Նախարար, ով չի հարգում հայերենը
Թումանյանական օրերը Հայաստանում բավականին շատ քննարկվեցին, ցավոք, ոչ թե գրական տեսանկյունից, այլ քաղաքական: Նախ Փաշինյանի՝ աղբը հավաքելու տեսագրությունը, այնուհետև զավեշտալի պահի ֆիքսումը, որ Փաշինյանը «ֆայմում է» աղբը վերցնել միայն Աննա Հակոբյանի հորդորից հետո, ապա ԿԳ նախարարի՝ Թումանյանի ամենահայտնի քառյակներից մեկը միջոցառման ժամանակ թղթից կարդալը, ապա նաև Նիկոլ Փաշինյանի՝ մինչև Դսեղ ուղղաթիռով թռիչքը: Զայրույթ առաջացնող այս ամենը ստվերեցին և երկրորդ պլան մղեցին կազմակերպված միջոցառումը:
Արայիկ Հարությունյանն այսօր անդրադարձել է իր անձի նկատմամբ բուռն քննադատություններին: Եթե նա հեռատես քաղաքական գործիչ լիներ, այսօր կարող էր լրագրողներին ասել. «Ներողություն, ուղղակի երկար չէի պատրաստվել, կամ չէի մտածել, արարքս ինչպես հանրությունը կընկալեր»: Մենք, սակայն, հեռու ենք այնպիսի չինովնիկ ունենալուց, ով կընդունի իր թերացումը: Ի վերջո, խոսքը ԿԳ նախարարի մասին է, ու ինքն է օրինակ ծառայում այն դպրոցականներին, ովքեր այս օրերին իրենց դպրոցական հանդեսների ժամանակ այդ նույն տողերն անգիր են սովորում, ասմունքում և մտքում պահում ողջ կյանքում:
ԿԳ նախարարն արդարանում է՝ «Ես ունեմ ռուսական կրթություն և ինչո՞ւ եմ ես պայքարում ազգային դպրոցի և հայալեզու կրթության համար: Նաև իմ բացասական փորձառությունից եմ ասում, որ շատ վատ է դասավանդվել մեր դպրոցում հայ գրականությունն ու հայոց լեզուն, և դրա համար եմ հիմա պայքարում, որ անգիր ասելիս մեր աշակերտները՝ ապագա քաղաքացիները, խնդիրներ չունենան:
Արայիկ Հարությունյանը նաև շեշտում է՝ «Ես որևէ բան անգիր ասել չեմ սիրում»:
Այո՛, սա ՀՀ ԿԳ նախարարն է, ով ունի ռուսական կրթություն և չի սիրում անգիր անել գոնե ամենայն հայոց բանաստեղծի ամենահայտնի քառատողերից մեկը և գոնե այդպիսով ձգտեր ներկայանալի տեսք ունենալ կազմակերպված միջոցառմանը, և սա այն նախարարն է, ով կասկածում էր ուսուցչի անգլերենի իմացության վրա:
Այս վերաբերմունքն ու պնդումը պարզապես անհարգալից վերաբերմունքն են ԿԳ նախարարի կողմից հայերենի, հայոց արժեքների, դրանց պահպանման ու տարածման նկատմամբ:
Արայիկ Հարությունյանը պարզապես չի գիտակցում իր զբաղեցրած «պոստի» կարևորությունը հայապահմանման համար, նրա համար այդպես էլ ԿԳ նախարարի պաշտոնը մնաց քաղաքական պաշտոն ու այդպես էլ նա չընկղմվեց ոլորտային խնդիրների մեջ, եթե մեր հայերենն այսքան կաղում է, դա նաև Արայիկ Հարությունյանի մեղավորությունն է, ում պաշտոնը զբաղեցնելու պահից մինչ այսօր «ամենաուժեղ քայլը» եղել է Կարաբինայի հետ ոլորտային խնդիրների քննարկումը և քահանային դուրս հրավիրելը դպրոցից: