95 միլիոն դրամը հոգսաշատ Երևանի քաղաքապետի համար «չնչին է». ինչի՞ վրա է ուրախանում չինովնիկի վերածված Կարգին Հայկոն (ֆոտո, վիդեո)
Երևանի քաղաքապետարանն ամանորյա և սուրբծննդյան տոների միջոցառման գնումները կանի մեկ անձից գնման եղանակով: Կառավարությունն էլ իր հերթական նիստի ժամանակ ի պաշտոնե դա թույլատրեց քաղաքապետարանին:
Սա բացատրվում է նրանով, որ շատ քիչ ժամանակ է մնացել տոնածառի լույսերը հանդիսավոր վառելու արարողությանը (դեկտեմբերի 21) և ժամկետների սղության պատճառով հնարավոր չէ կազմակերպել մրցութային կարգով նոր գնման գործընթացներ:
Հաշվի առնելով այն հանգամանքը, որ այս իշխանության ներկայացուցիչները սիրում են անընդհատ համեմատվել նախորդների հետ` պարզապես չենք կարող չհամեմատել ու չասել, որ մեկ անձից գնման եղանակով գնումներ կատարում էին նաև նախորդները, ու որ դա բազմիցս քարկոծվել ու քննադատվել է այն ժամանակվա ընդդիմության՝ ներկայիս իշխանության կողմից մեկ պարզ պատճառով՝ այս եղանակը լի է կոռուպցիոն ռիսկերով... Քաղաքապետարանը կարող է գնումները կազմակերպել, ասենք, իր ցանկացած կազմակերպության միջոցով, որը կարող է «պատահականության սկզբունքով» պատկանել մտերիմ մարդու...
Ինչևէ․․․ նախկին ընդդիմությունը, գալով իշխանության, երևի հասկացավ, որ իշխանությունն այնքան էլ սխալ չէր ու շարունակում է աշխատել նրա գործելաոճով։
Այդուհանդերձ, զուտ համեմատելու կարգով, չենք կարող չնշել նաև, որ ամանորյա ողջ միջոցառումների ծախսերի համար Երևանի նախկին քաղաքապետը հատկացրել է ավելի քիչ գումար, քան նոր քաղաքապետ Հայկ Մարությանը հատկացրել է միայն հրապարակի գլխավոր տոնածառի համար։
Նախկինում Հանրապետության հրապարակում զարդարված բնական եղևնի ունենալու համար ծախսվել է 20-22 միլիոն դրամ։ Այժմ՝ կոն հիշեցնող արհեստական եղևնու համար ծախսվել է ավելի քան 70 միլիոն դրամ (մոտ 150 հազար դոլար), ևս 25 մլն դրամ էլ՝ եղևնին ինքնաթիռով Հայաստան բերելու համար (ընդհ․ 95 մլն դրամ)։
Իհարկե, այս արհեստական ճյուղերից սարքած կոնը «շանսեր» ունի տոնածառ դառնալու, եթե այն ամբողջությամբ զարդարեն լույսերով։ Սակայն մոտ 250 կիլոմետրանոց լույսերի հաշվին սովորական թուփն էլ շանսեր ունի ծառայել որպես փայլուն տոնածառ, և ավելորդ ծախսեր էլ հարկավոր չէին լինի․․․
Մի կողմից, որքան էլ այս կոնը փայլփլի ու զարդարվի, այն իր վրա արված ծախսին համարժեք տեսք հազիվ թե ստանա։ Մյուս կողմից էլ՝ հետաքրքիր է՝ ինչպես են գնահատում իրավիճակը նախկին՝ 20 միլիոնանոց տոնածառը քննադատողները, ովքեր այդ ծախսն ավելորդ շռայլություն էին համարում, որը կատարվում էր իրենց հարկերի հաշվին․․․
Արդարության համար պետք է նշենք, որ նախկին քաղաքապետ Տարոն Մարգարյանին մի առիթով հարցրել են, թե ինչո՞ւ արհեստական տոնածառ չի գնում, որպեսզի կրճատի 20 մլն-ը, նա պատասխանել է, որ հակառակը՝ արհեստական տոնածառն ավելի ծախսատար է․․․
Մեջբերում՝ 2017թ-ի հրապարակումից․
