Ազերական կոմպրոմատի հետքերով...
Ինչպես ավելի վաղ արդեն հայտնել էինք, 2004 թվականի հոկտեմբերի 14-ին առաջին անգամ Եվրոպայի հայկական միությունների ֆորումի (ԵՀՄՖ) և Սլովակիայի հայկական համայնքի նախագահ դոկտոր Աշոտ Գրիգորյանի դեմ ազերիների ֆինանսավորմամբ պատրաստվել էր 1.5 րոպեանոց տեսաշար, որտեղ ազերիներին խիստ բնորոշ` իրականության հետ կապ չունեցող, ստահոդ տեղեկություններ էին ներկայացվել:
Հայտնի է, որ 2004թ. աշունը Աշոտ Գրիգորյանի համար ամենանշանակալիցն էր, քանզի նրան հաջողվել էր երկու սխրանք գործել, որոնց արժեքը դժվար է գերագնահատել. նա կարողացել էր Հայաստան առաքել 10 միավոր SU-25 գրոհային ռմբակոծիչներ, որոնք առ այսօր մեր բանակի փառքն են, և նույն թվականի նոյեմբերի 30-ին նրա կողմից կազմակերպված Հայոց ցեղասպանության բանաձևի ընդունումը Սլովակիայի Ազգային խորհրդում անցել էր առանց դեմ ձայների:
2018 թվականի հուլիսի 2-ին ՀՀ ԱԳ նախարարի խոսնակը կազմակերպել էր մամուլի ասուլիս ու անդրադարձել Աշոտ Գրիգորյանին` անվանելով նրան որպես «մեծ կոմբինատոր»: Ինչպե՞ս կարելի է անվանել ՀՀ ԱԳՆ-ի նախարարի ու Չեխիայում և Սլովակիայում ՀՀ նախկին դեսպանի կողմից վերը նշված ազերական նյութերի հայերեն թարգմանությունը ու տարածումը: Հատկանշականն այն է, որ այս հակահայ պարոնայք կեղծել են 2004թ. ազերական կոմպրոմատի տարեթիվը և ներկայացրել այն որպես 2014թ.:
Հիշեցնենք նաև, որ 2018թ. հուլիսի 23-ին «Գոլոս Արմենիի» թերթում տպագրվել էր այդ թերթի գլխավոր խմբագրի տեղակալ Մարինե Գրիգորյանի` «ԲԻԶՆԵՍ-ԴԻՎԱՆԱԳԻՏԱԿԱՆ ՇԱՀԱԽԱՐԴԱԽՈՒԹՅՈՒՆ կամ զգուշացեք. Աշոտ Գրիգորյան» վերնագրով հոդվածը, որում, հղում կատարելով ազերիների պատրաստած տխրահռչակ տեսանյութին, հոդվածի հեղինակը նշում էր («Գոլոս Արմենիի» թերթի հիշյալ հոդվածը կարելի է գտնել այն կայքերում, որոնք արտատպել էին վերոհիշյալ հերյուրանք-հոդվածը` հղում կատարելով «Գոլոս Արմենիի» թերթին, օրինակ, հետևյալ հղումով.
Մեր տրամադրության տակ է Սլովակիայի «Յոյ» հեռուստաալիքի սյուժեն՝ նվիրված Գրիգորյանին... «Գործարարը ներկայացել է որպես Հայաստանի դեսպան և հրավիրել նախագահ Գաշպարովիչին՝ ժամանելու Հայաստան պաշտոնական այցով», որը եթեր է արձակվել 2014թ. հոկտեմբերի 14-ին...
Այժմ ներկայացնում ենք վերոհիշյալ սուտը մերկացնող փաստերը: Պարոն Իվան Գաշպարովիչը և դոկտոր Աշոտ Գրիգորյանը ծանոթացել էին դեռևս 1995 թվականին` պարոն Գրիգորյանի կողմից կազմակերպված մշակութային միջոցառման ընթացքում: Այն ժամանակ պարոն Գաշպարովիչը Սլովակիայի Ազգային խորհրդի նախագահն էր (1993-1998 թթ.): Հետագայում, երբ պարոն Գաշպարովիչը ստանձնեց Սլովակիայի նախագահի պաշտոնը (2004-2014թթ.), պարոն Գրիգորյանը հանդիպեց նրան կրկին ու հրավիրեց Հայաստան` պաշտոնական այցով:
Ստորև ներկայացնում ենք 1995 թվականին պարոն Գրիգորյանի կազմակերպած մշակութային միջոցառման շրջանակներում արված նկարներ, որոնցում պատկերված են պարոն Գաշպարովիչը և պարոն Գրիգորյանը.
Ձախից աջ` Իվան Գաշպարովիչ, Սլովակիայի գլխավոր դատախազ Միխալ Վալյո, Աշոտ Գրիգորյան, 1995թ.
Ձախից աջ` Իվան Գաշպարովիչ, Սլովակիայի գլխավոր դատախազ Միխալ Վալյո,
Աշոտ Գրիգորյան, 1995թ.
Նման իրավիճակում ծագում են մի քանի տրամաբանական հարցեր: Ինչպե՞ս կարող էր պարոն Գրիգորյանը ներկայանալ որպես դեսպան իր վաղեմի բարեկամին, եթե նրանք ծանոթ էին դեռևս 1995 թվականից: Ինչպե՞ս կարող էր Աշոտ Գրիգորյանը ներկայանալ որպես դեսպան Սլովակիայի նախագահին, եթե երկրի նախագահն է հանձնում հավատարմագրեր դեսպաններին: Ինչպե՞ս կարող էր պարոն Գրիգորյանը ներկայանալ որպես ՀՀ դեսպան Սլովակիայում ՀՀ դեսպանության բացակայության պայմաններում:
Ինչքա՞ն կարելի է ստահոդ, խայտառակ տեղեկություններ տարածել ու բարոյականությունից զուրկ լինել` ներկայացնելով ազերիների վարած տեղեկատվական պատերազմի ու քարոզչության գործիքները որպես ճշմարտություն, այն էլ ԱԳ նախարարի ու դեսպանի մակարդակով: Վերջապես, հարց է առաջանում, թե այս ամենն ի՞նչ նպատակ է հետապնդում:
Այս բոլոր հարցերի պատասխանն ակնհայտ է. նշված հերյուրանքներն ուղղված են խաթարելու պարոն Գրիգորյանի կողմից` Նաիրիտ գործարանի վերաթողարկմանն ուղղված ծրագրի իրականացումը, որի համար պարոն Գրիգորյանը պայքարում է դեռևս 2014 թվականից, քանի որ դեռևս ՀՀ նախկին վարչակարգից մնացած ուրվականները չեն ցանկանում, որպեսզի Նաիրիտի շուրջ իրականացված մեքենայությունները և դրանց ծածկադմփոցը բացահայտվի:
ԵՀՄՖ մամլո քարտուղարություն
Բրատիսլավա
08.03.2019թ.