Գլխավոր դատախազի հրաժարականի սարքովի ակցիաները շանտաժի փաստաթուղթ են իշխանության ձեռքին
Շուրջ երկու շաբաթ է՝ Գլխավոր դատախազության շենքը «պաշարված է». մի քանի հավերժ «պայքարիստներ» ոտքի են ելել՝ փրկելու գլխավոր իրավապահ կառույցը գլխավոր դատախազի «ճիրաններից»:
Այս «քամին», դասականը կասեր «օդում կախված լուրերի համաձայն», հստակ կետից է փչում՝ ինչպես ասում են՝ նախկիններից:
Որոշ նախկինների թվացել է, թե իրենք այլևս Նիկոլի ընկերն են ու կարող են Դավթյանին աթոռից հեռացնելով՝ վերջապես նրա փոխարեն որևէ յուրայինի նշանակել կամ էլ թեկուզ անձամբ նշանակվել այդ պաշտոնում:
Իսկ հիշո՞ւմ են, թե՞ մոռացել են սույն նախկինները, որ բազում-բազմաթիվ աղմկոտ սպանությունները կամ այլ հանցագործությունները, որոնք այդպես էլ չբացահայտված մնացին, հենց իրենց իշխանության «շնորհքն էին»: Վստահ ենք՝ լավ են հիշում: Հիմա եկել են ու իրենց ակտիվիստների միջոցով հրաժարական են պահանջում: Սցենարը պարզ է՝ ստուգվում է հասարակության տրամադրությունները: Թե ակցիային միացողները շատացան, ուրեմն կարելի է հաստատուն քայլել երազանքի հետևից, թե որ չէ՝ ուրեմն «զուր էր ամբողջ այս աղմուկը»:
Ինչ վերաբերում է գլխավոր դատախազին
Արթուր Դավթյանը իրավապահ համակարգի հավանաբար այն քիչ ներկայացուցիչներից է, ով ընտրվել է Սերժ Սարգսյանի օրոք ու մնացել իր պաշտոնին նույնիսկ իշխանափոխությունից հետո: Նշանակում է՝ Փաշինյանը վստահել է նրան, իսկ եթե նաև հաշվի առնենք այն, որ, գոնե առաջին տպավորությամբ, Փաշինյանի իշխանությունը թիրախավորված է հենց Մանվել Գրիգորյանի և Ռոբերտ Քոչարյանի դեմ, ապա Դավթյանը կարողացել է իր ապագան ու հեղինակությունը հարվածի տակ դնելով՝ միջնորդել այս անձանց կալանքի տակ պահելու համար: Ճի՞շտ է նա, որ միայնակ ստանձնում է Փաշինյանի պաշտպանի ու նրա բերած արդարադատության երաշխավորի դերը, թե՞ հետոն ցույց կտա, որ Փաշինյանը նրան էլ «կքցի», ժամանակի հարց է:
Դատախազության պաշարողները
Դատախազություն շենքը «շրջափակած ակտիվիստները» մի տեսակ հավերժ ակտիվիստներ են. նրանց մշտապես ինչ-որ բան դուր չի գալիս: Օրինակ՝ Մարինա Պողոսյանը, ում դեմ պարբերաբար քրգործեր են հարուցվում, մշտապես, երկար տարիներ «իր բախտը լալիս էր» երկրորդ նախագահից: Հիմա նա՝ նույն Պողոսյանի չսիրելի Քոչարյանը, նույն Արթուր Դավթյանի ձեռքով կալանքի տակ է: Աստծուց կրա՞կ է ուզում: Ինչո՞վ են պայմանավորված բողոքի ակցիաներն ձմեռային այս ցուրտ օրերին, ինչո՞ւ է սկսել հիմա էլ մարզեր գնալ, այնտեղ արտահայտել իր բողոքը, դժվար չէ հասկանալ: Հենց հիմա՛ է պետք, որ խոսվի Դավթյանի դեմ: Դժվար չէ գուշակել նաև, որ մարինապողոսյանների բողոքի ակցիաներն ընդամենը շանտաժի փաստաթուղթ են իշխանության ձեռքին, որը նա և իր հովանավորները սիրով ու սեփական կամքով դնում են Փաշինյանի ձեռքին՝ ի հավաստումն անսահման նվիրվածության ու անպատասխան սիրո:
Իսկ եթե նայենք, թե ովքեր են շրջապատում այս տիկնոջը, կտեսնենք, որ նրանք ևս հավերժ պայքարիստներ են: Արման Ղարիբյանն, օրինակ, Մարինա Պողոսյանին ուղեկցող, դեռ տարիներ առաջ պայքարում էր արժանապատիվ տրանսպորտի համար, հիմա նա էլ մոռացել է իր պայքարը: Ասել կուզենք՝ երկակի են այս մարդկանց պայքարի ստանդարտները: Ասել կուզենք, որ կոնկրետ պայքարները սկսվում են ինչ-որ մարդկանց պետք եկած կոնկրետ պահի: Ու ոչինչ, որ դատախազը երեկ չի դատախազ ընտրվել, մարինապողոսյաններն ու արմանղարիբյաններն էլ ամենևին երեկ է, որ իմացել են այդ մասին...
Շարունակելի...