Ի՞նչ էին անում Դավիթ Տոնոյանը, Սուրեն Պապիկյանն Արցախում
Արցախի Հանրապետության նախագահի աշխատակազմի տեղեկատվության գլխավոր վարչության տարածած հայտարարության համաձայն, Ստեփանակերտ է այցելել Հայաստանի կառավարական պատվիրակությունը, որի կազմում են եղել ՀՀ Պնախարար Դավիթ Տոնոյանը, ՀՀ Տատարածքային կառավարման և զարգացման նախարար Սուրեն Պապիկյանը, Երևանի քաղաքապետ Հայկ Մարությանը, ՀՀ մարզպետները, պաշտոնատար այլ անձինք:
Պաշտոնական հաղորդագրության համաձայն, Արցախի նախագահն ընդունել է Երևանից ժամանած պատվիրակությանը և հանդիպման ընթացքում, որին մասնակցել են նաև արցախյան կողմի պետական բարձրագույն ղեկավարության ներկայացուցիչները, քննարկել են երկու հայկական հանրապետությունների, վարչական միավորումների միջև համագործակցությանն առնչվող հարցերի լայն շրջանակ:
Երկուստեք կարևորվել է Հայաստան-Արցախ կապերի հետագա ընդլայնումն ու խորացումը և այս ուղղությամբ նոր ռազմավարական ծրագրերի մշակումն ու իրականացումը: Առաջին հայացքից, պաշտոնական լրահոսի մաս կազմող այս հաղորդագրությունը չպետք է որևէ կերպ կարևորվեր։
Ի վերջո, լիովին նորմալ է, երբ հայկական երկու պետությունների միջև գործակցությունը խորանում է նաև վարչատարածքային միավորների մասով, չէ՞ որ երկու պետություն, մեկ հայրենիք սկզբունքն է գործում։ Սակայն, կա մի նրբություն, որը այս անմեղ հաղորդագրությանը առանձնակի հմայք է հաղորդում։
Նախ, վերջին շրջանում Երևան-Ստեփանակերտ շփումների ընդգծված հանրայնացումը։ Ասել, որ նախկինում նման այցեր չեն եղել, իրականության առաջ մեղանչած լինել կնշանակեր, սակայն նման աֆիշացում չկար։
Սա մի քանի բացատրություն ունի անշուշտ, ինչպես օրինակ՝ հայկական երկու պետությունների միջև հարաբերությունների գերազանց լինելու մասին մտայնության ձևավորում՝ որոշակի քարոզչական նպատակներից ելնելով, ընդ որում՝ և՛ ներքին, և՛ արտաքին լսարանին ուղղված, ցուցադրում, որ Երևանն ու Ստեփանակերտը միշտ միասին են բոլոր հարցերում և այլն։ Սակայն հատկապես Ղարաբաղյան հակամարտության կարգավորման բանակցային գործընթացում տեղի ունեցած և դեռ սպասվելիք զարգացումներն ու այս ճակատում նկատվող աշխուժությունը հաշվի առնելով, նման աֆիշացումը շատ ուշագրավ է դառնում։
Հատկապես, երբ նայում ես Երևանից մեկնած պատվիրակության երկու կարևոր դեմքերի առկայությանը՝ Դավիթ Տոնոյանի եւ Սուրեն Պապիկյանի։ Այսպես, պատերազմական գործողությունների հնարավոր վերսկսման դեպքում, օրինակ, Դավիթ Տոնոյանը, հասկանալի է, որ որպես ռազմական նախարար անմիջական պատասխանատվություն է ստանձնում ամեն ինչի հանդեպ, ինչը որ կատարվում է ճակատում։
Պակաս կարևոր չէ այդ դեպքում նաև Սուրեն Պապիկյանի և մարզպետների կարգավիճակը, Երևանի քաղաքապետն էլ հետը։ Բանակային բառապաշարով ասած՝ մարզպետներն ու Սուրեն Պապիկյանը հանդիսանում են այսպես ասած թիկունքային մոբիլիզացիայի պատասխանատուները։
Իր հարցազրույցներից մեկում խոսելով մարզպետարանների գոյության մասին, նախարար Պապիկյանը դա հաստատել է։ Մարզպետարանների գոյությունն ինքնին հիմնավորվում է հենց այդ գործառույթով, որ նրանք պատերազմի ժամանակ, Պապիկյանի գլխավորած նախարարության ղեկավարությամբ, իրականացնելու են թիկունքային մոբիլիզացիան։ Ուստի, ճակատի և թիկունքի պատասխանատուների մասնակցությամբ այցը Ստեփանակերտ, ամենևին չի կարող համարվել երկրորդական հարց, այն էլ՝ այսօրվա խառը ժամանակներում։
NEWSPRESS.am