«Բագրատուր»-ը հայերին ուղարկում է Անթալիա՝ թուրքերին հարստացնելու. թքած հայի արյան վրա
Անթալիայի ծովափը մի քանի տարի առաջ բավականին աշխույժ էր հայերով, սակայն այդ աշխուժությունը քիչ տևեց. մարդիկ հասկացան, որ կարելի է այլ եզերքներ փնտրել հանգստի, և գտնվեցին։
Ժամանակին, երբ հայերն ակտիվ էին այս լողափին, անպայման խնդիրներ էին ունենում տեղի աշխատողների, բնակիչների հետ, և այդ ալիքը մարեց: Ի վերջո, Թուրքիան այն երկիրն է, որը պատասխանատու է մեր բաց վերքի համար, այն երկիրն է, որ դեռ պարտքեր ունի տալու՝ վաղ թե ուշ։ Թեև Անթալիա (Անատոլիա) գնալը հաճելի էր, սակայն մարդիկ գիտակցաբար հրաժարվեցին հանգստանալուց մի տարածքում, որտեղ հայի արյուն է թափվել, իսկ Երևանում գործող «Բագրատուր» ընկերությունը որոշել է մարդկանց դեպի Անթալիա «ուղարկել», որն, ինչ խոսք, անընդունելի է։
Կարելի է ասել, որ ավտոբուսներով և միկրոավտոբուսներով գնում են Արևմտյան Հայաստան, հայերը գնում են իրենց հայրենիքը տեսնելու, իրենց ապուպապի ծննդավայր, կորցրած եզերքը և միշտ վերադառնում են կորուստը վերականգնելու հաստատակամությամբ։
Իսկ գնում են Անթալիա, և ի՞նչ՝ ոչինչ. պարզապես գնում են Թուրքիան հարստացնելու, ուրիշ ոչինչ։
Եվ այժմ «Բագրատուր»-ի տուրփաթեթները դեպի Անթալիա գուցե ինչ-որ մարդկանց մոտ ցանկություն առաջացնեն գնալ թուրքական ծովափ՝ հանգստանալու, առանց հետին մտքի: Որտե՞ղ է, սակայն, այս կազմակերպության ղեկավարների հայրենասիրությունը, այդ նույն հաջողությամբ նրանք կարող են մեկ այլ վայր գտնել՝ բիզնես ուղղությունը զարգացնելու համար, միայն ոչ Թուրքիա։
Հաստատ է, որ «Բագրատուր»-ը դեպի Անթալիա ուղղությունն արդեն ակտիվացրել է, մնում է, որ այս կազմակերպության առանձնապես ոչ հայրենասիրական գաղափարները մեր քաղաքացիները չկիսեն․ կան եվրոպական մատչելի ծովափեր և գեղեցիկ անկյուններ՝ ամառը լավագույնս անցկացնելու համար և այս ուղղությունը, հատկապես ՀՀ-ում վերջին իրադարձությունների ֆոնին, կյանքի չի կոչվի: Հայրենասիրությունը երկու երես չունի, և փողը, եկամուտն այստեղ անզոր են։ Ինչ վերաբերում է «Բագրատուր»-ին, ապա գործելուց առաջ պետք էր մտածել՝ օգնե՞լ թուրքերին հարստանալ, թե՞ ոչ։