Իսկ ահա, անփորձ ու երևի թե նաև իր գործից անտեղյակ Հայկ Մարությանը չի գիտակցում, որ այս սուղ իրավիճակում նման ծախսերը պարզապես շռայլություն են մեր խնդիրներով լի քաղաքի բյուջեի համար։ Մի պահ նույնիսկ զարմանում ես, թե այդ ինչ կատարվեց իր սիթքոմներում նման արատավոր երույթները քննադատող Կարգին Հայկոյի հետ․ նա մոռացա՞վ այդ ամենի մասին, նա չգիտե՞ր, որ Ամանորի նախաշեմին քաղաքապետարանը նախկինում նույնիսկ օգնություններ էր տալիս անապահով ընտանիքներին (նախկինում մոտ 45 մլն դրամի օգնություն է տրամադրվել այդ օրերին)․․․
Մարությանն անկեղծ, մանկամիտ տեսքով ու ուրախ խինդով պատասխանում է լրագրողի հարցին, թե «գեղեցիկ տոնածառը հանրության պահանջն էր»՝ մոռանալով, որ այդ հանրությունը նաև նորմալ ապրել է ցանկանում, նորմալ տրանսպորտ, նորմալ աղբահանություն, փողոցային առևտրի վերացում․․․․ բա ինչո՞ւ նույն հապճեպությամբ ու պատրաստակամությամբ այդ պահանջը չի իրականացնում, ու առաջնային այս խնդիրների դեպքում ասում է, թե համբերեն․ մոտավորապես՝ «էշ ջան, մի սատկի գարուն կգա»․․․
Նա ծիծաղելով ասում է, թե տոնածառի ծախսը «շատ չնչին է՝ համեմատած այլ երկրների մայրաքաղաքների տոնածառների վրա ծախսված գումարների հետ»․․․
Ու այստեղ նրան պետք է սթափեցնել՝ եղբայր, վե՛ր կաց, Հայաստանում ես, որտեղ այլ երկրների համեմատությամբ, մինիմալ 150 հազար դրամի փոխարեն թոշակառուն ստանում է 20 հազար դրամ, որտեղ թանկացումներին զուգահեռ՝ աշխատավարձներն ու թոշակները չբարձրացան, որտեղ մարդիկ 18 հազար դրամ նպաստով ո՛չ միայն Նոր տարի պետք է դիմավորեն, այլև ապրեն մի ողջ ամիս․․․ էլի՞ թվարկենք․․․
Հայկ Մարությանը ծիծաղելով ասում է, թե «Գեղեցիկ տոնածառի համար բոլորն ուրախ են․․․ ինձ նույնիսկ այլ երկրներից են զանգել, ասել՝ գոնե էդ սիրուն տոնածառը մի հատ նկարեք ուղարկեք՝ ուրախանանք․․․»
Այս խոսքերը լսլելիս սկսում ես կասկածել՝ մենք քաղաքապե՞տ ենք ընտրել, թե աշակերտական խորհրդի նախագահ․ Այդ ինչի՞ համար է այդպես ուրախանում՝ միլիոնանոց «զռթիկ-պռթիկների՞»․․․
Մարությանը չգիտի՞, որ «հեռուների» ձայնը միշտ էլ տաք տեղից է գալիս։ Բա ինչո՞ւ այդ տոնառած տեսնելու ցանկությամբ տոգորված հեռուների քաղաքացիները չեն գալիս անձամբ տեսնելու հրապարակում տեղադրված «գլուխգործոցը»․․․ ասե՞նք՝ ինչու, թե՞ կհասկանաք․․․
Ասում է՝ «երեխաները վերջապես կուրախանան»․․․
Ինչի՞ համար կուրախանան․ որ հրապարակում 71 միլիոնանոց փայլփլուն տոնածառ կա տեղադրված, իսկ իրենց տանը ոչ միայն տոնածառի ճյուղ չկա, այլև սեղանին Նոր տարվա ուտելու բա՞ն չկա․․․
Բացատրե՛ք, խնդրում եմ, այդ երեխային, հասկացրեք ձեռքի մեջ 20 հազար դրամը ճմրթող սուպերմարկետում մոլորված թոշակառուին, ու իր երեխաների ակնկալիքով լի աչքերին նայող տխուր հորն ու մորը, որ տոնածառի 71 մլն-ը «համեստ է ու չնչին»․․․
Ի վերջո, հասարակությունը ո՛չ թե նոր թանկարժեք տոնածառ էր ուզում, այլ ճաշակով զարդարված ու գնին համարժեք․․․
Կարծում ենք՝ այս ու շատ ուրիշ բաներ հասկանալու համար սուպերունիկալ մտածելակերպ հարկավոր չէ․․․
Թերևս Կարգին Հայկոյից չինովնիկի վերածվելն արագ ստացվեց. Կարգին Հայկոն նամակ էր գրում Ձմեռ Պապին, հասկանում, որ նույնիսկ 300 հազար դրամով Նոր տարի հնարավոր չէ անել, ու իր սիթքոմում հայ ազգին արժանապատիվ ու լի կյանք էր մաղթում՝ աշխատավարձերի բարձրացումով և աղքատության հաղթահարումով...
Արմինե Մկրտումյան