Վստահության պակասը լրացվում է սովետահայ օրհներգի հետ կապված խոսակցություններո՞վ
Օրհներգի փոփոխության թեման կարծես թե չի ուզում դուրս գալ հայկական սոցցանցային հարթակներից։ Ու չնայած այն արդեն վաղուց հատել է անեկդոտի վերածվելու սահմանը՝ քննարկումները դեռ շարունակվում են։
Մենք արդեն գրել էինք, որ ընդունված մեթոդ է հասարակության ուշադրությունը կարեւոր թեմաներից շեղելու համար նման «ֆեյք» թեմաներ ներմուծել օրակարգ եւ դարձնել թոփ թեմա՝ որոշակի տեխնոլոգիական հնարքների ու «ռասկրուտկայի» արդյունքում։
Օրհներգն, իհարկե, այս շարքից է։ Սակայն կա եւս մեկ նրբություն, որը հատկապես այս դեպքում՝ պետք է հաշվի առնել։ Եթե հիշում եք, Ռուսաստանն ուներ այլ օրհներգ 90-ականներին, որը հետո փոխվեց Պուտինի իշխանության գալուց մի քանի տարի անց եւ վերականգնեց ԽՍՀՄ պետական օրհներգը, նույն երաժշտությունը՝ փոփոխված տեքստով։ Ավելին, եթե ուշադիր հետեւում ենք ռուսաստանյան զարգացումներին, ապա այնտեղ ակտիվորեն իրականացվում է ԽՍՀՄ-ի իդեալականացում։
Այն, որ ԽՍՀՄ-ում լավ բաներ շատ են եղել, ոչ ոք չի վիճարկում, սակայն, օրինակ՝ Ստալինի ռեաբիլիտացիան մի փոքր անհասկանալի է։ Այս ֆոնի վրա երբեմնի արտաքին գործընկերներին ադապտացնելու եւ հավասարը հավասարի հետ խոսելու քաղաքական գիծը որդեգրած Փաշինյանի թիմից բարձրացված օրհներգի փոփոխության հարցը կարող է համարվել ռուսներին «շողոքորթելու» կամ «քսմսվելու» քայլերից մեկը, հատկապես, որ Մոսկվայում Փաշինյանը եւ անձամբ եւ ողջ թիմով ու քաղաքական ուժով վերցված, ունի վստահության լուրջ պակաս։ Այլ խոսքով՝ եթե դրա անհրաժեշտությունը լինի՝ նույնիսկ պատրաստ են ռուսների օրինակով ՀՀ պետական օրհներգ դարձնել Խորհրդային Հայաստանի օրհներգը, միայն թե իրենց Մոսկվայում «քաղցր աչքով» նայեն։ Արդեն սա նկատի ունենալով՝ հարց է առաջանում, թե իրականում ով ում ադապտացրեց։