զլանում, անգամ դա է անում
Փաշինյանն այսօր Դսեղում էր․ մեկնել էր Ամենայն հայոց բանաստեղծ Հովհաննես Թումանյանի ծննդավայր՝ բանաստեղծի 150-ամյակին նվիրված միջոցառումների մեկնարկը տալու համար՝ հանրության ուշադրությունը Հրանտ Մաթոսյանից բացի, սևեռելով Թումանյանի հանճարի վրա։
Իհարկե՛, Փաշինյանն այդքանով չէր բավարարվել, նա խորհրդարանը ողողած իր պատգամավորներին նաև հանձնարարել էր Ֆեյսբուքը հեղեղել Թումանյանի բանաստեղծություններն ընթերցելով, սակայն իրականում լավ կլիներ գոնե ֆեյսբուքյան լայքեր ստանալու համար այդ բանաստեղծություններից շատ կարճ քառատողեր անգիր անել՝ սերն առ Թումանյան ընդգծելու համար, սակայն մեր իշխանավորներն անգամ դա էին զլացել անել․ ասվածի ցցուն օրինակ է Կրթության և գիտության նախարար Արայիկ Հարությունյանը, ով Թումանյանի ամենահայտնի քառատողերից մեկը տառ առ տառ կարդաց՝ այն անգիր ասելու փոխարեն։
Ինչևէ, մի կողմ թողնենք այս կեղծ օրակարգն ու անցնենք մեկ այլ նմանատիպ խնդրի։
Պարզվում է՝ Փաշինյան Նիկոլը չի զլանում, վարչապետ «հալով» անգամ կարող է գետնից աղբը վերցնել, և հոգ չէ, որ դա անելու համար նա ընդհատում է հոգևոր հովվի հետ զրույցը։
Այն պահին, երբ հոգևոր առաջնորդը Փաշինյանին կամացուկ ինչ-որ բան էր ասում, վերջինս անուշադրության մատնելով իր զրուցակցին՝ շտապում է վերցնել գետնին հայտնված աղբն ու այն տալ անվտանգության աշխատակցին։
Իսկ ավելի կոռեկտ չէ՞ր լինի, եթե Փաշինյանը հանգիստ զրուցեր իր զրուցակցի հետ և իրեն այդքան խանգարող աղբը վերցնելը թողներ անվտանգության աշխատակցի ուսերին կամ մի երրորդի։
Վստահաբար՝ Նիկոլ Փաշինյանի անունով երդվողները կծափահարեն և կշեփորահարեն վարչապետին իր այդ վեհ արարքի համար, ձոներ կձոնեն նրա պատվին՝ հատուկ շեշտելով, որ վարչապետությունը Նիկոլին այդպես էլ չի փոխել, նա նույն է՝ ժողովրդի ծոցից դուրս եկած և ժողովրդի համար հոգի տվող։ Սա, բնականաբար կլինի Նիկոլի անվամբ երդվողների արձագանքը, իսկ այն հատվածը, որն ադեկվատ է արձագանքում երկրում կատարվող ցանկացած իրադարձության ու իշխանավորի վարք ու բարքին, ընդամենը կասի․ պարոն վարչապետ, մի գնացեք դրան, սիրուն չի․․․․