Արտակարգ իրավիճակների նախարարը «հականիկոլական» աշխատակիցներին հրահանգել է ազատման դիմում գրել․ վերևից իջեցված հրամա՞ն
Արտակարգ իրավիճակների նախարար Անդրանիկ Փիլոյանի համար, ըստ ամենայնի, աթոռի ու փառքի մոտ պատիվն առ ոչինչ է։ Երևի նա որոշել է հավատարիմ շան դեր խաղալ, որպեսզի չզրկվի իրեն շպտրած ոսկորից՝ տվյալ դեպքում նախարարի պաշտոնից։
NEWSPRESS.am-ի տեղեկություններով, կիրակի օրը Սուրբ Հարության (Սուրբ Զատիկ) օրը, Փիլոյան Անդրանիկը ժամը 16-ից հետո հրատապ կանչել է նախարարության բոլոր աշխատակիցներին։ Իսկ ավելի կոնկրետ՝ հավաքը նշանակվել է 16։30-ին։
Ըստ Հայ առաքելական եկեղեցու, տաղավար տոների (իսկ Սուբ Զատիկը տավար տոներից է) հաջորդ օրը հայտարարվում է Մեռելոց և հարազատներն այցելում են գերեզմաններ։ Սակայն, քանի որ մեր երկրում այն աշխատանքային է (նախկինում եղել է ոչ աշխատանքային), ուստի նախարարության աշխատակիցների մեծ մասը կիրակի օրն է որոշել այցելել գերեզմաններ՝ աշխատանքից հետ չմնալու համար։
Նրանցից շատերի հարազատները ու մտերիմները զոհվել են Ապրիլյան քառօրյա և Արցախյան 2-րդ պատերազմների ժամանակ, ուստի, արձագանքելով նախարարի կանչին, աշխատակիցներից ոմանք հենց գերեզմաններից, ոմանք էլ պարզապես կիրակնօրյա ծրագրերը մի կողմ դնելով՝ շտապել են նախարարություն։
Արտակարգ իրավիճակների նախարարի կանչի հետ կապված դեպքն արտակարգ է եղել այնքանով, որ վերջինս երկընտրանքի առջև է կանգնեցրել աշխատակիցներին։
Նա պարզապես պահանջել է հակաիշխանական, իսկ ավելի կոնկրետ, ինչպես ասում են՝ «հականիկոլական» հայացքներ ունեցող աշխատակիցներին ազատման դիմումներ գրել։
Եղել է նաև այլընտրանք․
նման աշխատակիցներին հնարավորություն է տրվել նաև աշխատել մարզերում․․․ իհարկե գիտակից մարդիկ հասկանում են, որ սա համազոր է ազատման դիմում գրելուն, քանի որ երևանաբնակների համար հեշտ չէ ընտանիքներով տեղափոխվել մարզեր՝ աշխատանքից չզրկվելու համար։ Դա մի կողից, մյուս կողմից էլ ամեն դեպքում նրանք հաշվառվելու են և հայտվելու են «սև ցուցակում»․․․
Հարկ է նկատել, որ սույն պաշտոնյան, կամ այս դեպքում գուցե ասել՝ չինովնիկը, հազիվ թե ինքնագլուխ որոշեր նման քայլի դիմել, այն էլ՝ կիրակի օրով մարդկանց հետ կանչելով զոհված հարազատների գերեզմաններից։
Ակնհայտորեն կա վերևից իջեցված հրահանգ, որին էլ նախարարը, ինչպես օրինակ հպատակը կամ որպես ստրուկը, ենթարկվել է՝ առանց մտածելու, թե քանի մարդու է զրկում ազատ խոսքի ու մտքի իրավունքից և քանի ընտանիք կարող է կորցնել իր հիմնական եկամտի աղբյուրը։
Այս մարդը՝ նախարարը, այնքան է սիրում իր պաշտոնը և այնքան է վախենում այն կորցնելուց, որ դարձել է կամակատար։ Ավելին՝ նա անգամ նախարարության կայքէջում հրապարակված իր կենսագրությունից դուրս է թողել այն տողը, որով 2008 թվականի հունվարի 28-ին ՀՀ նախագահ Ռոբերտ Քոչարյանի հրամանագրով պարգևատրվել է Հայրենիքին մատուցած ծառայությունների համար 1-րդ աստիճանի մեդալով...
Ստորև՝ Վիքիպեդիայում զետեղված նրա կենսագրությունից դուրս բերված հատվածն է․
Իսկ սա արդեն ԱԻՆ-ի կայքէջում է հրապարակել։ Այստեղ Քոչարյանի անունը չի հիշատակվում․
Հարկ է նկատել, որ, այսպես ասած, որպես Նիկոլի Փաշինյանի հպատակ, Փիլոյանը հրաժարվել է ո՛չ թե Քոչարյանի տված մեդալից, այլ նրա անունը իր կենսագրության էջում զետեղելուց․․․
Իհարկե սրան ընդհանրապես կարելի էր ուշադրություն չդարձնել, եթե սույն չինովնիկը, ի հավատարմություն դավաճանության և հողը թշնամուն հանձնելու մեջ մեղադրվող ղեկավարի, չսպառնար իր աշխատակիցներին ու չփորձեր աշխատանքից ազատել հականիկոլականներին․․․
Միայն այս արարքն արդեն, սև բիծ է նրա ստացած բոլոր կոչումների ու մեդալների վրա, սակայն դա աթոռ զբաղեցրած պաշտոնյային կարծես ամենևին չի հուզում։
Արմինե Մկրտումյան