Քսաներեքամյա «մորքուրի գանձն» ինչ ֆիասկո քողարկեց
Քսաներեքամյա «մորքուրի գանձին» Երևանի կայազորի զինդատախազ կամ այդ համակարգում աշխատանքի ընդունելու մասին լուրը հերթական տեղեկատվական «աֆյորան» էր, որը գործադրեց Փաշինյան Նիկոլի իշխանությունը՝ քողարկելու համար ավելի կարևոր մի իրադարձություն։ Եվ որքան էլ հետաքրքրիր է, տեղեկատվական այդ խաբեբայությանը մասնակցեց նաև Աննա Հակոբյանը՝ հայտարարելով, թե Փաշինյանը՝ իր ամուսինը, նույնիսկ տեղյակ չի էլ եղել նշանակման պահին, որ «մորքուրի գանձն» իրոք մորքուրի գանձ է։
Եթե դա այդպես է, ուրեմն Հայաստանում յուրաքանչյուր երրորդ քաղաքացին հավակնում է Դալայ Լամա լինելու, բայց ինչևէ։ «Աֆյորան» բավական լավ աշխատեց, և գրեթե ոչ ոք չհասկացավ, որ Մյունխենում տեղի չունեցավ Մնացականյան-Մամեդյարով հանդիպումը։ Ավելին՝ ոչ ոք էլ չհասկացավ, որ դրա փոխարեն տեղի ունեցավ Մնացականյան-Լավրով հանդիպումը։ Առավել ևս, ոչ մեկի մտքով անգամ չանցավ ստուգելու համար, թե ինչու սկսված «սիրագորով» երկխոսությունը Երևանի և Բաքվի միջև հանկարծ կանգ առավ ու սառեց, ու Բաքուն սկսեց կամաց կամաց վերադառնալ իր հին լեքսիկոնին՝ որպես ռազմավարական նպատակ տեսնելով Հայաստանի տեղում Արևմտյան Ադրբեջան ունենալու հեռանկարը։
Ու մինչ ողջ հասարակությունը մտահոգված էր «մորքուրի գանձի» բարեկեցիկ և լուսավոր ապագայի հարցով կամ էլ քննարկում էր նրա հոր՝ «Լավրենտի Բերիայի հայացքով» պարոնի օրինախախտումները, Ղարաբաղյան ճակատում եղավ հստակ շրջադարձ․ ըստ ամենայնի, Բոլթոնի կողմից կուրացիա արվող հերթական «սիլի-բիլին» Երևանի և Բաքվի միջև սառեցվեց, և «սիլի բիլիի» դիրիժորական փայտիկը Լավրովը վերցրեց Բոլթոնի ձեռքից՝ նրան թողնելով միայն Վենեսուելայի մասով ինֆորմացիոն արտահոսքեր կազմակերպելու պատիվը։
Ինչ կարող է սա նշանակել։ Թերևս այն, որ կամաց-կամաց Մոսկվան սկսել է կոնսերվացնել հենց Փաշինյանին ու նրա իշխանությունը։ Ղարաբաղյան հարցում էստաֆետն էլի իր ձեռքը վերցնելով` Մոսկվան փաստացի Նիկոլին զրկում է իր տված հավանական խոստումներից մեկը կատարելու հնարավորությունից։ Խոսքն այս դեպքում հենց Ղարաբաղի հարցին է առնչվում։ Իսկ նման պայմաններում արդեն կարճ ժամանակ կպահանջվի, որպեսզի Արևմուտքը սկսի սեփական իշխանության պահպանման սիրույն չափազանց ռուսաֆիկացված Նիկոլից ազատվելու և փոխարինողներ գտնելու մասին մտածել։ Իհարկե, սա մեկ օրվա լինելիք չէ, բայց նաև՝ պրոցեսն արդեն մեկնարկել է։