Իրավապահ կառույցների ղեկավարների ջրերը մի առվով չեն հոսում. ով ում աթոռի վրա աչք ունի
NEWSPRESS.am-ի տեղեկություններով՝ Հատուկ քննչական ծառայության պետ Սասուն Խաչատրյանը, նույն ինքը՝ նախկին դատախազը, ցանկություն ունի Գլխավոր դատախազ դառնալու: Նա ավելին նեղ շրջանակներում հայտնել է, թե ում կցանկանար, որ դառնա ՀՔԾ պետ: Իր նպատակին հասնելու համար Խաչատրյանը լծվել է գործող դատախազի դեմ կոմպրոմատներ հավաքելու գործին, միաժամանակ ցանկանում է ստուգել Փաշինյանի տրամադրվածությունը: Մեր աղբյուրի փոխանցմամբ՝ Խաչատրյանը բավականին հաջողությամբ է իրացնում իր առջև դրված այդ նպատակը:
Իր հերթին, գլխավոր դատախազն ամեն կերպ ջանում է մնալ սեփական աթոռին ու հաճոյանալ Փաշինյանի աչքին, նաև ապացուցել, որ իր մասնագիտական որակներով կարող է բավարարել նոր իշխանության պահանջները, իսկ նախկին իշխանության «մաս» կազմելը, տեղեկացվածության առումով, միայն օգնում է իրեն ու չի կաշկանդում:
Իշխանության «պահանջնելը բավարարելու» մասին ապացույցները վերջին աղմկահարույց գործերով բազմաթիվ են: Բերենք օրինակներ.
Դեկտեմբերի 21-ին ազատ արձակված Մանվել Գրիգորյանի նկատմամբ այլընտրանքային խափանման միջոց գրավը կիրառելու վերաբերյալ Ընդհանուր իրավասության առաջին ատյանի դատարանի որոշման դեմ ՀՀ դատախազությունը վերաքննիչ բողոք տարավ: Ակնհայտ է, որ Մանվել Գրիգորյանին ազատության մեջ տեսնելը հանրությանը, մեղմ ասենք, գրգռեց և պետք էր հաճոյանալ իշխանությանն ու նրան դեռևս ծափահարող ու շոուների սիրահար հանրությանը:
Ռոբերտ Քոչարյանի պարագայում՝ նույն կերպ. Գլխավոր դատախազը վճռաբեկ բողոք ներկայացրեց, ու նա կալանավորվեց. ի՞նչ խոսք՝ Փաշինյանի սրտի ուզածի պես: Ավելին՝ անցանկալի դատավորներին ինքանաբացարկ են հայտնում դատախազները:
Սամվել Մայրապետյանի դեպքում էլ՝ անձնական երաշխավորություններով ազատ արձակելու միջնորդությունը դատախազությունը մերժում էր:
Արմեն Գևորգյանին չկալանավորելու դեմ ևս դատախազությունը բողոք է տարել:
Եվ չնայած այս ամենին՝ այն հանգամանքը, որ Նիկոլ Փաշինյանն ի սկզբանե Արթուր Դավթյանին ամենապատասխանատու իրավապահ կառույցի ղեկավար թողեց (չնայած Գլխավոր դատախազին Ազգային ժողովն է ընտրում, բայց կարող էր «ստիպել» հեռանալ) և այժմ էլ թողնում է, առնվազն որոշակի վստահության ու որակների մասին է խոսում և, իհարկե, ինչ-որ հարցերում «ձեռնտու» լինելու, որին կանդրադառնանք ավելի ուշ:
Իրենց հերթին. Արթուր Դավթյանի և գաղտնալսված պետերի ջրերը, մեծ հաշվով, մի առվով չեն հոսում, ավելին՝ գաղտնալսված «ընկեր-ախպերներն» էլ այդքան «ընկեր-ախպերներ» չեն, պարզապես Սասուն Խաչատրյանին ձեռնտու է Վանեցյանի հետ «ախպերներ» խաղալը:
Հավելենք, նաև, որ Արթուր Վանեցյանը կանխորոշիչ նշանակություն ունի իրավապահ կառույցների ղեկավարների նշանակման հարցում, չնայած այդ «ընգեր ջանն» այդքան էլ ընկեր ջան չէ, որովհետև Վանեցյանն առիթ-անառիթ շեշտում է իր առավելության ու անհամեմատելի լինելու մասին: Փաշինյանի հետ ՀՔԾ պետի կապն էլ, ինչպես փաստեց ձայնագրությունը, ապահովում է հենց Վանեցյանը:
Այսպիսով, Վանեցյանը հուշողն է, գուցե նաև «լսածը» պատմողը Փաշինյանին, թե ուժայիններում ով լինի, ով ինչ է անում: Իսկ Դավթյանը, մեղմ ասած, ջերմ հարաբերությունների մեջ չէ ո՛չ Վանեցյանի, ո՛չ Սասուն Խաչատրյանի հետ, վերապահումներ ունի Օսիպյանի հարցում:
Սասուն Խաչատրյանը շունչը պահած սպասում է դատախազություն վերադառնալուն, Վանեցյանն էլ ամուր դիրքերում է, իսկ Օսիպյանի աթոռը ճոճվում է, ճոճվում է նաև Վանեցյանի քամուց: