Ինչո՞ւ չեն սահմանն անցած թուրքերին գերի վերցնում. բարձունքի հանձնելով՝ թիրախավորվում են մայրուղին, ջրային ռեսուրսներն ու բնակավայրերը
Այլևս կասկած չկա, որ երեկ՝ մայիսի 12-ին, ադրբեջանցիները Սյունիքում մի քանի կիլոմետր, իսկ ավելի կոնկրետ՝ 3,5-4 կմ առաջ են եկել։
Կասկած չկա նաև, որ այս խնդրի շուրջ գուցե աղմուկ չբարձրանար և սուսուփուս տարածքը հանձնվեր թուրքին, եթե ԶԼՄ-ները չանդրադառնային խնդրին ու չբարձրաձայնեին։
Մասնավորապես, NEWSPRESS.am-ն, արագ արձագանքելով տեղի ունեցածին, հրապարակեց տեղեկություն, որը իշխանական թևում, իրենց ձեռագրի համաձայն, որակեցին որպես «ապատեղեկատվություն», «լկտի սուտ», «սադրանք» և այլն։ Սակայն դա չխանգարեց մեզ և մեր գործընկերներին անմիջապես զանգեր կատարել ու ճշտել եղելությունը՝ թուրքերը առաջ են եկել․․․․
Ու թեև հետո Սյունիքի մարզպետ Մելիքսեթ Պողոսյանը բարբաջում էր, թե թուրքերը ոչ թե եկել գրավել են, այլ մոլորվել են տարածքում, իմքայլական պատգամավորները մեկը մյուսին հերթ չտալով փորձում էին համոզել, որ ամեն ինչ իդեալական, այնուամենայնիվ արդեն ուշ երեկոյոն, փաստերի ճնշման ներքո անձամբ Փաշինյանը խոստովանեց, որ այնուամենայնիվ թուրքերը ներխուժել են Հայաստանի սահմանից ներս․․․Իհարկե, չհամարձակվեց կիրառել ներխուժել բառը:
Կասկած չկա, որ այս բարձունքը հանձնելով՝ իշխանությունը կսահմանափակի Հայաստանի կողմից ռևանշի հնարավորությունները, քանի որ թիրախավորվում են մայրուղիները, կենսական նշանակության օբյեկտներ, ջրային ռեսուրսները (չի բացառվում, որ Սիսիանում քաղաքացիների ջրային թունավորումը եղել է մտածված), օդանավակայանը և բնակավայրերը․․․
Սա իր հերթին, մյուս կողմից էլ՝ եթե ինչպես Սյունիքի մարզպետն է ասում՝ թուրքերը մոլորվել են, ապա այս դեպքում հարց է առաջանում, թե ինչպե՞ս պետք է վարվել պետական սահմանը խախտած թուրքերի հետ, հատկապես որ նրանք համառորեն չեն լքում այդ տարածքը։ Ավելին՝ մեզնից են պահանջում հետ գնալ տարածքից․․․
Կամ մեկ այլ հարց՝ ինչպե՞ս են վարվում թուրքերը մեր այն քաղաքացիների հետ, ովքեր իսկապես մոլորվում ու սահման են անցնում․․․
Ճի՛շտ է, գերի են վերցնում․․․ այս դեպքում մեկ այլ հարց է առաջանում՝ ի՞նչն է մեզ, իսկ ավելի կոնկրետ մեր իշխանությանն արգելում գերի վերցնել այդ «մոլորյալներին»՝ եղբայրությո՞ւնը, բարեկամո՞ւթյունը, թե՞ մեկ այլ՝ ավելի վատ պատճառ կա․․․
Նիկոլ Փաշինյանն այսօր կառավարության նիստում հայտարարում է, թե «մեր բոլորիս ցանկությունն է, որ ադրբեջանական զորքն ինչպես եկել է, այնպես էլ վերադառնա»՝ մոռանալով նոյեմբերի 9-ի հայտարարությունից հետո գերեվարվածներին․․․
Իսկապես մեր ցանկությունը դա՞ է․․․ ի՛նչ է, մենք գերիներ չունե՞նք, որոնց ուզում ենք վերադարձնել, մի՞թե հնարավոր չէ գոնե այդ գերիներին վերադարձնելու համար գերեվարենք այս թուրքերին, թե՞ իսկապես մենք այդքան մարդասեր ենք․․․
Իսկ գուցե Փաշինյանի հայտարարության ներքո մեկ այլ ենթատեքստ կա թաքնված, գուցե նա արդեն այդ տարածքը նվիրել է թուրքի՞ն, ինչպես մինչ այդ արդեն արել է․ առանց հանրությանը տեղյակ պահելու ու ժողովրդի մեջքի հետևում՝ ստորագրել է կապիտուլիացիայի փաստաթուղթ․․․
Ի վերջո, նա այս մասին նեղ շրջապատում հայտարարել է, թե «Չեն ուզում Մեղրիի միջանցքը իրենց կամքով, խաղաղ կյանքի դիմաց տան, ուրեմն պատերազմով կվերցնեն»․․․
Արմինե Մկրտումյան