Շաբաթօրյակի կիքսը կսթափեցնի՞ արդյոք Փաշինյանին
Անցած շաբաթավերջում տեղի ունեցած շաբաթօրյակն էլ նույնիսկ չանցավ առանց կիքսի։ Հիշեցնենք, որ Փաշինյանն այդ օրը պետք է մասնակցեր նաև Համազգային թատրոնի նոր շենքի հիմնարկեքի արարողությանը, սակայն տարածքում կուտակված աղբը վրդովեցրեց նրան և պնդեց, որ հիմնարկեքի արարողությանը չի մասնակցելու աղբոտ միջավայրում: Հիմնարկեքը կատարվեց միայն այն բանից հետո, երբ հավաքվեց տարածքի աղբը Փաշինյանի մասնակցությամբ։
Անկախ այն հանգամանքից, թե ով է մեղավոր, կամ ով ինչպես արդարացավ և կարողացավ արդարանալ թե ոչ, կատարվածը բավական տգեղ երևույթ էր։ Մեծ հաշվով, սա վերաբերմունք չէր միայն անձամբ Փաշինյանի հանդեպ։ Ուզենք կամ չուզենք, այս պահին վարչապետի պաշտոնը զբաղեցնողը նա է։ Հետևաբար վերաբերմունքը պրոյեկտվում է ողջ իշխանության կամ նույնիսկ պետության վրա։ Եվ զարգացնելով Արցախի նախկին ՄԻՊ Ռուբեն Մելիքյանի գրառումը թեմայի առնչությամբ, արձանագրենք, որ իրապես պետության հանդեպ վերաբերմունքի փոփոխություն կա, ընդ որում՝ ոչ դրական դինամիկա ֆիքսող։ Այլ կերպ ասած՝ պետությունը քաղաքացու աչքում սկսել է հեղինակազրկվել, և ամեն ինչ բերվել է համարյա կենցաղայինի հասնող իրավահարաբերությունների։ Նույնիսկ Արևմուտքի զարգացած և կայացած դեմոկրատիա ունեցող երկրներում նման կենցաղային վիճակ չկա և պետության հանդեպ որոշակի սակրալ վերաբերմունք պահպանվում է։
Արդեն ունեցել ենք առիթ ասելու, որ սա իշխանափոխության հետևանք է, Փաշինյանի ցանածի հունձքը։ Այսինքն՝ երբ կառավարական կեցավայրում բացվում են զուգարանները, ապա պետք է այն ֆեյսբուքյան ուղիղ եթերով հեռարձակվի, երբ շատ թեթև կերպով քանդվում են պետության սակրալությունն ապահովող բոլոր պատնեշները, որոնք կենսականորեն անհրաժեշտ են, բնական է, որ այս ամենը մի օր սուր ծայրով հետ է գալու։ Այս ամենը պատմության մեջ ծով նախադեպեր ունի։ Թեև Նիկոլական իշխանափոխության և Լենինի հեղափոխության միջև սարեր ձորերի տարբերություն կա, սակայն Հոկտեմբերյան հեղափոխությունից հետո գրեթե նույն վիճակն էր հենց Մոսկվայում։ Նույնիսկ ավելին, Կրեմլում բնակվում էին ինչպես երկրի ղեկավարները, այնպես էլ սովորական բանվորագյուղացիական դասակարգի ներկայացուցիչները։ Հեղինակազրկումն ամենուրեք էր և բոլոր ոլորտներում։ Միայն Ստալինն իր բռնակալ կեցվածքով կարողացավ դա վերականգնել՝ վախի մթնոլորտ ստեղծելով։
Ժամանակներն այլ են, Փաշինյանը պարզապես հաշվի առնելով Հայաստանի վիճակը՝ բնական է, որ նման քայլերի չի գնա։ Չեն էլ թողնի, մեծ հաշվով, ի վերջո։ Ուստի կամ պետք է գտնի ձև պետության հեղինակությունը բարձրացնելու, կամ պետք է պատրաստվի նոր տհաճ տեսարանների հետ դեմ-հանդիման կանգնելու։