Նախկինները մեղավոր են, որ ակվարիումի մեջ անդրանիկքոչարյանների նման կենդանիներ են աճեցրել
ՀՀ առաջին նախագահ Լևոն Տեր-Պետրոսյանի թիմակից, ԱԺ Պաշտպանության և անվտանգության հարցերի մշտական հանձնաժողովի նախագահ, իմքայլական պատգամավոր Անդրանիկ Քոչարյանը, որն իր ապրած ողջ կյանքի ընթացքում սովոր է պաշտոններ մուրալ բոլոր իշխանություններից՝ սկսել է աչքի ընկնել պաշտոնյային ոչ հարիր՝ լկտի ու ցինիկ պահելաձևով։
Քոչարյան Անդոն, որը ժամանակին ՀՀ երկրորդ նախագահ Ռոբերտ Քոչարյանից պաշտոն է մուրացել, հետո օճառը ձեռքին մտել Հանրապետական կուսակցության ղեկավարների համապատասխան հատվածը ու նախկիններից ավելի նախկին է, հներից՝ ավելի հին, այժմ էլ նոր տերերի հետույքն է պահում ու հիստերիկ պահալաձևով փորձում պահպանել ձեռք բերածն ու հավանաբար նաև նոր պաշտոն կորզել:
Արցախը թշնամուն հանձնած իշխանության ներկայացուցիչ Անդոն, ոչ միայն արադարացնում է դավաճանությունը, այլև դավաճանների համար կենդանի վահան է դարձել։
Պաշտպանության նախարարի աթոռին տենչացող ու այդպես էլ չստացած Անդոն, երազախաբ եղածի նման ճայթքում է՝ հավանաբար հիմա էլ Գենշտաբի պետի պաշտոնի մասին երազելով․․․
Թերևս դրանով կարելի է բացատրել մի մարդու պահվածք, որը պաշտպանության համակարգում աշխատելով՝ բառիս բուն իմաստով բանակից փախցրել է իր որդուն՝ Լևոնին, ու այդպես էլ չի հասկացել հայրենիքի գինը։ Նա միայն գնահատում է իր տակի դրած աթոռը․․․ Եթե այդպես չլիներ, ապա այս պատգամավորը, որը խորհրդարանական հանձնաժողով էր ձևավորել ու քննում էր, ճիշտ ու սխալ էր անում, թե ապրիլյան պատերազմում պարտվել ենք, որովհետև 800 հեկտար ենք կորցրել, հիմա մեկ տասնյակից ավելի քառակուսի կիլոմետրը թշնամուն տալը չէր համարի ազգային շահից բխած․․․
Նա չէր գոռա այն լրագրողի վրա, որը փորձում էր հարցերի միջոցով պարզել, թե ինչպես են պատկան մարմինները մեկնաբանում և պատկերացնում այն խնդիրների լուծումը, որոնք կապված են մեր երկրում ապրող ժողովրդի անվտանգության, սահմանազատման, անհետ կորածների, գերիների ու զոհվածների հետ․․․
Քոչարյան Անդոն այդ ամենից գրգռվում է ու․․․ պոռթկում․․․
Նա այնչափ էքսատազի մեջ էր ընկել, որ լրագրողի պարզ ու մատչելի հարցերը նրան գոռոցներ էին թվում․․․
Դրանով է բացատրվում Անդոյի այն բացատրությունը, թե «Ձեզ կարելի է գոռալ, ինձ՝ ո՞չ․․․»․․․
Ու թեև լրագրողն ասաց, որ բացի իրենից այլ գոռացող չկա՝ Անդոն դա չընկալեց․․․
Չընկալեց, որովհետև իր միջի հրեշն էր ոռնում՝ իր միջի աթոռապաշտ ու աթոռատենչ, ամենի ինչից առավել պաշտոնը սիրող հրեշը․․․
Այսօր ներկաների հետևը մտած ու նախկիններին փնովող Անդոն մի բանում է ճիշտ՝ այո՛ նախկինները սխալ են․․․ սխալ են այնքանով, որ անդրանիկքոչարյանների նման կենդանիներին ակվարիումի մեջ սերել են, սնել ու աճեցրել՝ վերածելով հրեշի, որը պատուհաս է դարձել ժողովրդի գլխին․․․
NEWSPRESS.am