Աղքատության հաղթահարո՞ւմ, թե՞ աղքատության խորացում՝ համեմված պոպուլիստական «մուխլյոժով»
Հայաստանում ամենայն հավանականությամբ նվազագույն կենսաթոշակը կկազմի 25 հազար 500 դրամ, նախկին 18 հազարի փոխարեն։ Այդ կերպ նվազագույն կենսաթոշակը կարելի է ասել 500 դրամով վեր կբարձրացվի նվազագույն աղքատության գծից, հազարավոր տատիկ-պապիկների համար խոստանալով 500 դրամի անհոգ ծերություն և վաստակած հանգիստ։ Այս 500 դրամի ուրախ, անհոգ և ապահով ծերությունը պետական բյուջեի վրա կնստի 800 միլիոն դրամ։ Նույն մեխանիզմով կբարձրանան նաև աղքատության նպաստները։ Ընդ որում՝ կրկին 25 հազար 500 դրամից ցածր նպաստները կբարձրացվեն ու կհասցվեն այդ մակարդակին, որով քիչ թե շատ տանելի կդառնա կյանքը 64 հազար նպաստառուի համար։
Փաշինյանի կառավարությունում խրոխտաբար հայտարարում են, որ այս կերպ մտադիր են ծայրահեղ աղքատությունն իսպառ բացառել կենսաթոշակառուների շրջանում։
Նախ ծայրահեղ աղքատությունն այս կերպ չէ, որ վերանալու է։ Օրինակ՝ եթե նվազագույն կենսաթոշակը հասցվեր գոնե նվազագույն աշխատավարձի ներկայիս գործող 55000 դրամի շեմին, իսկ նվազագույն աշխատավարձն էլ դառնար 110 հազար դրամ, ապա ծայրահեղ աղքատությունը գոնե մասամբ կլիներ հաղթահարված, քանի որ, օրինակ, այս տարվա փետրվարին, անցյալ տարվա դեկտեմբերի համեմատ, սննդամթերքի գնաճը կազմել է 2,4 տոկոս, ըստ Ռոսստատի և Եվրաստատի տվյալների։ Ընդ որում, սա գրեթե կրկնակի ավելին է, քան Նիդերլանդներում և Բելգիայում կամ Բելառուսում։
Բացի այդ, եթե նախկինում կենսաթոշակառուն ստացել է 18 հազար թոշակ, նրան որպես կանոն 15 000 դրամ էլ առնվազն նպաստ է տրվել, որով ընդհանուր եկամուտը կազմել է 33 հազար դրամ, իսկ այս պարագայում, 25,500 դրամ ստացող տատիկ-պապիկը, օրինակ, էլ չեն ստանա այդ հավելյալ 15 հազար դրամի նպաստը, քանի որ էլ չեն համարվում ծայրահեղ աղքատ, քանի որ շեմը գերազանցում է 500 դրամով։ Արդյունքում իրականում մոտ 8000 դրամ էլ մարդը կորցնում է, ոչ թե շահում։ Այս դեպքում հարց է առաջանում, իսկ ո՞ր տարբերակն է ավելի լավ և արդյոք կառավարությունը աղքատության հաղթահարո՞ւմ է երաշխավորում, թե՞ աղքատության խորացում՝ համեմված պոպուլիստական «մուխլյոժով»։