Երբ հակառակորդին սկուտեղի վրա դրված մատուցում ենք մեր մարտական դիրքերը
Հայաստանում ազգային անվտանգությունը երկրի ամենակարևոր օղակներից մեկն է։ 18-ամյա հայ տղաները բանակ զորակոչվելու առաջին իսկ օրվանից տեղեկանում են, որ հարազատների հետ խոսելիս չպիտի ասեն, թե այստեղ ի՞նչ է կատարվում, ի՞նչ են անում ու ընդհանրապես պետք չէ խոսել բանակի խիստ գաղտնի իրողությունների մասին։
Այս գաղտնիությունն ու երկրի անվտանգությունն առավել խիստ պետք է լինի զինվորների սահմանային ծառայության ժամանակ։ Քանի որ հակառակորդը ֆիքսում ու լսում է հեռախոսային այն խոսակցություններն, ու շատ ժամանակ զինվորներն անգիտակցաբար հարազատներին հայտնում են ինֆորմացիաներ, որոնք վտանգում են մեր ռազմական անվտանգությունը։ Մյուս կողմից՝ մարտական դիրքերում շատ հաճախ ադրբեջանական բանակն առաջնագիծ է հանում անօդաչու թռչող սարքեր, որոնցով տեսնում է մարտական դիրքի տարածքն ու կողմնորոշվում, թե ապագայում ի՞նչ պիտի իրականացնի։ Այս համատեքստում զինվորներին հրահանգում են նաև ծառայության ընթացքում ու դրանից հետո չհրապարակել այն լուսանկարները, որոնք արվել են մարտական դիրքում։
Թերևս այս կանոնների մասին գիտեն բոլոր զինվորներն ու մեծ մասը պահում է անվտանգության այս կանոնը։ Սակայն կա մի մեծ բաց, որն արդեն մի քանի տարի է՝ շարունակում է հեռարձակվել հեռուստատեսությամբ ու, մեղմ ասած, մեր մարտական դիրքերի մասին ամբողջ տեղեկատվությունը փոխանցում ենք հակառակորդին։
Արշակ Զաքարյանի «Դիրքերում» հաղորդաշարն արդեն մի քանի տարի է, ինչ հեռարձակվում է «Շանթ» հեռուստատեսությամբ։ Բավական է, որ ադրբեջանական հետախուզության ծառայությունները նստեն հեռուստացույցի առաջ, միացնեն այդ հաղորդաշարն, ու պարզ կլինի, թե մարտական դիրքն ինչ տեսք ունի, ինչ կահավորում ունի ու որոնք են այդ դիրքի թույլ ու ուժեղ կողմերը։ Այդ հաղորդաշարից պարզ կդառնա, թե մարտական դիրքը ովքեր են պահում, ի՞նչ սպայական կազմ կա այդ դիրքում ու ինչպես է իրականացվում ծառայությունը։ Սրանք միայն այն չնչին բացերն են, որոնք տեսնում ենք մենք, ու դժվար է հասկանալ նաև, թե ադրբեջանական բանակի հետախուզության ծառայություններն ինչեր են քաղում այդ հաղորդաշարից։
Փաստացի մենք սկուտեղի վրա հակառակորդին մատուցում ենք մեր մարտական դիրքերը, ու դե ֆակտո կարիք չկա անօդաչու թռչող սարքեր կամ հետախույզներ ուղարկելու մեր մարտական դիրքերը՝ պարզելու համար, թե ինչ կա այնտեղ։