Խրախճանք՝ համաճարակի ժամին
Ազգային ժողովի նախագահ Արարատ Միրզոյանը որոշել է հերթական անգամ պարգևատրել պատգամավորներին և ստորագրել է այդ մասին որոշումը:
Օրենսդիր մարմնի ղեկավարի կարգադրության մեջ կարդում ենք․
«Ղեկավարվելով «Ազգային ժողովի կանոնակարգ» սահմանադրական օրենքի 5-րդ հոդվածի 2-րդ մասի 12-րդ եւ 22-րդ կետերով կարգադրում եմ Ազգային ժողովի պատգամավորներին խրախուսել միանվագ դրամական պարգևատրմամբ՝ ամսական պաշտոնային դրույքի 30%-ի չափով»։
Տպավորություն էր, որ Ազգային ժողովը լինելու է առաջին պետական մարմինը, որը կանխազգալով Հայաստանի անվտանգությանն ու տնտեսությանը կորոնավիրուսի հասցրած վտանգները՝ ընդհանրապես հրաժարվելու է պարգևատրումների ֆոնդից, որովհետև դրանից չհրաժարվելը նվազագույնը՝ անբարոյական է, առավելագույնը՝ հակապետական արարք:
Ամբողջ աշխարհում գործարարները, պետական մարմինները, բարձրաստիճան պաշտոնյաները մոբիլիզացրել են իրենց ֆինանսական ռեսուրսները՝ դրանով իրենց բնակչությանը կերակրելու և կորոնավիրուսից հետո սպասվելիք տնտեսական աղետի ժամանակ մարդկանց առանց հաց չթողնելու համար:
Խոշոր գործարարները հրաժարվում են իրենց աշխատավարձերից, կան երկրների ղեկավարներ, ովքեր հրաժարվում են իրենց ամբողջ տարվա աշխատավարձից, բայց մեր երկրում տեղի չի ունենում ո՛չ մեկը, ո՛չ մյուսը․․․
Հայաստանը կորոնավիրուսի հետ պայքարում մնացել է այն մի քանի խոշոր գործարարների հույսին, ովքեր ճգնաժամային իրավիճակներում իրենց վրա են վերցրել սոցիալական բարձր պաասխանատվությունը և նվիրաբերել հսկայական միջոցներ՝ կանգնելով ոչ թե իշխանության կամ ընդդիմության, այլ պետության կողքին:
Իսկ ի՞նչ է անում այդ պետության համար պատասխանատվություն կրող թիվ մեկ մարմնի ղեկավարը, որոշում է պարգևատրել այն պատգամավորներին, ում համար Ազգային ժողովի ամբիոնը երազանքի վայր է՝ ճոռոմ տեքստեր հնչեցնելու, իշխանությանը փառաբանելու և իրենց ունեցած բացարձակ մեծամասնության մասին հերթական անգամ երևակայելու համար:
Ինչ է տեսել ՀՀ քաղաքացին Ազգային ժողովում՝ հետևելով քաղաքական մեծամասնության աշխատանքին՝ վիրավորանք ու ծաղր ընդդիմադիրների նկատմամբ և փառապանծ ելույթներ՝ նվիրված իրենց քաղաքական կնքահորը։ Իսկ արժե՞ր արդյոք այդ նշաձողն ապահոված պատգամավորներին պարգևատրել և դա անել համաճարակի ժամին:
Հետաքրքիր է, որ Ազգային ժողովի նախագահի ստորագրած կարգադրության մեջ կա ևս մեկ տող․ «Պատգամավորների համաձայնությամբ այդ վճարումներից փոխանցումներ կատարել «Ֆիզիկական անձանց և կազմակերպությունների նվիրաբերությունից պետությանը, կորոնավիրուսային վարակի (COVID-19) կանխարգելման և հաղթահարման ապահովման համար ֆինանսական աջակցություն» գանձապետական հաշվեհամարին»:
Իրականում պետք էր ո՛չ թե պարգևատրում տալ՝ ու ասել, թե ինչքան կուզես՝ փոխանցիր որպես օգնություն և դա ներկայացնել որպես ԱԺ նախագահի մեծահոգության նշույլ, այլ չտալ պարգևատրումներ առհասարակ և ամբողջ ֆոնդը, առանց մեկ լումա պահելու, նվիրել կորոնավիորւսի պայքարին:
Այ դա՛ կլիներ պետականամետ մտածողության դրսևորում, ինչն ավաղ՝ չունենք: