Վերջին անգամ անջատեցի որդուս զանգը․ եղբայրներից Գոռը զոհվել է, իսկ Նարեկը՝ ծանր վիրավորում ստացել (ֆոտո, վիդեո)
Գոռ և Նարեկ Ղևոնդյան եղբայրները ժամկետային ծառայության մեջ էին, երբ 2020թ-ի սեպտեմբերի 27-ին ադրբեջանցիները պատերազմ հրահրեցին ու Արցախա-ադրբեջանական սահմանի ողջ երկայնքով ծավալվեցին ռազմական գործողություններ։
Գոռ Հովսեփի Ղևոնդյանը ծնվել է 2000 թվականի հոկտեմբերի11-ին՝ Լոռու մարզի Վանաձոր քաղաքում։
Գոռը ծառայության էր անցել Լուսակերտի N զորամսում և հունվարի 13-ին արդեն պետք է զորացրվեր, սակայն պատերազմը փոխեց ամեն ինչ։
NEWSPRESS.am-ի հետ տղաների մայրը՝ Լեյլին, ասաց, որ շատ էր ուրախացել, երբ Գոռը Հայաստանում անցավ ծառայության։ Սկղբում Արարատում էր, հետո տարան Լուսակերտ, իսկ պատերազմի հաջորդ օրը՝ սեպտեմբերի 28-ին, տարան Ջաբրաիլ․․․
Այնտեղ էլ սեպտեմբերի 30-ին, մարտական գործողության ժամանակ զոհվել է Գոռը։ Որդու մահվան բոթը մայրն իմացել է հոկտեմբերի 3-ին։ Այդ ժամանակ Լելյին փոքր տղայի՝ Նարեկի հետ հիվանդանոցում է եղել։
Նարեկը հենց առաջին օրն էր բեկորային վիրավորում ստացել։ Նա Մարտակերտում է եղել։
«Ավտոպարկը պայթեցրել էին։ Ամսի 28-ի առավոտյան զանգեցին ու ասացին, որ վիրավորվել է»,-պատմեց մայրը։
Նարեկին վիրահատել էին Ստեփանակերտում, ապա տեղափոխել Գորիս ու հետո էլ Երևան՝ Էրեբունի Բ/Կ։
Լեյին Նարեկի մոտ հիվանդանոցում էր, եր վերջին անգամ Գոռից հեռախոսազանգ ստացավ։
«Գոռը գրադ էր (նկատի ունի ԲՄ-21 Գրադ համակարգ-հեղ․) քշում, մտածեցի թող չիմանա եղբոր վիրավորման մասին, հնարավոր է վատ լինի, մտացրիվ քշի, բայց հետո փոշմանեցի, որ չեմ ասել»,-ասում է մայրն ու արցունքոտ աչքերով շարունակում,-«Ասացի Գոռ ջան, ձայնդ լսեցի՝ հանգստացա։ Երկար չխոսեցի, որովհետ ասել էին, որ հեռախոսներով շատ չխոսենք, մտածեցի չվտանգեմ կյանքը՝ անջատեցի․․․ վերջի անգամ անջատեցի որդուս զանգը»,-ասում է հերոսի մայրն ու արտասավում։
Գոռի հետ այլևս չխոսեց ո՛չ մայրը, ո՛չ էլ ընտանիքի մյուս անդամները։
Գոռին կորցրեցին, իսկ Նարեկը ծանր վիրավոր էր։
«Չգիտեի, որ մեկով լինեմ․․․»,-ասում է Լեյլին։
Գոռն ու Նարեկն ունեն իրենցից մեծ ևս 2 եղբայր։ Եղբայրներից մեկի՝ Արենի աղջիկն այս տարի դպրոց կգնա։ Գոռի մայրը պատմում է, թե որքան էր սիրում նա հոեղբորը։ Մինչ օրս նայում է նկարին ու սպասում Գոռին։
«Ասում է՝ Գոռը ինձ հեծանիվ է խոստացել․․․ շուտով ծնունդն է, հեծանիվ եմ առնելու, որ տանեմ ասեմ Գոռն ա առել․․․»,-արտասվելով պատմում է մայրը։
Գոռը փոքրիկին նաև խոստացել է անձամբ նրան դպրոց տանել․․․
«Նարեկին պետք է ոտքի հանել»
Լեյին պատմում է, որ երբ Էրեբունի Բ/Կ-ում կրտսեր որդուն բուժող բժիշկն իմացավ Գոռի կորստի մասին՝ արտասվեց։
Բժիշկը մորը խոստացել է Նարեկին ոտքի հանել․․․
Նարեկը ծնվել է 2002թ մայիսի 21-ին։
Նա ծառայության է անցել Մարտակերտում։ 1․5 ամիս էր, ինչ ծառայում էր, երբ պատերզմն սկսվեց։
Պայթունի հետևանքով առաջին իսկ օրը բեկորային վիրավորում ստացած Նարեկն այսօր էլ դեռ բուժման կարիք ունի։
«Բեկորային վնասվածք է ստացել, բեկորները մտել են սրտի տակից․ ստամոքս, փոր․․․ վնասվել են։ Մի քնաի վիրահատություն է տարել։ Թոքի մեջ բեկոր կա, բայց չեն հանում ասել են, թե հնարով է ձեռք տանք՝ արնահոսի, կամ ավելի վատ լինի․․․ 2 ամիս առաջ փորը պետք է բացեին՝ չարեցին, ուղղակի կար տված ա, գրիժա (ճողվածք-հեղ) ունի, փորը մեծանում ա»,-ասում է մայրն ու նկատում, որ Նարեկը դեռ ապաքինված չէ և բուժումները, որոնք նաև մեծ ծախսերի հետ են կապված, դեռ ավարտված չեն
Նկարներում ձախից Գոռ Հովսեփի Ղևոնդյանն է, իսկ աջից՝ Հովո Մանվելի Ստեփանյանն է Գոռի բակի ընկերը, ով պատերազմի ժամանակ Հադրութութում հերոսաբար ընկել է:
Հովոյի պատմությանն անդրադարձել ենք առանձին հոդվածով...
Արմինե Մկրտումյան