Կճանաչի արդյոք Նիկոլ Վովաևիչը Ղրիմի միացումը Ռուսաստանին
Հայաստանի իշխանություններն արդեն քանի օր է՝ ռուսական մեդիատիրույթում հայտնվել են թիրախի կենտրոնում։ Ռուսական քարոզչության «ծանր հրետանու» ներգրավմամբ՝ Հայաստանը կամաց-կամաց վերածվում է Լեհաստանի՝ բոլոր բացասական հետևանքներով հանդերձ։ Իհարկե, հասկանալի է, որ այն, ինչ տեղի է ունեցել կապված հեղափոխականություն ուսուցանող սեմինարի հետ, տգեղ է։
Հասկանալի է նաև, որ ռուսական կողմն ընդգծված կերպով հիմա դա է հասկացնում, որ հիասթափված է Փաշինյանից ու նրա թիմից և չի հավատում Նիկոլ Վովաևիչի անկեղծությանը։
Հետաքրքիր է, որ Ղարաբաղյան հարցում սպասվող Փաշինյան-Ալիև կամ նույնիսկ Փաշինյան-Ալիև-Պուտին հանդիպումից առաջ նման նախուտեստ է Մոսկվան հրամցնում Երևանին կամ նախապես պրոֆիլակտիկ աշխատանքներ տանելու համար Նիկոլի հետ, կամ էլ, ինչը որ հավանական է կրկին, ինչ-որ բան է եղել կուլիսներում, ինչը խիստ վիրավորել է Կրեմլի ստրատեգներին։
Երկու բերված վարկածներն էլ արդիական են։ Ուշագրավ է հատկապես RT-ի ղեկավար Մարգարիտա Սիմոնյանի ամուսնու՝ ռեժիսոր Տիգրան Քյոսայանի գրառումը, որտեղ նա հստակ արձանագրել է, իր կամ ով իմանա, գուցե ոչ այնքան միայն իր անունից, որ այն, որ Հայաստանը 83 հոգանոց զորախումբ է ուղարկել Սիրիա, դեռ ոչինչ չի նշանակում, քանի որ եթե Ռուսաստանի՝ Հայաստանին ցուցաբերած օգնությունների ողջ ծավալը համեմատենք, ապա դեռ Հայաստանը պարտք է մնալու և որպես այդ պարտքի հատուցում ակնարկի տեսքով առաջարկել է ճանաչել Ղրիմի միացումը Ռուսաստանին և այդ կերպ տարբերվել Սերժ Սարգսյանի իշխանությունից, որը փորձում էր միանգամից 17 աթոռի վրա նստել։
Հասկանալի է, որ սեփական իշխանության պահպանման մարմաջով բռնված Փաշինյանն ամեն ինչ անելու է այս միջադեպը հարթելու համար։ Ուստի ամենևին չի բացառվում, որ նա նույնիսկ ճանաչի Ղրիմի միացումը Ռուսաստանին, այդպիսով իրեն լիովին դուրս դնելով Արևմտյան քաղաքական շրջանակների ուղեծրից և շատ ավելի ադապտանալով, քան նախորդ իշխանություններն էին ադապտացել։