Բաքուն հերթական քարոզչական սադրանքն է սկսել ընդդեմ Հայաստանի
Հայ սահմանապահները ադրբեջանցի սահմանախախտ են բռնել։ Համաձայն ՀՀ ՊՆ խոսնակի տարածած հայտարարության, մարտի 16-ին, ժամը 1։30-ի սահմաններում Հայաստանի հյուսիսարևելյան սահմանագոտում, N զորամասի պահպանության տեղամասում, հայ դիրքապահների կողմից հայտնաբերվել, նախազգուշացվել և նախազգուշացմանը չենթարկվելուց հետո վնասազերծվել է ՀՀ պետական սահմանը խախտած անհայտ անձ։
Նշվում է, որ սահմանախախտը ստացել է ստորին վերջույթի հրազենային վիրավորում, որից հետո վնասազերծվել է։ Նրան ցուցաբերվել է առաջին բուժօգնություն, որից հետո տեղափոխվել է բուժհաստատություն և կյանքին վտանգ չի սպառնում։ Ապա արդեն նշվել է, որ սահմանախախտը Ադրբեջանի Ղազախի շրջանի բնակիչ՝ 1986թ․ ծնված Էլվին Արիֆ Օղլու Հիբրագիմովն է։ Եվ ահա, ադրբեջանական մամուլը, վկայակոչելով այդ երկրի առողջապահական և սոցիալական պատկան ծառայությունների պատասխանատուներին՝ հայտարարում է, որ սահմանախախտը հոգեկան առողջության հետ խնդիրներ ունեցող անձ է։ Ինչ խոսք, բավական հետաքրքրական մանրամասն է։ Հատկապես, երբ հաշվի ենք առնում, որ Ադրբեջանում շաբաթներ առաջ քսան տարվա ազատազրկման դատապարտված Կարեն Ղազարյանը ևս ունի առողջական խնդիրներ։ Հարց է առաջանում՝ ինչո՞ւ է Բաքուն փորձում իր քաղաքացուն վերագրել գրեթե նույնպիսի խնդիրներ, ինչ ունի Կարեն Ղազարյանը։ Հայտնի է, որ Բաքվի վրա միջազգային բավական լուրջ ճնշում կա։ Այն աստիճան, որ լրագրող Մեհման Հուսեյնովին ազատ արձակելուց հետո, Իլհամ Ալիևը համաներում է հայտարարել և ազատ են արձակվել ավելի քան 400 բանտարկյալներ, որոնց մի մասը նաև քաղաքական բանտարկյալներ են, բանտարկված քրեական «կարված գործերով»։
Արդյո՞ք միջազգային կառույցների ուշադրության կենտրոնում է հայտնվել նաև այն հանգամանքը, որ Կարենը որպես առողջական լուրջ խնդիրներ ունեցող անձ պետք է ազատ արձակվի և հիմա հայտարարելով, որ իր սահմանախախտ քաղաքացին էլ գրեթե նույնպիսի խնդիրներ ունի, հիմքեր է ստեղծում փոխանակման համար, դժվար է ասել։ Գուցե սա նաև ինքնապաշտպանական քարոզչական մանևր է, որով միջազգային կառույցների ուշադրությունը փորձ է արվում շեղել բուն խնդրից և հրամցնել տեղեկություն, որ Երևանն էլ է նույնպիսի արարքի պատասխանատվության տակ։ Ամեն դեպքում, կա որոշակի սադրիչ պահ Բաքվի կեցվածքում, հակառակ դեպքում՝ սեփական գերիների և կորուստների մասին այնքան էլ խոսել չսիրող Ալիևի վարչակազմը նման բարձրաձայնման չէր գնա։