Փաշինյանը կերտում է նոր մոդելի գյուղացի
Վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանը շաբաթ օրը որոշել է անցկացնել հայաստանյան գյուղերում և առաջին ձեռքից լսել, թե ինչ խնդիրներ ունի գյուղացին։
Եթե Նիկոլ Փաշինյանը իմանար, թե ինչ է սպասվելու իրեն գյուղերում շրջելիս, ապա վստահաբար չէր գնա, բայց քանի որ գնացել և ֆեյսբուքյան ուղիղ եթեր էր մտել, ապա ոչ միայն ինքը, այլ նաև բոլորս ականտես եղանք նրա կառավարության կառավարման որակի ապացույցներին։
Գյուղացիները մեկը մեկին հերթ չտալով պատմում էին, որ զրկված են ոռոգման ջրից, չեն կարողանում բերքի խնդիրը լուծել, ճկռած են վարկերի տակ, հիմնել են ջերմոցներ, բայց վարկ ստանալ չեն կարողանում։ Բազմաթիվ էին խնդիրները, որոնց հողի հետ կռիվ տվող մարդիկ պատմում էին Փաշինյանին՝ հույս ունենալով, որ դրանց լուծումները կստանան, բայց իզուր, որովհետև ինչպես բոլոր հարցերում, գյուղացու խնդրին լուծում տալու հարցում ևս Նիկոլ Փաշինյանը նախընտրեց երկար- բարակ խոսելն ու դրանով ցավին դարման չանելը։
Նիկոլ Փաշինյանին հոգնեցրին ջրի պակասից բողոքող գյուղացիները՝ մեկը դժգոհում է՝ ջուր չկա, մեկ՝ անձրև չկա, մեկը՝ բերքն է շատ, ու էժան, մեկը՝ թե կարկուտ է եկել, կամ բերքն է ցրտահարվել ու այսպես շարունակ։ Գյուղացիները բարձրացրեցին կոնկրետ խնդիրներ, իսկ իշխանությունից որևէ կոնկրետ խնդրի լուծում չստացան, գիտեք ինչու, որովհետև պարզվեց, որ գյուղացին վատ է ապրում, որովհետև իր ուղեղում հեղափոխություն չի արել, գյուղացին ինքը պետք է այս բոլոր հարցերի պատասխանները գտնի, իսկ Փաշինյանը կօգնի այնքանով, որ առաջարկում է գյուղատնտեսությամբ զբաղվող գյուղացու նոր մոդել՝ մաքուր կոկիկ հագած, հոգ չէ, որ նրա այս մոդելը խորթ է ցանկացած գյուղացու, միևնույնն է՝ Փաշինյանն ուզում է տեսնել կոստյումով գյուղացիների և այդ դեպքում թվարկված բոլոր խնդիրները կլուծվեն, որովհետև գյուղացին այդ կոստյումը կարո է հագնել միայն այն դեօքում, եթե գլխում հաղթահարի աղքատությունը։ Ինչ է սա, եթե ոչ ծաղր այդ նույն գյուղացիների նկատմամբ։
Չէ ոև քարից հաց քամող գյուղացին արդեն երու տարի է համոզվում է, որ աղքատությունը գլխում հաղթահարելը հեշտ բան չէ, այդ բանաձևը կենսունակ է միայն Նիկոլ Փաշինյանի և նրա մերձավորների համար։ Էլ ինչու ուրեմն մարդանց ուղողները սղոցել մտածոության փոփոխության անիմաստ ճառեով, գործ անելու և պատասխանատվություն ստանձնելու փոխարեն։ Բայց քանի որ մեզ մոտ ոչ գործը կա, ոչ պատասխանատվություը, ապա գյուղացիներին մնում է հավատարիմ մնալ հայտնի ավանդույթին «Եղունգ ունես, գլուխդ քորի»։