Ամոթի և խայտառակության արանքում
Մշակույթի չնախարար Լիլիթ Մակունցը մերժել է Օպերայի և բալետի ազգային ակադեմիական թատրոնի բալետի մենապարող 23–ամյա Վահագն Մարգարյանի վերջին հրաժեշտը Օպերայում կազմակերպելու՝ Մարգարյանի հարազատների խնդրանքը։
Նախարարությունից ընտանիքին հայտնել են, որ մահացած Մարգարյանը վաստակավոր արտիստ չէ, մի քանի օր էլ պետք է՝ նրա վերջին հրաժեշտը Օպերայում կազմակերպելու թույլտվությունը ստանալու համար:
Եվ այս ամենը՝ մի մարդու վերաբերյալ, ում համար Օպերայի թատրոնն իր տունն էր, որտեղ իր կյանքն է դրել, իսկ հիմա նրան թույլ չտվեցին այս աշխարհից հեռանալուց առաջ գոնե մեկ ժամ լինել հարազատ վայրում:
Նախարարությունը նաև մի շարք այլ լոլոներ էր պատմել, որից հետո արտիստի հարազատները որոշել են Մարգարյանի հոգեհանգիստն անցկացնել Արմավիրի մարզի Ապագա գյուղում:
Սա ամոթ և խայտառակություն է այն հասարակության համար, որի ծնած իշխանավորներն աջ ու ձախ կոկորդ են պատռում, որ մարդն է ամենամեծ արժեքն է ու իրենք ամեն ինչ անում են՝ հանուն այդ արժեքը փայփայելու և պահպանելու:
Ստացվում է՝ մակունցանմանների մոտ հեղափոխական գաղափարները տեղ չեն հասել, կամ հասել են, սակայն Մակունցը որոշել է դրանք օգտագործել միայն ու միայն ի շահ իրեն նախարար կարգած քաղաքական թևի:
Հավանաբար, դժբախտ պատահարի հետևանքով մահացած արտիստը «Իմ քայլի» հետ ճանապարհ չուներ անցած, հակառակ պարագայում՝ անգամ կառավարական թաղման հանձնաժողով կձևավորեին:
Ազգն իմոնցների ու ձերոնցների բաժանելն էլ ո՞նց է լինում՝ հենց այսպես: Ու բանը հասել է նրան, որ նման կարևոր հարցում ենք ականտես լինում նման զզվելի, խտրական մոտեցման:
Այս ամենից հետո տեղին է բացատրություն պահանջել Մակունցից, ով իր ի պաշտոնե ասած ամեն մի տառի համար պատասխանատվություն է կրում:
Կամ Մակունցը պետք է անկեղծորեն խոստովանի ու ներողություն խնդրի, կամ նրան նախարար կարգած հասարակությունը պահանջելու է՝ Մակո՛ւնց, հեռացի՛ր: