Սիրաշահել «տիրոջը»՝ համեղ պատառի համար․ Բաղդասարյանի հերթական աճպարարությունը
Ով ինչ ուզում է ասի, բայց ՕԵԿ նախագահ Արթուր Բաղդասարյանն ու փոխնախագահ Հեղինե Բիշարյանն իրար գտել են։ Խոսքերը մեկ արած՝ նրանք նույն հռետորաբանությամբ այնպես են ճառում, ասես գնում են զանգ կախելու։
Իր ճանկերով ՕԵԿ-ի անվան հետ խաղացողների աչքերը հանող, բայց հետո հենց ինքն այդ անունից հրաժարվող Հեղինե Բիշարյանը հիշել է, որ ինքն ՕԵԿ-ի անբաժան մասինիկն է․
«Եթե ես ասում եմ ես՝ ՕԵԿ-ը հետս է»։
Քաղաքական միևնույն ուղին բռնած այս զույգը ձեռք-ձեռքի տված, կեղտոտ հետագիծ թողնելով առաջ է շարժվում։ Ու թեև նրանց դիմակը վաղուց է պատռվել, ու բոլորն են հասկանում, թե ով՝ ով է, սակայն զույգը համառորեն փորձում է ինքն իրեն համոզել, մեզ հավատացնել, որ իրենց «նպատակն ազնիվ է՝ Հայաստանը դուրս բերել խոր փոսից»։
Այս զույգը երևի տեղյակ չէ, որ հենց իրենց նման քաղաքական աճպարարների ու խամաճիկների պատճառով երկիրն ընկավ «փոսի մեջ»։ Հիմա էլ եկել ու հարցադրմամբ են հանդես գալիս, թե
«Դուք գիտե՞ք՝ ի՞նչ է նշանակում աշխատել և վաստակած գումարով չկարողանալ ընտանիքը պահել»։
Հիմա մենք հարցնենք՝ ո՞ւր էիք մինչև հիմա, թե՞ շղարշը նոր վայր ընկավ ձեր աչքերից։ Երբ հայտարարում էիք, թե ամեն ինչ նորմալ է, չգիտեի՞ք, որ սուտ եք ասում, թե՞ հարկավոր էր այն ժամանակ հետույքներ շոյել ու սիրաշահել որոշներին։
Արթուր Բաղդասարյանն ընտրություններից է խոսում ու հայտարարում, թե
«Տեղի է ունեցել ոչ թե քաղաքական-գաղափարական պայքար, այլ պարզ գործարք՝ վաճառք»:
Հիմա դարձյալ հարց․ իսկ դուք այդ գործարքին չե՞ք մասնակցել, իսկ դուք չե՞ք վաճառվել։ Թե՞ Վանաձորի քաղաքապետի սիրառատ համբույրը Բիշարյանին հաջող առևտրի արդյունք չէր (սա միայն մեկ դեպքը)։
Առևտրականի արյունն ՕԵԿ-ի երակներում է, ու նույնիսկ անվանափոխությունը չկարողացավ մաքրել այդ արյան մեջ մտած ախտը։ Ու քանի որ խորհրդարան մտնելու հետ կապված իր առևտուրն այնքան էլ հաջող չընթացավ, Բաղդասարյանն այսօր «աբիժնիկի» հայտարարությամբ է հանդես գալիս, թե
«Ֆինանսական կարողություններ ունեցող մարդիկ կարողացան ապահովել իրենց
մուտքը Խորհրդարան»։
Միևնույն ժամանակ, իր հռետորական ելույթից բացի, Բաղդասարյանը համագումարի ժամանակ, այնուամենայնիվ, չմոռացավ նաև, թե ինչի համար են հավաքվել և հայտարարեց, որ
«կհամագործակցենք այն ուժերի հետ, որոնք ուզում են Հայաստանում
փոփոխություններ իրականացնել․․․»:
Իսկ թե որ ուժն է դա՝ նա գլխի գցեց իր ելույթում։ Համենայնդեպս հայտարարեց.
«Շատ ավելի ճիշտ է, որ վարչապետի պաշտոնում լինի այն մարդը, ով փաստացի ղեկավարն է, այլ ոչ թե մեկը լինի վարչապետ, սակայն ղեկավարի մեկ ուրիշը․․․ Սակայն դա իմ և ձեր որոշումը չէ, դա այն կուսակցության որոշումն է, որն այսօր լիարժեք այդ մանդատն ունի»․․․
Իհարկե, պարզ է, թե այդ որ ուժին էր ակնարկում Բաղդասարյանը, և ում է տեսնում այդ ուժը վարչապետի պաշտոնում։ Հրապարակավ հայտարարված այս տեքստից հետո, դժվար չէ կռահել, թե որն էր Բաղդասարյանի հրավիրած համագումարի հիմնական նպատակը․ սովորության համաձայն՝ սիրաշահել «տիրոջը», որպեսզի նա շոյի իր գլուխը, քաղցր աչքով նայի ու համեղ պատառ նետի իրեն։