Որը կընտրի արյան գետերի ու աթոռի միջև
Հայաստանում օր օրի խորանում է քաղաքական ճգնաժամը, որը ունի հանգուցալուծման երկու ճանապարհ՝ սահմանադրական և փողոցային պայքարի։
Պետական կառույցները դադարել են գործել, բացառությամբ Մարդու իրավունքների պաշտպանի գրասենյակի, որը շարունակում է գերմարդկային ճիգեր գործադրելով աշխատել։
Պետական մյուս կառույցների ղեկավարները չաշխատելով փող են ստանում, իսկ այդ համակարգերը շարունակում են իրենց գոյությունը իներցիայով, սակայն, եթե քաղաքական ճգնաժամը չհանգուցալուծվի, պետությունն ուղղակի փուլ կգա։
Ինչ է պետք մեզ պետությունը փուլ չտալու համար՝ մեկ պարզ քայլ, որը պետք է անի Ազգային ժողովի «Իմ քայլը» խմբակցությունը։
Այս խմբակցությունում ծվարած մարդիկ կարող են կանխել պետության կործանումը, դրա համար պատասխանատվություն պետք է իրենց վրա վերցնեն այդ խմբակցության մոտ երեք տասնյակ պատգամավորներ, որոնց քվեները անհրաժեշտ են սահմանադրական ճանապարհով այս ճգնաժամը լուծելու, կամ որ նույնն է՝ Նիկոլ Փաշինյանի հեռացման համար։
Եթե գտնվեն պետական մտածողությամբ ընդամենը 30 քայլարած, ապա Ազգային ժողովի ընդամենը մեկ նիստի ժամանակ այս հարցը կարելի է լուծել ու հեռացնել Արցախն Ադրբեջանին նվիրած, պատմության մեջ հերթական դավաճանական պատմությունը կերտած Փաշինյան Նիկոլին ու փակել նիկոլիզմի էջը։
Հաջորդ ճանապարհը փողոցային պայքարն է, ինչը հղի է ամենաանկանխատեսելի զարգացումներով՝ հաշվի առնելով այն, որ Փաշինյան Նիկոլի անվտանգության պահապանները՝ հեղափոխության պահապանների թայֆան ու մի արք հրոսակներ ատամները սրած սպասում են իրենց աստեղային ժամին։
Երկրի ներսում այսօր ամեն մեկը դժգոհ է, իրեն զգում է նվաստացած ու դավաճանված, բայց այս պահին փողոց դուրս չի գալիս, ինչն էլ տալիս է իշխանությանը հույս, թե եթե ժղովուրդը ընդդիմադիրների հետ է, ինչու հանրահավաքները բազմամարդ չեն։
Այո, այս պահին գուցե հանրահավաքները բազմամարդ չեն, բայց սա ընդամենը տեխնիկական և ինքնաբերաբար լուծվող հարց է, որովհետև հասարակությունը կամաց-կամաց դուրս է գալիս շոկային վիճակից ու բախվում դառը իրականությանը, որտեղ Արցախի 80 տոկոսն անցել է Ադրբեջանի վերահսողության տակ, իսկ Հայաստանով Ադրբեջանին ու Թուրքիային ցամաքային ճանապարհ տալը տնտեսական կոլապսի մեջ է պահելու երկիրը ու սոցիալ-տնտեսական վիճակը, հետևաբար շոկից դուրս եկող քաղաքացիների այս զանգվածը վաղը հայտնվելու է փողոցում, ու եթե նրանց են միանում նաև անհետ կորածների ու գերի ընկածների ծնողները, ապա արդյունքում կամ պետք է Փաշինյանը աթոռը պահելու համար հրահրի քաղաքացիական բախումներ ու քաղաքացիական պատերազմ, հրճվի, որ հայը հայի ձեռքով արյան գետեր հոսեցնի, կամ քան գնալն է, այլ ելք չի ունենալու։ Արյան գետերի ու աթոռի միջև ընտրության պահն է ու կողմնորոշվել է պետք։
NewsPress.am