Արթուր Վանեցյանը՝ երեկ և այսօր. Հայ առաքելական եկեղեցի (մաս 1)
Այլևս աներկբա է՝ ԱԱԾ նախկին տնօրեն, գեներալ-մայոր Արթուր Վանեցյանը քաղաքականություն մտնելու քայլ է կատարել, այն էլ՝ ինչպիսի՜ քայլ: Քայլ ձիով: Նա հիմնադրամ է ստեղծել, որի նպատակն է «աջակցել ժողովրդավարության ամրապնդմանը նպաստող ծրագրերին»:
Արթուր Վանեցյանի կողմից հիմնադրամի ստեղծումն արդեն իսկ ակնարկ էր, որ սա ոչ այլ ինչ էր, քան քաղաքականություն մտնելու հայտ:
Վանեցյանը, հիշում ենք, նորընտիր վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանի հետ ավելի քան մտերիմ հարաբերություններ ուներ, այնքան մտերիմ, որ Նիկոլ Փաշինյանն, ասենք, ՀՔԾ պետի հետ շփվում էր, չգիտես ինչու, միջնորդավորված՝ Վանեցյանի միջոցով: Ասել կուզենք՝ Փաշինյանը, համենայն դեպս, իշխանության գալու սկզբնական ժամանակահատվածում անվերապահորեն վստահում էր Վանեցյանին:
Եվ ուրեմն, ինչո՞ւ ենք այսքան երկար նախաբան պատրաստել ընթերցողի համար...
Այժմ արդեն Նիկոլ Փաշինյանի քաղաքական ամենաոխերիմ հակառակորդ Վանեցյանը, խոսելով իշխանություն-եկեղեցի հարաբերությունների մասին՝ ասել է, որ իշխանության կողմից եկեղեցու դեմ հատուկ կազմակերպված արշավ է եղել և կա: Նա նաև նշել է, որ Հայ առաքելական եկեղեցու դերն ու նշանակությունը մեր կյանքում պետք է լինի շատ բարձր և անսասան:
Ի՞նչ խոսք. առաջին հայացքից պետական մտածողության տեր մարդու հայտարարություն է: Յուրաքանչյուր բանական մարդ, առավել ևս հայ, գիտակցում է եկեղեցու դերն ու նշանակությունը առհասարակ մեր ազգի պատմության մեջ: Շեշտում ենք՝ եկեղեցու, ոչ թե x կամ z անձի:
Վանեցյանի նշված հայտարարությունը միանշանակ կլիներ, եթե մեր հիշողությունը կարճ լիներ այնքան, որ չհիշեինք, որ հենց նրա պաշտոնավարման օրոք որոշ խմբակներ ինչպես էին օրեր շարունակ հերթապահում Երևանի Աբովյան փողոցում գտնվող Սուրբ Աննա եկեղեցու բակում ու կաթողիկոսի հրաժարականը պահանջում՝ «Մերժիր Սերժի Գարեգինին» լոզունգով:
Եվ Վանեցյանը, ով այն ժամանակ ահռելի ազդեցություն ուներ Փաշինյանի վրա, չէ՞ր կարող որևէ կերպ «հասկացնել» Փաշինյանին, որ, ինչպես ինքն է այժմ ասում, Հայ առաքելական եկեղեցու դերն ու նշանակությունը մեր կյանքում պետք է լինի շատ բարձր և անսասան:
Նույն խմբակի անդամները, կրկին Վանեցյանի պաշտոնավարման ընթացքում՝ 2018-ի հունիսի 10-ին Սուրբ Գրիգոր Լուսավորիչ եկեղեցում սարկավագների քահանայական ձեռնադրության ժամանակ «հաջողացրել էին» սադրանք հրահրել ու պատարագի ավարտին կրկին Ն.Ս.Օ.Տ.Տ Գարեգին Երկրորդի հրաժարականը պահանջել:
Կարո՞ղ էր հավատացյալների և ցուցարարների վեճն անսպասելի ու անդառնալի հետևանքներ ունենալ: Վստահ ենք՝ կարող էր:
Կարո՞ղ էր Ազգային անվտանգությունը կանխել այս առերեսումը: Կարող էր, եթե չասենք՝ պարտավոր էր:
Այս միջադեպից հետո նույն նախաձեռնության անդամները գրավել էին Մայր աթոռ Սբ. էջմիածնի դիվանատունը, որտեղ գտնվում է կաթողիկոսական գրասենյակը և Մայր աթոռի քարտուղարությունը: Ոստիկանությունը միայն 1 ամիս անց էր նրանց հեռացրել այդտեղից: Եվ այդ մեկ ամսում էլ Վանեցյանը գեթ մեկ անգամ բարձրաձայն չասաց՝ Հայ առաքելական եկեղեցու դերն ու նշանակությունը մեր կյանքում պետք է լինի շատ բարձր և անսասան:
Եվ վերջում, իբրև հետգրություն
Պարոնայք իշխանավորներ, պարոնայք սպաներ, քանի դեռ պաշտոնավարում եք, փորձեք «ներսից» օգնել իշխանությանը, պայքարել արատավոր բարքերի դեմ ու օգնել նրանց չսխալվել: Այլապես մի օր էլ դուք կարող է հայտնվեք քաղաքական հակառակորդի ճամբարում և ցանկացած քննադատություն կհնչի ոչ թե իբրև սրտացավություն, այլ ևս մեկ էժան միավոր քաղաքական հակառակորդի դեմ պայքարում...