«Կյանքդ կամ քսակդ»․ իշխանությունները ստիպում են քաղաքացուն ընտրել վատի ու վատագույնի միջև
Առողջապահության նախարար Անահիտ Ավանեսյանը ևս մեկ անգամ ի պաշտոնե հայտարարեց, թե հոկտեմբերի 1-ից բոլոր աշխատողները պետք է կա՛մ պատվաստվեն, կա՛մ 14 օրը մեկ թեստ հանձնեն։ Սա հնչում է որպես պարտադրանք՝ մոտավորապես այսպիսի սպառնալիքով՝ «կյանքդ կամ քսակդ»․․․․
Նախ չի քննարկվում այն, որ որևէ քաղաքացու պատվաստման պարտադրումն օրենքի խախտում է և սահմանադրական իրավունքների կոպիտ ոտնահարում։
«Սահմանադրության 39-րդ հոդվածի համաձայն՝ յուրաքանչյուր ոք ազատ է անելու այն, ինչ արգելված չէ օրենքներով ու չի խախտում այլոց իրավունքները:
Իսկ մեկ այլ հոդվածով էլ պարզապես ոչ ոք չի կարող առանց ազատ և հստակ արտահայտած համաձայնության մարդուն ենթարկել գիտական, բժշկական կամ այլ փորձերի։ Մարդը պետք է նախապես տեղեկացված լինի հնարավոր հետևանքների մասին։
Ամենևին չիջեցնելով պատվաստման դերն ու նշանակությունը՝ պետք է նկատել նաև, որ, այնուամենայնիվ, պատվաստումը չի ապահովագրում մարդուն՝ կորոնավիրուսով վարակվելուց։
Ու քանի դեռ ոչ մի երաշխիք չկա, որ պատվաստումը մարդուն կփրկի կորոնավիրուսով վարակվելուց ու հետագա բարդություններ չեն լինի, մարդիկ հրաժարվում են պատվաստվումից։
Առողջապահության նախարարն ինքն է հայտարարել, որ պատվաստվելուց հետո եղել են ոչ միայն վարակման դեպքեր, այլև վարակվելուց հետո հիվանդը մահացել է։
Սա պատվաստման մասին։
Ինչ վերաբերվում է ամիսը 2 անգամ թեստավորման հարցին, ապա այն միջին հաշվով յուրաքանչյուր անհատի գրպանից կտանի 30 000 դրամ։ Սա այն դեպքում, երբ մեր երկրում միջին աշխատավարձը 100-120 հազար դրամ է։
Եթե վերևներից պարտադրում են թեստավորվել, ապա պետք է դա տեղի ունենա պետական բյուջեյի հաշվին։
Թեստի վճարովի հանձնումը բազմաթիվ խնդիրներ է առաջացնելու․
Դա մարդկանց երկընտրանքի առաջ է կանգնեցնում՝ առանց սեփական ընտրությունը ունենալու։ Նրանք կա՛մ պետք է ընտրեն պատվաստումը՝ վտանգելով կյանքն ու առողջությունը (քանի որ, ինչպես նշեցինք, ոչ մի երաշխիք չկա, որ պատվաստումից հետո մարդ նորից չի վարակվի և չի մահանա), կամ էլ, դատարկելով գրպանները՝ պետք է թեստավորվեն։
Իհարկե, կարելի է հրաժարվել և՛ մեկից, և՛ մյուսից, բայց այս անգամ քաղաքացին կզրկվի նաև աշխատանքից ու իր եկամտից․․․
Ստացվում է, որ «ժողովրդավար» երկրում, որտեղ պետք է իշխեր ժողովրդի ազատ կամարտահայտումն ու հավասար պայմանները՝ իշխանությունները հարց են դնում քաղաքացիների առաջ՝ «կյանքդ կամ քսակդ»․․․
Մասնագետները վստահեցնում են, որ քաղաքացին կարող է դիմել փաստաբանի օգնությանը, եթե նրան որևէ բան պարտադրեն։ Բայց անկեղծ լինելու համար, պետք է նկատենք, որ մի երկրում, որտեղ նույն քաղաքացին չի վստահում իշխանությանն ու նրա ձեռք բերած պատվաստանյութին, որը երբեմն կյանքեր է խլում, ավելի քան անհավատ է արդարության նկատմամբ։
Չի երաշխավորվում, որ քաղաքացին իր իրավունքները պաշտպանելու ճանապարհին կզրկվի և փողից, և՛ աշխատանքից, և՛ առողջությունից․․․
Իհարկե, այդ նույն քաղաքացին սրա մասին չէր երազում, երբ գնում էր փողոց փակելու, բայց դա արդեն մեկ այլ պատմություն է, որին կանդրադառնանք մեկ այլ առիթով։
Արմինե Մկրտումյան