Իր աչքի գերանը չի տեսնում, այլոց աչքում փուշ է փնտրում. խելքին աշեցեք
Համացանցի այսօրվա հիթը Կրթության և գիտության նախարար Արայիկ Հարությունյանն է՝ յուր ընթերցանությամբ: Ի դեպ, բառի բուն իմաստով:
Բանն ընդամենն այն է, որ ո՛չ ավել, ո՛չ պակաս Կրթության և գիտության նախարար Արայիկ Հարությունյանը թղթից է կարդացել Հովհաննես Թումանյանի «Լիներ հեռու մի անկյուն....» քառյակը:
Գուցե այս երևույթը համընդհանուր ծաղրի ու պարսավանքի չարժանանար, եթե 4 տող՝ շուրջ 15 բառ, անգիր չիմանար, ասենք, Ֆինանսների նախարարը: Արայիկ Հարությունյանը, որքան էլ զարմանալի չէ, հենց Կրթության նախարարն է: Մեկը, ով ոչ միայն մեկ քառատող, այլև ամբողջ հայ գրականությունը գերազանց պետք է իմանա: Պարտավոր է: Հասկանո՞ւմ եք: Ու առանց «ինչու»-ների:
Կասեք՝ դե, մարդ է, ի՞նչ անենք, մութ սենյակում կատու մի՞ փնտրեք: Գուցե չփնտրեինք էլ, եթե սույն պարոնը հայտնի չլիներ դպրոցներում հանկարծ հայտնվելու ու «կեղտեր» փնտրելու յուր բացառիկ տաղանդով:
Կարճ հիշողություն ունեցողներին նաև հպանցիկ հիշեցնենք, որ Արայիկ Հարությունյանը նաև այն նույն նախարարն է, որ բազմավաստակ մանկավարժին իր կոլեկտիվի ներկայությամբ փորձեց նվաստացնել՝ նրա անգլերենի գիտելիքները հրապարակային կերպով ստուգելով: Ինքնահաստատվել փորձող նորաթուխ նախարարն, իհարկե, դեռ այն ժամանակ ֆիասկոյի ենթարկվեց:
Սա գիտե՞ք՝ ինչ է: Սա սեփական աչքի գերանը չտեսնելով՝ ուրիշների աչքերում փուշ ման գալ է հիշեցնում: Իսկ էդ գերանն այսօր շատերի աչքը մտավ:
Հիմա, ըստ էության. ինչպե՞ս բացատրի ծնողն իր երեխային, որ պետք է ոչ միայն Թումանյանի քառյակներն անգիր իմանալ, այլև ավելի ծավալուն ստեղծագործություններ, երբ երեխան տեսնում է, որ «կոստյում-շալվարով», փողկապ կապած պարոնը, երեխայի ընկալմամբ, Հայաստանի գլխավոր դասատուն, այդ նույն 4 տողը անգիր չգիտի:
Չի՛ կարող ծնողը:
Ինչ վերաբերում է ոչ մի քննադատության չդիմացող հակափաստարկներին, թե՝ նախորդները նույնիսկ թղթից չէին կարողանում կարդալ, ապա նշենք միայն, որ դրանք բերողներն առնվազն իրենց խղճին են խաբում: Իսկ եթե նույնիսկ այդպես է, նախորդները մերժվել են, և տգիտությունը պետք է որ պարտված ու մերժված լիներ, բայց ինքնագոհ նախարարի արարքները հակառակն են գուժում...
Հ.Գ. Հարությունյանի վերադաս Նիկոլ Փաշինյանն ամիսներ առաջ առանց թղթի էր «Ես իմ անուշ Հայաստանի» ասմունքում: Հաստատապես ավելի գեղեցիկ էր և′ նայվում, և′ լսվում