Ա՛յ քեզ ամբիոնի վարիչ. Մանկավարժականում կրքերը չեն հանդարտվում
Հարգելի՛ NewsPress.am
Շուրջ մեկ ամիս առաջ ձեր կայքում տեղադրվել էր մի հոդված, որ վերաբերում էր Երևանի Խ.Աբովյանի անվ. մանկավարժական համալսարանի բանասիրական ֆակուլտետում տիրող իրավիճակին. բանասիրական ֆակուլտետի երկրորդ կուրսի ուսանողները բոյկոտել էին դոցենտ Սուսաննա Ղարիբյանի դասերը՝ բողոքելով մասնագետի ոչ բավարար իմացությունից և մանկավարժական տակտի բացակայությունից։
Դուք խոստացել էիք հետևողական լինել հարցի ընթացքին. տեղեկացնենք, որ բանասիրականում հարցը «լուծվել է». փոխել են կուրսի ավագին, և վերջ. կարծես միայն ավագն էր բողոքում իրավիճակից։
Պարզվում է` հարցն ունի ոչ միայն հակամանկավարժական, այլ ընդգծված անբարոյականության քող։
Փոխանակ լռելու և ծանրութեթև անելու իր շուրջ ստեղծված աղմուկը, նույն ինքը՝ Սուսաննա Ղարիբյանը, ամբիոնին հայտ է ներկայացնում, ոչ ավել՝ ոչ պակաս… դոկտորական ատենախոսության թեմա հաստատելու խնդրանքով։
Ցանկացած նման հայտ բարոյական է, եթե հայցորդն այդ մարզում կայացած մտավորական է, մինչդեռ սույն անձն անգամ ուսանողների մակարդակով քննություն չի բռնում։
Փոքր-ինչ խորանալով հարցի էության մեջ՝ անբարոյականության նոր ծալքեր ենք հայտնաբերում. հայոց լեզվի ամբիոնի վարիչ պրոֆ. Վազգեն Համբարձումյանը, փոխանակ հետևություններ անելու Ս.Ղարիբյանի շուրջ ստեղծված աղմուկից, ակնհայտորեն հովանավորում է նրան՝ ամբիոնի նիստում ջանք չխնայելով նրա հայտը դրական եզրակացության հասցնելու համար։ Սակայն նա, որպես վարիչ, տապալվեց, և Ս.Ղարիբյանի ներկայացրած հայտը մերժվեց։ Եվ մերժվեց տրամաբանական հիմքով։ Ամբիոնի նիստը հայտարարվել էր նախօրեին, որի իրավունքը ոչ ոք չուներ, ամբիոնի երկու պրոֆեսոր չէին մասնակցում նիստին (թեև քննարկում էին դոկտորական ատենախոսության հաստատման հարց), և ամբիոնի վարիչը իր պարտության մաղձը փորձում էր թափել ամբիոնի այն անդամների գլխին, որոնք դեմ էին քվեարկել (բաց քվեարկությամբ)։
Ա՛յ քեզ ամբիոնի վարիչ։
Ովքեր ճանաչում են Վազգեն Համբարձումյանին, չեն զարմանա։
Պրոֆ. Վ. Համբարձումյանը խմբագրել է ֆիզիկայի (և երկրաչափության, գուցե նաև՝ տարածաչափության) օրենքները և փորձում է ապացուցել, որ միևնույն անձը միաժամանակ կարող է գտնվել տարածական տարբեր հարթություններում։ Նայե՛ք նրա աշխատանքային գրաֆիկը, և կհամոզվեք, որ գործ ունենք կատարյալ աճպարարի հետ։
Նա աշխատում է ՀՀ ԳԱԱ լեզվի ինստիտուտում՝ որպես ընդհանուր և համեմատական լեզվաբանության բաժնի վարիչ, միաժամանակ՝ Խ.Աբովյանի անվ. մանկավարժական համալսարանում՝ որպես հայոց լեզվի և նրա դասավանդման մեթոդիկայի ամբիոնի վարիչ։
Ընդ որում՝ լեզվի ինստիտուտում աշխատում է մեկ ամբողջական դրույքով, մանկավարժական համալսարանում 1.5 դրույքով։
Աշխատանքային օրենսգրքի ո՛ր կետով կամ ենթակետով է նման խարդախություն թույլ տրվում…
Մտավոր ինչպիսի՛ ներուժ և ֆիզիկական երկատվածության ինչպիսի՛ կարողություն պետք է ունենա մարդ՝ այսպիսի համակեցություն խաղալու համար։ Եվ սա այն դեպքում, երբ ամբիոնում երկու փայլուն մասնագետներ (պրոֆ. Էդ.Մկրտչյան և պրոֆ. պաշտոնակատար Հովհ. Նազարեթյան) ուսումնական ծավալներով բեռնված են 0.25-ական դրույքով (նրանց տրված 0.5-ական խորհրդատուի հաստիքը չի արդարացանում ամբիոնի վարիչի ապօրինությունները)։
Հետաքրքիր է, այդ մասին տեղյակ չե՞ն համապատասխան գերատեսչությունների ղեկավարները, թե՞ դա եղել է նրանց թողտվությամբ։
Հեղափոխական նոր ալիքի և հասարակական ախտերը մաքրելու արդի ժամանակներում, զարմանալի է, որ կան այսպես կոչված «անձեռնմխելի» անձինք, որոնք զբաղված են ակնհայտ խարդախությամբ, եթե ո՛չ կոռուպցիոն նկրտումներով։
Հարգելի խմբագրություն, հուսանք, որ այս հարցը ձեր կայքի միջոցով կզբաղեցնի համապատասխան նախարարությունների ուշադրությունը։
Հայոց լեզվի և նրա դասավանդման մեթոդիկայի ամբիոնի մի խումբ դասախոսներ