Ուր է տանում այս խաղը
Քաղաքական դաշտում ընթացող զարգացումների համար կորոնավիրուսը ստեղծել է ոչ նպաստավոր պայմաններ։ Իշխանություններից դժգոհ քաղաքական ուժերը երբեք այսքան համախմբված ու միասնական չեն եղել իրենց ընդհանուր օրակարգով: Նրանք, սակայն, գտնվում են խորհրդարանից դուրս ու զրկված են լիարժեք գործելու ազատությունից. մի կողմից հանրահավաքներ անել չեն կարող, քանի որ երկրում հայտարարված է արտակարգ դրություն, մյուս կողմից՝ հենց իրենց ներսում ընդդիմադիր քաղաքական գործիչներից որոշների մոտ ախտորոշվել է կորոնավիրուս: Բնականաբար, նրանց հետ շփման շրջանակը համարվում է կոնտակտավոր և պետք է 14 օր մեկուսացվի կամ ինքնամեկուսացվի։
Ստացվում է՝ ընդդիմադիր հատվածի գործողություների պլանները գտնվում են սառեցման փուլում, ինչը նպաստավոր պայմաններ է ստեղծում իշխանության համար։ Ստացվում է՝ կորոնավիրուսը հիանալի շանս է ստեղծել այս իշխանության համար ինչպես հավաքները արգելափակելու, այնպես էլ հնարավորինս շատ մեկուսացվածներ ունենալու համար։
Կորոնավիրուսի տված բացառիկ հնարավորությունն իշխանությունը օգտագործում է արևմուտքի թելադրվող հերթական հակառուսական նախաձեռնությունն առաջ տանելու համար։ Այս նեղ պահին Ազգային ժողովը հրատապ է համարել հեռուստաալիքների հարցը ու խորհրդարանը առաջին ընթեցմամբ ընդունել է «Տեսալսողական մեդիայի» մասին օրենքի նախագիծ։
Այս օրենքի նախագիծը հանրային լայն քննարկման չի դրվել, մասնագիտական շրջանակների կողմից մինչ այսօր կան բազմաթիվ բողոքներ: Հետաքրքիր է, որ այս նախագիծը քննադատվում է ոչ միայն ընդդեմ ռուսական լրատվամիջոցների լինելու համար, այլ նաև այն պատճառով, որ այս նախագծով հանրային մուլտիպլեքսն ունենալու է մենաշնորհ, և շատ փոքր է հավանականությունը, որ առաջարկվող կարգավորմամբ կձևավովի մասնավոր մուլտիպլեքս։
Սա նշանակում է, որ մենաշնորհի դեմ պայքարի կոչերով իշխանության եկածները նպաստում են մենաշնորհի ձևավորմանը ու վտանգի տակ դնում հայ-ռուսական հարաբերությունները։
ՀՀ վարչապետի կողմից ՌԴ չմեկնելը ևս հայ-ռուսական հարաբերությունների մասին է վկայում, ատոմակայանի համար հատկացված ռուսական վարկն անտեսելը՝ նույնպես։
Հարց է առաջանում՝ մինչև որտե՞ղ է հասնելու այս հակառուսական շղթան և ինչպես կարող է ընդդիմությունը կանխել այս հակառուսական արշավը, քանի որ այդ արշավը երկար ընթացք ունենալու դեպքում կարող է հող նախապատրաստել պետականության համար լրջագույն վտանգների։