Ինչ թաքնված հաշվարկ կա պետծառայողների օպտիմալացման ծրագրի տակ
ՀՀ կառավարության նոր կառուցվածքն արդեն հայտնի է։ Առաջիկայում կսկսվի նախարարությունների թվի, համապատասխանաբար, նաև աշխատակիցների կրճատման գործընթացը։ 18 նախարարությունից մնալու է 12-ը։ Դա նշանակում է, որ բավական մեծ թվով պետական ծառայողներ կորցնելու են իրենց աշխատանքը։ Ըստ նոր նախագծի Մշակույթի նախարարությունը, Սպորտի և երիտասարդության հարցերի նախարարությունը, Կրթության և գիտության նախարարությունը կմիաձուլվեն՝ ստեղծելով Կրթության, գիտության, մշակույթի և սպորտի նախարարություն:
Էներգետիկ ենթակառուցվածքների և բնական պաշարների նախարարությունն ու Տարածքային կառավարման և զարգացման նախարարությունը կմիաձուլվեն՝ ստեղծելով Տարածքային կառավարման և ենթակառուցվածքների նախարարություն: Վերջինիս կփոխանցվեն նաև Տրանսպորտի, կապի և տեղեկատվական տեխնոլոգիաների նախարարության՝ տրանսպորտի ոլորտին վերաբերող բոլոր լիազորությունները և գործառույթները: Նշված նախարարության ենթակայությանը կհանձնվի նաև Պետական գույքի կառավարման կոմիտեն, որով վերջինս կդառնա իր տեսակի մեջ յուրօրինակ սուպերնախարարություն:
Գյուղատնտեսության նախարարությունն ու տնտեսական զարգացման և ներդրումների նախարարությունը կմիաձուլվեն՝ ստեղծելով Էկոնոմիկայի նախարարություն։ Սփյուռքի նախարարությունը կմիավորվի վարչապետի աշխատակազմին, որտեղ կստեղծվի սփյուռքի գործերի գլխավոր հանձնակատարի գրասենյակ, մի բան, որին սփյուռքը բացահայտ դեմ է: Միևնույն ժամանակ, վարչապետի աշխատակազմում կստեղծվի սփյուռքի գործերի գլխավոր հանձնակատարի հայեցողական պաշտոնը։
Ինքնին հասկանալի է, որ կրճատումները բավական լուրջ սոցիալական ցնցումների կարող են բերել, նվազեցնելով Փաշինյանի իշխանության հանդեպ առանց այն էլ օր օրի նվազող վստահությունը։ Ու այստեղ Փաշինյանը գնացել է իր սիրած մեթոդին՝ անպիսի տակտիկայով իրականացնել կրճատումները, որպեսզի վերջնարդյունքում ինքը «լայվով» ինքնարդարանալու, իր արարքները հիմնավորելու, ինչպես նաև պատասխանատվությունից խուսափելու հնարավորություն ունենա։
Այդ նպատակով էլ որոշվել է, որ նախարարներն իրենք են իրականացնելու կրճատումները, հաշվի առնելով այսպես ասած՝ ամեն աշխատակցի աշխատանքային արտադրողականությունը։ Որ այս մեթոդը բավական ռիսկային է և կարող է դուռ բացել մութ մեխանիզմների համար, հասկանալի է ինքնին։ Ի վերջո, նախարարը ինքն իրեն յուրայինների և ոչ յուրայինների հարց կարող է ունենալ և ըստ այդմ էլ աշխատակցի ճակատագիրը որոշել՝ մնա-աշխատի՞, թե՞ դիմում գրի, հատկապես, որ դեռ իշխանափոխության առաջին ամիսներին այս խնդիրը լուրջ կերպով էր դրված և ժամանակավոր կառավարության նախարարները, մեղմ ասած, իրենց ենթակաների հանդեպ տոտալ անվստահություն են ունեցել։
Արդյունքում, եթե բողոքներ լինեն, Փաշինյանը պարզապես կասի, որ դա արել է այսինչ նախարարը, իսկ այդինչ նախարարն էլ հազար ու մի պատճառ կմեջբերի ու կասի, որ ասենք՝ գրիչը ճիշտ չի բռնել կամ համակարգչի ստեղնաշարին ուժեղ է հարվածել աշխատելիս և չի համապատասխանում ընդունված ստանդարտներին։ Արդյունքում էլ Փաշինյանն ու իր թիմը կազատվեն իրենց համար ոչ ցանկալիներից ու «ջրից չոր դուրս կգան»։
NEWSPRESS.am