Հրաչին տվեք այդ գրքերը թող կարդա
Ազգային ժողովի «Իմ քայլը» խմբացկության պատգամավոր Հրաչյա Հակոբյանը երկրորդել է կորոնավիրուսի համավարակի ողջ ընթացքում ինքնամեկուսացած Երևանի քաղաքապետ Հայկ Մարությանին և սկսել բաժանել քաղաքական պետության դեմ դավաճանական արարք գործողների և չգործողների միջև:
Հակոբյանի տրամաբանությամբ այն մարդիկ կամ քաղաքական ուժերը, որոնք հանդգնում են պահանջել կառավարության անդամների և վարչապետի հրաժարականը, անվստահություն հայտնել նրանց ոչ թե սև կամ սպիտակ են, ոչ թե հեղափոխական ու հակահեղափոխական են, այլ ոչ ավել ոչ պակաս՝ժողովրդին թիկունքից հարվածողներ:
Պատգամավորի այս պնդումից հետո նա ունի հրատապ կարգով քաղաքական դասընթացների մասնակցելու անհրաժեշտություն, որպեսզի հասկանա, որ կառավարության անդամի հրաժարականի պահանջը քաղաքական ուժին բնորոշ գործողություն է:
Հակոբյանը պետք է գրքեր կարդա, որ հասկանա՝ այսպես է աշխարհի բոլոր ժողովրդավար երկրներում և դավաճանություն չէ այս կամ այն պաշտոնյային անվստահություն հայտնելը:
Հրաչյա Հակոբյանին օգնեք գտնել համապատասխան գրականություն ու ծանոթանալ քաղաքական կուսակցությունների դերի, նշանակության, ունեցած լիազորությունների և պարտավորությունների մասին դասական ճշմարտություններին:
Գուցե մի փոքր կրթվելուց հետո երբեմնի դերասանը հասկանա, որ ինքը հարկատուների վճարած հարկերի հաշվին աշխատավարձ է ստանում, որպես քաղաքական գործիչ, հետևաբար նրա արտահայտած մտքերը պետք է լինեն քաղաքական, որոնք առնչվում են քաղաքական գործընթացներին, իսկ կառավարության հրաժարականի պահանջը տիպիկ քաղաքական գործընթաց է:
Բացի քաղաքագիտության այբբենարանին ծանոթանալը, չէր խանգարի, որ Հրաչյա Հակոբյանը մի երկու տարի հետ գնար նաև ու հիշեր, թե իրենք ժամանակին ինչեր էին պահանջում, ինչպես էին որպես օրենսդիր մարմնի անդամ արտահայտվում ու պահանջներ ներկայացնում իրենցից անկախ մեկ այլ մարմնի՝ դատական մարմնի ներկայացուցիչների նկատմամբ, սակայն իրենց հակառակ ճամբարից պետության դավաճան չհամարեցին կամ չասացին, որ պետությանը թիկունքից հարվածում են:
Հակոբյանին հարկավ անհրաժեշտ են նաև տարրական գիտելիքներ իշխանությանն ու պետականությանը չնույնականացնելու մասին: Հրաչյան պետք է կարդա աշխարհի այն ղեկավարների մասին, որոնք իրենց նույնականացրել են պետության հետ ու ասել, որ պետությունն իրենք են, պետք է խորանալ պատմության արխիվներում ու գտնել իրենց պետականության հետ նույնականացրած բռնապետերին պատմության աղբանոցներում:
Գուցե այդքանից հետո այլևս հասկանալի կլինի, որ պահանջել կառավարության հրաժարականը դա պետականության դեմ գործվող հանցագործություն չէ ու ոչ էլ հակապետական քայլ: Ընդամենը քաղաքական գործիք է, որը օգտագործում է ընդդիմությունը:
NewsPress.am