Խաչատուրովի որդին ու նախկին փոխոստիկանապետը շարքային ցուցարարներ են դարձել․ երբ «պագոնը» չի կաշկանդում (ֆոտո)
Երևանում վերջին օրերին տեղի ունեցող ցույցերը, մանրադիտակի տառ առնելով՝ նկատում ենք «հին ու բարի» դեմքերի․ որոշներին՝ Սերժ Սարգսյանի իշխանության անդամներին՝ Քոչարյանի աջակիցների շարքում, մյուսներին՝ Դաշնակցության հանրահավաքին, երրորդներին էլ՝ ընդդեմ Սորոսի ակցիաներում։
Ասենք, Գոռ Վարդանյանի ներկայությունը Քոչարյանի աջակիցների հավաքում դեռ ինչ-որ տեղ կարելի է հասկանալ, բայց երեկվա բողոքի ակցիայի ժամանակ հանդիպեցինք ուժային կառույցների հետ նախկինում ամենաուղիղն առնչված երկու դեմքի։ Նրանցից մեկին փորձառու ընթերցողը թերևս ավելի լավ ճանաչի։ Խոսքը Երևանի նախկին փոխոստիկանապետ, «Բազազ» մականունով, երկար ժամանակ նախորդ ռեժիմի համար ստատուս գրած, այժմ էլ, փաստորեն, ակտիվիստ դարձած թոշակառու Ռոբերտ Մելքոնյանի մասին է։
Հպանցիկ նշենք, որ Մելքոնյանն ատում է այդ մականունը և դեռ 7 տարի առաջ այդ առիթով նշել է, որ այն կարելի է տալ որոշ լրագրողների։ Ստացվում է, որ «Բազազի» ջրերը լրագրողների հետ մինչ օրս շարունակում են մի առվով չհոսել։ Երեկվա ակցիայի ժամանակ էլ նա, դիմելով լրագրողներին՝ ասել է բառացիորեն հետևյալը․ «Ինչ լկտի բան ունեք դուք։ Մարդուն կարելի՞ ա նման բան ասել, երբ որ դուք դատավոր չեք»։ Այնուհետև, մատով ասենք, թե ձեռք թափահարելով, ցույց տալով մյուս լրագրողներին՝ էլի ինչ-որ բաներ է ասել, վերջում էլ հավելել, որ պրոբլեմը լրագրողներն են/լրագրողը։
Չենք քննարկում բնավ, թե ինչ էր տեղի ունենում այդ պահին, ով էր ճիշտ, ով՝ սխալ։ Չենք քննարկում նաև բողոքի ակցիայի բուն էությունը և կարծում ենք, որ Սորոսը բնավ էլ Հայաստանի փրկությունը չէ: Ընդհակառակը։
Խոսքը լրագրողին/լրագրողներին «լկտի բան ունենալու» մեջ մեղադրող, նախկին ցույց ցրողի մասին է։ Ցուցարար է դարձել մեկը, ում մասին մինչև իսկ լեգենդներ են պատմվում ոստիկանությունում աշխատելու տարիներից։ Մեկ անգամ չէ, որ մամուլը գրել է, թե ինչպես է նա, բիրտ ուժի կիրառմամբ, Մարտի 1-ին ցուցարարներին ցրել, հետո էլ արածը որակել որպես վիրահատություն, որը նաև ցավ է պատճառում։ Լրագրողը, կրկնում ենք՝ եթե անգամ մասնագիտորեն ոչ ճիշտ ձևակերպված հարց է տվել և կամ ընկալվել որպես ուղղորդված հարց տվող, ավելի լկտի չէր կարող լինել, քան բիրտ ուժով ակտիվիստ հեռացնողը։ Նրա անունը մամուլում կապվեց, ըստ էության, նաև կաշառք տալու հետ, բայց միայն այդքանը։
«Բազազի» մասին տեղեկությունները համացանցում շատ-շատ են, և հիմնականում՝ բացասական լույսի ներքո, գրվել է նաև, որ նա, համակարգում աշխատելու տարիներին, դաժանորեն է վերաբերվել իր ենթականերին։ Թերևս այսքանը «Բազազի» մասին։
Մեկ այլ ցուցարարի էլ, ում ներկայությունը հանրությունը թերևս չնկատեց, ո՛չ ավել, ո՛չ պակաս՝ Հայաստանի ԱԽ նախկին քարտուղար, այնուհետև ՀԱՊԿ պաշտոնից հեռացված գլխավոր քարտուղար, Մարտի 1-ի գործով մեղադրյալ Յուրի Խաչատուրովի որդին էր՝ Իգոր Խաչատուրովը։
Չգիտե՞ր Սորոսի գրասենյակի տեղը կրտսեր Խաչատուրովը, թե՞ միայն հիմա, երբ, ինչպես ասում են, ուղտն արդեն սեփական դռանն է չոքել, հիշել է, որ ինքն էլ է հասարակ մահկանացու ու կարող է բողոքի ակցիայի գնալ՝ որպես ՀՀ շարքային քաղաքացի։ Նախկինում չէր կարող՝ ինքը Հայաստանում «ամենակարող» Խաչատուրովի որդին էր՝ «պագոնները կընկնեին»։
Հիշել է Սորոսին, որովհետև ՀՔԾ պետ Սասուն Խաչատրյանի եղբայրը «Սորոսի հիմնադրամի» «Բաց հասարակության հիմնադրամներ-Հայաստան» տնօրենների խորհրդի նախագահ Դավիթ Խաչատրյանն է, այն նույն Սասուն Խաչատրյանի, որը հայտնի ձայնագրությունում քամահրանքով էր խոսում ավագ Խաչատուրովի մասին, և ում ինքը դիմել էր հայտարարությամբ։ Հիշել է, որովհետև նույն Սորոսից սնվող քաղաքագետն էլ՝ Ստեփան Գրիգորյանը՝ հորը, մեծ հաշվով, մեղադրում էր Ապրիլյան պատերազմի ժամանակ հողեր ծախելու մեջ։ Հիմա իսկական առիթն է վրեժն առնելու առնվազն այս երկու փաստի համար։ Անպայման, էլի փաստեր կլինեն, որոնք Իգորին բերել էին ցույցի։ Ինչպես ասում են՝ երբ «եզն ընկնում է, դանակավորները շատանում են»։ Խաչատուրովն էլ ընդամենը հերթական դանակավոր է՝ «ընկած» Սորոսի համար։
Ինչևէ, թե՛ Մարտի 1-ի գործի շրջանակներում, թե՛ Ապրիլյան պատերազմի հանգամանքները քննող հանձնաժողովում դեռևս կպարզվի բազազների ու խաչատուրովների մեղավոր լինել-չլինելը, բայց այսօր արժանապատիվ է պետք ապրել՝ վաղը սեփական կենսագրությունից չամաչելու համար։