Սյունյաց ողջո՜ւյն, Տաշիր Սամո
Փաշինյան Նիկոլի թրի տակով անցնելու հիթ-շքերթը շարունակվում է: Այս անգամ կապիտուլյանտի առաջ խոնարհվելու, նրան իր հավատարմությունը ցույց տալու և սյունյաց ողջույնի արժանանալու հերթը «Տաշիր» ընկերությունների խմբի նախագահ, «Հայաստանի ներդրողների ակումբի» հիմնադիր Սամվել Կարապետյանինն էր:
Սա այն նույն Կարապետյանն է, ով քարոզարշավի վերջին օրը սրտաճմլիկ հայտարարություն էր տարածել:
Մեջբերենք մի հատված.
«Դիմում եմ ձեզ գալիք խորհրդարանական ընտրությունների կապակցությամբ։ Ակնհայտ է, որ մեր հայրենիքում ստեղծված իրավիճակը առանձնանում է ծայրահեղ բարդությամբ։ Ծանր պարտություն տանելով հայրենական պատերազմում, մենք հայտնվել ենք աննախադեպ մի ճգնաժամի մեջ։ Ընդ որում, խոսքն ինչպես քաղաքական, տնտեսական, այնպես էլ արժեհամակարգային ճգնաժամի մասին է։
Գիտեմ, որ շատերի համար իրավիճակը փակուղային է թվում, և դա հասկանալի է։ Մեր բազմադարյա պատմության մեջ դժվար ժամանակներ շատ են եղել, սակայն այս շրջանն առավել ողբերգական թվում։ Այնուամենայնիվ, ես վստահ եմ, որ մենք կարող ենք հաղթահարել այս բազմաշերտ ճգնաժամը: Ճանապարհը՝ խաղաղ, ազատ և արդար ընտրություններն են»։
Եվ այսպես, ընտրություններն այլևս անցյալում են, իսկ ի՞նչ է փոխվել քաղաքական դաշտում, բացի խորհրդարանական ընդդիմությունից: Ոչի՛նչ: Ի՞նչ է ձեռնարկելու մի իշխանություն, որը պատերազմի ավարտից 7,5 ամիս անց նույնիսկ սահմանների ամրացման համար աշխատանք չի կատարում, ավելին՝ հետևողականորեն քանդում է բանակը, Արցախի և դրա ճանաչման հարցի վրա խաչ է քաշել, Բաքվում գերիների դատավարություններ են ընթանում, իսկ նրանցից ում էլ կարողանում է վերադարձնել, միայն նորանոր զիջումների գնով, Հայաստանի սուվերեն տարածքում 1000-ին մոտ ադրբեջանցի կա, այլ խոսքով՝ այս իշխանությունը, որքան էլ քվեաթերթիկ ստացած լինի, միևնույն է՝ անգործունակ է, ապիկար: Սա իշխանություն է, որի ապագան հիմնված է բացառապես անցյալը քարկոծելու վրա, մնացածը ոչինչ է: Այդ ոչնչի ձեռքը գնում է սեղմելու ցանկացած հարց լուծող մեկն ու դառնում... ավելի քան ոչինչ:
Ստացվում է, որ Կարապետյանի մատնանշած ճգնաժամը որևէ կերպ չի հաղթահարվում և հույս չի էլ տալիս հաղթահարվելու՝ կապիտուլյանտի հաղթանակով:
Իսկ Տաշիր Սամոն գնում է խոնարհվելու նրա առաջ և իր պատվավոր ստորագրությունը դնելու պատերազմի պարտության, զոհերի՝ արդեն իսկապես հանուն ոչնչի զոհվելու, տարածքային զիջումների ու ստեղծված քաղաքական, տնտեսական ճգնաժամի տակ: Իսկ արժեհամակարգային ճգնաժամից բողոքող Կարապետյանն ի ցույց է դնում իր արժեհամակարգը, ավելի ստույգ՝ դրա բացակայությունը:
Դեռ մեկ շաբաթ առաջ՝ հունիսի 18-ին, Երկրորդ նախագահ Ռոբերտ Քոչարյանի «ամեն ինչ լավ է լինելու» կարգախոսն իր ելույթի վերջում օգտագործած Կարապետյանը գնում է օգտագործվելու կապիտուլյանտի կողմից:
Եվ ահա հունիսի 20-ին «շատ պատահական» հոսանքազրկումներ եղան վայրերում, որտեղ կապիտուլյանտի հանրահավաքները ձախողվել էին: Իշխանական թևը շտապեց բացեիբաց ակնարկել, թե ՀԷՑ-ը պատկանում է Տաշիր Սամոյին, և նա էլ պրոքոչարյանական գործիչ է: Բայց, հաշվարկները հակառակի մասին էին խոսում՝ Քոչարյանը ՀԷՑ-ի միջոցով լույսերն անջատելով՝ չէր կարող կեղծել արդյունքները հօգուտ Փաշինյանի: Հոսանքազրկված համայնքներում ՔՊ-ն հաղթել էր Քոչարյանին, և ինչ-որ բան «այն չէր»: Ու արդեն երեկ՝ հունիսի 24-ին կայացած Կարապետյան-Փաշինյան հանդիպումը եկավ ամեն ինչ իր տեղը գցելու. առաջինը փոքրացել, նվաստացել ու մի բուռ դարձած՝ տեղավորվել է երկրորդի գրպանում՝ հայտնի կենդանու ժպիտով:
Միգուցե գրպանում տեղավորվել է՝ որպես հարուստ մեկը Փաշինյանի խոստացած ապագայում նրա երազանքի երկիր Թուրքիայի հետ համատեղ բիզնեսներ անելու ակնկալիքով, ո՞վ գիտե՝ դառնալով մի փոքրիկ Գռզո:
Ի վերջո, Փաշինյանի քաղաքակիրթ ընկեր Ալիևը միջազգային հետախուզում է սկսել Տաշիր Սամոյի նկատմամբ: Ո՞վ գիտե, միգուցե Սամոն գնացել էր Փաշինյանի միջոցով Ալիևի սիրտը շահելո՞ւ:
Արիանա Հովսեփյան