Ինչու են լռում, երբ այդ մասին խոսում են անգամ բանտից
Փետրվարի 20-ին նշվում է մեզ համար կարևորագույն մի իրադարձություն. այսօր Արցախի վերածննդի օրն է։ 1988թ․-ի փետրվարի 20-ին Լեռնային Ղարաբաղի ինքնավար մարզի ժողովրդական պատգամավորների խորհուրդն ընդունեց որոշում և միացավ Հայաստանին։ Հաջակցություն իրենց հայրենակիցների որոշման՝ Երևանում նույն փետրվարի 20-ին տեղի ունեցավ բազմահազարանոց հանրահավաք։ Օրն իսկապես կարևոր է և արժանի հիշատակման, ինչն էլ առաջինն արեց Արցախի նախագահ Բակո Սահակյանը։ Նախագահի տարածած ուղերձում, մասնավորապես ասված է․
«Սիրելի՛ հայրենակիցներ, Արցախի Հանրապետության իշխանությունների և անձամբ իմ անունից ի սրտե շնորհավորում եմ ձեզ Արցախի վերածննդի օրվա առթիվ: 1988-ի փետրվարի 20-ը մեր ժողովրդի համար պատմական օր էր, որը դարձավ տասնամյակներ շարունակ կուտակված դժգոհությունների ու բողոքի պոռթկումը, անարդարության, ճնշումների ու բռնությունների դեմ երկար տարիներ խմորվող պայքարի կիզակետը: Այդպես շարունակվել այլևս չէր կարող: Արցախցին դուրս եկավ հրապարակ՝ հանուն սեփական իրավունքների պաշտպանության, հանուն սեփական ճակատագիրն ինքնուրույն տնօրինելու, հանուն սեփական հողում ազատ ապրելու և հայ մնալու»։
Այս կարևորագույն իրադարձությանն արձագաքել է նաև կալանավորված՝ երկրորդ նախագահ Ռոբերտ Քոչարյանը։
Վերջինս բանտից դիմել է արցախցիներին՝ Արցախի Վերածննդի օրվա կապակցությամբ:
«Ուղիղ մեկ տարի առաջ այս օրը Ստեփանակերտում էի, ուր իմ բազմաթիվ մարտական ընկերների ու զինակիցների հետ հնարավորություն ունեցա մասնակցելու շարժման հոբելյանին նվիրված միջոցառումներին, վերհիշելու մեր անցած ճանապարհը: Այդ օրը գոհունակությամբ արձանագրեցի, որ ազատության ոգին, ինչպես եւ երեք տասնամյակ առաջ, թեւածում է Արցախում: Դա հիրավի անգին արժեք է․․․
Ցավոք, միայն շնորհավորելու եւ օրը եւս մեկ անգամ արժեւորելու պատճառով չէ, որ դիմում եմ ձեզ: Ներքաղաքական ու աշխարհաքաղաքական բարդ վայրիվերումների արդյունքում իշխանության եկած մարդիկ շարունակ ուժգին հարվածներ են հասցնում Հայաստանի եւ Արցախի պետականության հիմքերին։ Նրանք նպատակաուղղված քայլեր են ձեռնարկում խարխլելու ազգային միասնությունը, սեպ խրելու հայ ժողովրդի տարբեր հատվածների միջեւ, արժեզրկելու մեր պատմությունն ու հերոսներին, թուլացնելու մեր հաղթանակած բանակի ոգին: Եվ նշանակություն չունի՝ այդ ամենն արվում է արտաքին ուղեւարի դրդմամբ, կամ ելնելով գաղափարական հոգեհայրերի հայացքներից, կամ էլ պարզապես սեփական բարդույթները հաղթահարելու համար: Միեւնույն է՝ բոլոր դեպքերում դա տանում է մեզ դեպի ղարաբաղյան հաղթանակների իմաստազրկում, այն է` դեպի անխուսափելի կորուստներ, որոնք կործանարար են լինելու մեր պետականության համար»,- բանտից ուղերձ է հղել Ռոբերտ Քոչարյանն ու համայն հայությանը կոչ արել սթափվելու։
«Այսօր մենք պարզապես պարտավոր ենք սթափվել։ Մեր երկու պետությունների առաջ կանգնած մարտահրավերներն օր օրի ահագնանում են: Դրանց դիմակայելու համար մեզ երկրի զարգացման տեսլական եւ կուռ միասնություն է անհրաժեշտ: Ատելության քարոզը, ազգային արժեքների փաստացի վերանայումը, պետական համակարգի քայքայումը, ինչպես նաեւ միակողմանի «խաղաղասեր» արտաքին քաղաքականությունը կործանարար են մեզ համար: Մի քանի դիլետանտների կողմից երկիրը փորձադաշտի վերածելու ծանրագույն հետեւանքների հաղթահարման հնարավորություն կարող է եւ չունենանք»,-իր ուղերձը եզրափակել է Քոչարյանը։
Բանտում նստած Քոչարյանը հիշել է փետրվարի 20-ի կարևորությունն, իսկ ազատության մեջ կյանքը վայելող, փողոցներում անցորդներին գրքեր նվիրող ՀՀ վարչապետն այս մասին դեռ լռում է։ Նիկոլ Փաշինյանը դեռ ուղերձ այս մասին չի տարածել, իր խոսքում չի ընդգծել այս օրվա կարևորությունն Արցախի և Հայաստանի համար․ հասցրել է միայն թվիթերում ցավակցել ամերիկահայ բարերար Լուիզ Մանուկյան-Սիմոնի մահվան կապակցությամբ: Փաշինյանը զբաղված է․ կա′մ չի հասցրել օրվա կարևորությունը հասկանալ, կա′մ պարզապես չի ցանկանում դա անել, միտումնավոր․ հավանաբար դա նրա քաղաքական կնքահոր քաղաքական ձեռագրի կարևոր նյուանսներից մեկն է։