«Շուլուխչի» կոլխոզնիկները՝ հարկատուներիս վզին նստած
Արդեն երկու օր է՝ Ազգային ժողովում քննարկվում է Հայաստանի Հանրապետության կառավարության ծրագրի կատարման ընթացքի և արդյունքների մասին զեկույցը: Միակ զեկուցողը ՀՀ վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանն է։
Այն, որ Փաշինյանը հայտնի «շուլուխչի» է, գիտեն բոլորը, հատկապես նրա հետ խորհրդարանում տարիներ շարունակ աշխատած հնաբնակները, բայց այն, ինչ անում է վարչապետն իր հեղինակության հաշվին, այլևս դուրս է գալիս տրամաբանության շրջանակներից։
Վարչապետն իրեն նեղը գցող հարցերին պատասխանելու հատուկ մարտավարություն է մշակել, եթե հարց տվողներն իմքայլական նրա ձագուկներն են, Փաշինյանը պատասխանում է նրանց տված հարցերին ձայնի հանգիստ հնչերանգով, դրանց մասին խոսում է շատ երկար, հիշում մեկ-երկու անեկդոտ կամ հնդկական առած ու հանելուկ, իսկ երբ հարց են տալիս ընդդիմադիրները՝ Փաշինյանը կա՛մ հեգնում է, կա՛մ բշտում, կա՛մ սկսում օգտագործել շուլուխի անբաժան մաս կազմող հատուկ «վերնագրացու» նախադասություններ։
Ինչպես երեկ, այսօր ևս Ազգային ժողովում նման վերնագրերի պակաս չկա․
Է՛լ «Եկեք փակենք մեր բոլոր սահմանները, էնքան կարտոֆիլ ուտենք, որ», է՛լ
«Հեսա հերթով դրանց հետևից գնալու ենք, մտնենք տները, տեսնենք՝ ինչ ավտոներ են քշում», է՛լ «բանտով անցած մարդ եմ, հույս ունեմ՝ որևէ մեկն իրա հոտառությունը չի կորցրել», է՛լ սնայպերներով նստելու ու բարձր աշխատավարձր ստացողներին խփելու ու էսպիսի մի քանի լավ վերնագրեր ևս նա այսօր տվեց մամուլին։
Բայց ի՞նչ է փոխվում այս ամենից ժողովրդի կյանքում․ բողոքի ակցիաները պակասո՞ւմ են, իհա՛րկե ոչ, արտագաղթը պակասո՞ւմ է, իհա՛րկե ոչ, կրճատվելուն սպասող 10 000 ՀՀ քաղաքացին աշխատա՞նք է գտել, էլի՝ իհա՛րկե ոչ, երկրում թանկացումներն իրենց տեղը զիջե՞լ են էժանացումներին, էլի՝ ոչ, գազն էժանացե՞լ է, իհա՛րկե, ոչ...