Ալեն Սիմոնյանն աճել է. արդեն լրագրողներին է ցուցումներ տալիս
Ազգային ժողովի փոխնախագահ Ալեն Սիմոնյանին թվացել է, որ եթե ճիշտ ժամանակին, արագ կողմնորոշվելու և համապատասխան մարդկանց կողքին հայտնվելու շնորհիվ կարողացել է մուտք գործել քաղաքականություն և դառնալ նաև Ազգային ժողովի փոխնախագահ, ուրեմն իրեն ամեն ինչ կարելի է։
Սիմոնյան Ալենը, չունենալով լուրջ զբաղմունք, նախ Հայաստանի պետական օրհներգը ցանկացավ փոխել, և եթե նրան դա թույլ տրվեր, հաջորդ վայրկյանին արդեն կմտածեր դրոշի գույները փոխելու մասին։
Պարզվում է՝ Ալեն Սիմոնյանն ազգի բոլոր հոգսերը հոգացել-վերջացրել է, ուստի այժմ այլ բան, քան մարդկանց խորհուրդներ տալ՝ չի մնում։
Սիմոնյանն արդեն սկսել է լրագրողներին ցուցումներ տալ, թե այս կամ այն նախկին պաշտոնյային ներկայացնելիս ինչ բառեր ընտրեն, կամ ընտրե՞ն, թե՞ ոչ։
Պետական ինստիտուտների նկատմամբ ամենատարրական հարգանք չունեցող սույն երիտասարդն արգելում է լրագրողներին Սերժ Սարգսյանի և Ռոբերտ Քոչարյանի մասին խոսելիս օգտագործել նախագահ բառն այնպես, ինչպես իր քաղաքական թիմը հասարակությանը կոչ էր անում տեղեկատվություն ստանալ բացառապես Ազատություն ռադիոկայանից և Փաշինյանին պատկանող «Հայկական ժամանակ»-ից։
Սիմոնյանն ասում է, որ նրանք երբևիցե ընտրված նախագահներ չեն եղել, այստեղ այդ չափանիշներով առաջնորդվելու պարագայում մոռանալով իր քաղաքական կնքահոր՝ Փաշինյանի քաղաքական կնքահորը՝ Լևոն Տեր-Պետրոսյանին։
Խնդիրն այն չէ, որ Ալեն Սիմոնյանի գրագիտությունն իրեն թույլ չի տալիս գիտակցել պետական ինստիտուտների, դրանց դերի և նշանակության կարևորությունը, այլ այն, որ եթե Քոչարյանին ու Սերժ Սարգսյանին նախագահ չպետք է ասեն այժմ, ապա մի տարի անց Ալեն Սիմոնյան քաղաքական գործչից ոչինչ չի մնա՝ իր անբովանդակության պատճառով։
Եթե Սիմոնյանը քարոզում է պետական ինստիտուտի նկատմամբ անարգանք և ցանկանում, որ Քոչարյանին և Սերժ Սարգսյանին հիշեն որպես հանցագործների և ոչ նախագահների, ապա պետք է պատրաստ լինի, որ մեկ տարի անց իր մասին առհասարակ որևէ հիշատակում չի լինի․ նա որպես հայտնի մանիպուլյատոր և էժանագին PR-իստ՝ կմնա պատմության թավշլա աղբանոցում։
Եվ ուրեմն՝ կարգի՛ հրավիրեք Ալեն Սիմոնյանին:
Պարտավորեցրեք հարգել պետական ինստիտուտները, «պլինտուսի» մակարդակից մի փոքր վերև բարձրանալ և աճել ի վերջո․ դա է պարտավորեցնում հասարակությունն ու հարկատուների շնորհիվ ստացած բարձր աշխատավարձը։
NEWSPRESS.am