Իշխանության «ուտել-ուրանալը» կարող է թանկ արժենալ Հայաստանի տնտեսության համար
Հայաստանյան ներքաղաքական դաշտն արդեն 10 օրից ավել է, ինչ փոթորկվել է հերթական անգամ։ Պատճառն այն է, որ ցեմենտի գործարանի հետ կապված հայտնի պատմությունից հետո, «ՔՈ» կուսակցությունը որոշել է հարց բարձրացնել կապված Գագիկ Ծառուկյանի ունեցվածքի ու գործարարությամբ զբաղվելու հարցի հետ։
Իհարկե, մի կողմից հասկանալի է, որ Օպերայի տարածքում, որը վերջերս «հատուկ ազատագրության գոտի էր հռչակվել», սրճարան կառուցող «ՔՈ»-ի ղեկավարների համար նման աղմուկը ձեռնտու է, քանի որ այդ կերպ փորձ է արվում հանրային ուշադրության սլաքներն իրենցից հեռացնել և ուղղել Ծառուկյանի վրա։ Այս մասին բավական գրվեց հայրենական մամուլում։
Անհասկանալի է, սակայն, ՀՀ ԱԺ նախագահ Արարատ Միրզոյանի կեցվածքն այս հարցում։ Վերջինս անցյալ շաբաթ իր ֆեյսբուքյան էջում հրապարակել էր Գագիկ Ծառուկյանին ուղղված գրություն՝ կապված «փոթորիկ մի բաժակ ջրում» օպերացիայի հետ, որն իրականացնում է ՔՈ-ն։
Զարմանալի է, որ դեռ հեղափոխության օրերին Գագիկ Ծառուկյանի ուղարկած ջրերը խմած Արարատ Միրզոյանի մոտ նոր-նոր է արթնացել նման մտահոգություններին արձագանքելու ցանկությունը։
Ոչ միայն Հայաստանում, այլ նաև ողջ քաղաքակիրթ աշխարհում ընդունված պրակտիկա է, որ գործարարը, մուտք գործելով քաղաքականություն, պահպանում է իր ունեցվածքի հանդեպ սեփականատիրական տիրապետման իրավունքները, սակայն դրանք հանձնում է հավատարմագրային կառավարման։ Գագիկ Ծառուկյանն այս առումով բացառություն չէ։ Ամենախոսուն օրինակն ԱՄՆ նախագահ Դոնալդ Թրամփն է։
Ընտրվելուց հետո, դեռ անցումային շրջանը չսկսած, նա հեռացավ բիզնեսից, ու օրենքի պահանջով, իր բիզնեսները հանձնեց հավատարմագրային կառավարման՝ հատուկ հիմնադրամին։ Ավելին, ամերիկյան մամուլում և ամերիկյան հասարակության մեջ Թրամփի կառավարությունն անվանում են նաև մեծահարուստների կամ միլիարդատերերի ակումբ, քանի որ այնտեղ մեծ թիվ են կազմում ամերիկյան գործարար շրջանակները ներկայացնողները։ Թրամփն ինքը համարվում է ամերիկյան արդյունաբերական կապիտալը ներկայացնող գործիչ։
Ու այս ֆոնին, հետաքրքիր է Գագիկ Ծառուկյանի մասով բարձրացած աղմուկի մեջ հնչած այն հարցը, թե երբ Ծառուկյանը հանդիպում է օտարերկրյա գործարարների հետ, նա խոսում է որպես պատգամավո՞ր, թե՞ որպես գործարար հետաքրքրություններ ունեցող անձ։
Սա նույնն է, որ, ասենք, ԱՄՆ-ում հարց բարձրացվի, թե չինական, եվրոպական, մեքսիկական կամ այլ երկրում պատրաստված ապրանքների հանդեպ բարձր մաքսատուրքեր սահմանող Թրամփը որպես նախագա՞հ է հանդես գալիս, թե՞ որպես ամերիկյան արդյունաբերական կապիտալը ներկայացնող անձ, որը դիմում է տիպիկ պրոտեկցիոնիստական մեթոդիկայի՝ ամերիկյան արդյունաբերությունն առաջ մղելու համար։
Իսկ եթե ավելի լուրջ խոսենք, ապա այդ աղմուկը շատ վտանգավոր է, ու կարող է բավական թանկ արժենալ Հայաստանի տնտեսության համար։