Նրանք, ովքեր բարեխղճորեն վճարել են տուգանքները, սխա՞լ են եղել. նվեր՝ օլիխարխներին ու օրինախախտներին
ՀՀ ոստիկանությունը հայտարարություն է տարածել, ըստ որի.
«2018 թվականի մայիսի 23-ից ՀՀ ոստիկանությունը փոփոխություն է իրականացնում ճանապարհային երթևեկության կանոնների խախտումներով վարչական պատասխանատվության քաղաքականության մեջ:
Մասնավորապես, մի շարք վարչական զանցանքների տեխնիկական միջոցներով հայտնաբերման դեպքում, հիմք ընդունելով Վարչական իրավախախտումների վերաբերյալ օրենսգրքի 21-րդ հոդվածը, իրավախախտ վարորդները կազատվեն վարչական պատասխանատվությունից»:
Իհարկե, առաջին հայացքից տույժ ու տուգանքների ներումը կարող է թվալ ժողովրդավարություն, որը «թավշյա հեղափոխության» արդյունք է: Սակայն ավելի խոհեմները կհամաձայնեն, որ սա ընդամենը պոպուլիզմ է և անհեռատեսության հետևանք:
Նախ, չի քննարկվում այն, որ մինչ օրս ճանապարհային երթևեկության կանոնների խախտումներ կատարողների զգալի մասն օլիգարխներն ու նրանց հղփացած զավակներն են, և ներել տուգանքներն ու չեղարկել դրանք, կնշանակի՝ ազատել օլիգարխներին ավելորդ ծախսերից:
Մյուս կողմից էլ՝ չի բացառվում, որ տուգանքներից ազատվեն վարորդներ, ովքեր այս պահին իսկապես դրա կարիքն ունեն, քանի որ սոցիալապես ծանր վիճակում են: Բայց... ասացեք խնդրեմ, ինչո՞վ են մեղավոր այն կարգապահ վարորդները կամ նրանք, ովքեր շատ հաճախ իրենց երեխաների բերանից կտրելով, պարտաճանաչորեն մուծել են տուգանքները: Որքանո՞վ է արդար սա նրանց հանդեպ, ովքեր ԴԱՀԿ-ի ճիրաններից խուսափելով՝ տարել ու խելոք վճարել են ակտերը:
Կամ ընդհանրապես, ի՞նչ է նշանակում ազատել տուգանքներից. այսինքն՝ ով ուզել, ինչպես ուզել է, վարել է մեքենան, խախտել կանոններ ու մարսել, քանի որ այսօր պարտքերը «ջրվո՞ւմ են»: Սա նշանակում է, որ մարդիկ սխա՞լ են եղել, երբ օրինապահորեն մուծել են տուգանքները, սխա՞լ են եղել, որ եղել են կարգապահ՝ օրենք չեն խախտել...
Նույն հաջողությամբ կարող են այդ մարդիկ պետությունից հետ պահանջել իրենց վճարած տուգանքները: Ի՞նչ է, պետք է անպայման փողո՞ց փակեն, որ հետ տան իրենց գումարները:
Եվ, ի վերջո, ո՞ւր ենք գնում մենք՝ այսպես օրենքներ խախտելով ու միայն օրինապաշտ երկիր ստեղծելու կոչերով: