Արջն ահից է գոռում. Փաշինյանը, «դավադիրն» ու «հող հանձնող դավաճանը»
ՀՀ վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանը մի կրակոցով մի քանի նապաստակ փորձեց խփել...
Նախ նա իրեն ընտրած ժողովրդի շրջանում իմիտացիա ստեղծեց, թե ինքն էլ տեղյակ չէր ու դժգոհ է դատարանի որոշումից, ավելին՝ պայքարում է դատարանի այն որոշման դեմ, ըստ որի՝ ՀՀ երկրորդ նախագահ Ռոբերտ Քոչարյանը հայտնվեց ազատության մեջ: Ու թեև, ինչպես նկատեցինք, դա իմիտացիա էր միայն, սակայն այսկերպ Փաշինյանին հաջողվեց ամբոխին դուրս բերել տներից ու փակել տալ դատարանների դռները:
Նրանց թվում էր, թե եկել են, որ Քոչարյանին ուղարկեն ճաղերի հետևը... Փաշինյանն արագ հիասթափեցրեց, համենայն դեպս իմքայլականները մեկը մյուսի հետևից, բայց իհարկե արդեն «հավաքից» հետո, սկսեցին հայտարարել, թե իրենց նպատակը դատական համակարգն է, իսկ Քոչարյանի ազատ արձակումը պարզապես համընկել է...
Այստեղ չենք քննարկում, որ Փաշինյանի այս քայլը հիմնավորում էր Քոչարյանի փաստաբանների այն տեսակետը, թե իշխանությունը ճնշումներ է գործադրում դատարանի վրա: Մյուս կողմից էլ՝ այս թեզի մասին էր խոսում նաև դատավորներին քաշքշելու, վայր գցելու և նրանց առաջ դռները փակելու երևույթը...
Դատարանների մուտքը փակելու կոչը դարձյալ մի քիչ հույս ներշնչեց հուսալքվող զանգվածին... նրանց մեծ մասը երևի թե այդպես էլ չհասկացավ կամ չուզեց հասկանալ ու հավատալ, որ այս ամենն արտաքին ու ներքին քաղաքականության մեջ Փաշինյանի ձախողումների քողարկման փորձ էր:
Փաստորեն, Քոչարյանի բանտարկությունը պահանջող հասարակությունը մի քիչ հանդարտվեց ու խաբվեց, Փաշինյանը մի քիչ հույս արթնացրեց և երկարաձգեց հուսահատության նոր ալիքը:
Բայց սա ամենը չէ... նա առիթը բաց չթողեց հայտարարելու, որ դատարաններն այժմ իր ձեռքում են լինելու, թեև վերջին կրակոցը՝ կուլմինացիան վերջում էր...
Չնայած որ Փաշինյանի մատնանշած ժողովրդի կամ կարելի է ասել ամբոխի մոտ օրվա թեման դատարանն ու Քոչարյանն էր, սակայն Փաշինյանը շատ սահուն թեման շեղեց՝ տանելով այն դեպի Արցախ-Հայաստան հարաբերություններ ու Արցախի հիմնախնդիր:
Այնպես սկսեց խոսել, կարծես հենց նոր հիշեց այդ մասին ու հենց նոր մտքով անցավ ասել, թե՝ դե քանի հավաքվել ենք, էդ էլ ասեմ. «Հա՛, ի դեպ»,- սկսեց Փաշինյանը... Նա փորձեց հավատացնել բոլորին, թե Արցախի ու Հայաստանի հարաբերությունները դավադրաբար լարում են «ինչ-որ ուժեր»՝ «բաժանիր, որ տիրես» տրամաբանությամբ:
Նա հեռացնելով իրենից մեղքի բաժինն ու ապահովագրելով իրեն՝ ակնարկեց, թե՝ ա՛յ, եթե Արցախում տարածքներ հանձնվեն, դա ո՛չ թե իր, այլ հենց իր նշած «դավադիր» ուժերի մեղքով է լինելու։ Որպես «դավադիր», նա բաց տեքստով ակնարկեց Արցախի իշխանություններին՝ մարդկանց, ովքեր մինչ օրս պայքարում ու ատամներով են պահում իրենց հողը, այդ հողի վրա թափվել է նրանց մարտական ընկերների արյունը...
Իսկապե՞ս Փաշինյանը կարծում է, թե արցախցին հող կհանձնի՝ հազիվ թե, բայց այս պահին նրա համար դա կարևոր չէ, նա ինքն իրեն պարզապես փորձում է ապահովագրել, որպեսզի ինչպես ինքն է ասում՝ դավաճան չկոչվի ու չքարկոծվի...
Նա հայտարարում է, թե՝ այդ «դավադիրները» հնարավոր է հանձնեն հողերն ու իր վրա գցեն մեղքը... մի լավ խոսք կա. ասում են՝ արջն ահից է գոռում...
Փաշինյանը պարզապես ինքն իրեն մատնեց. սա ուղիղ խոստովանություն էր այն բանի, որ Փաշինյան-Ալիև վերելակային ու թեյի շուրջ հանդիպումները հենց այնպես չեն եղել. դրանք եղել են կոնկրետ շրջաններ հանձնելու վերաբերյալ... իսկ Գյուլնազ տատի հեքիաթներին թող հիմարները հավատան...
Արմինե Մկրտումյան