«Բոմժը», պատգամավորն ու լրագրողը. ինչի՞ մասին հարցնես պատգամավորին, եթե նա խոսել չգիտի
ՀՀ-ն բացառիկ հնարավորություն ունի ստեղծարար ուժը դարձնել տնտեսական աճի հիմանական գործոն. այստեղ է հեղափոխությունը:
Այսպես սկսեց իր ելույթը ԱԺ նիստում «Իմ քայլը» խմբակցության պատգամավոր Վարազդատ Կարապետյանն, անդրադառնալով կառավարության ծրագրին:
«Մեր դահլիճում էլ տխուր է անընդհատ անցնում օրը: Եթե նկատել եք, ժպիտ չկա մեր դահլիճում, ինչը նշանակում է՝ մենք էլ մեր աշխատանքից հաճույք չենք ստանում, ու դա շատ վատ է, իհարկե, այստեղ լուսամուտներ չկան, ամեն ինչ արված է, որ մենք վատ զգանք մեզ, բայց պետք է կոտրենք իրավիճակը»,-ասաց նա:
Պատգամավորը նաև նկատեց, որ պետք է իրար սնել լավատեսությամբ:
«Մարդկանց տարբեր գործոններ կան, որ դրդում է ծուլության, ամենակարևորը, որ մարդը չի գտնում իր սրտի թելադրած կրթությունը կամ աշխատանքը, եթե չգտավ, գնում է ծուլության»,-ասաց Վարազդատ Կարապետյանը:
Նա նաև անդրադարձավ լրագրողների դերին՝ ասելով, թե լրագրողը պետք է արժեք ավելացնի:
«Մենք կարող է դալիճից դուրս գանք, միջանցքներում լրագրողը կանգնեցնի, ասի՝ էս մարդը էս մարդուն ասել է «բոմժ», դուք համաձա՞յն եք էդ կարծիքին, թե՞ ոչ»,-ասաց նա:
Նրա այս դիտարկումը ուրախացրեց դահլիճում նստած պատգամավորներին:
Չանդրադառնանք վերը նշված դիտարկումներին առանձին-առանձին, բայց նկատենք, որ սրանք մեկը մյուսին շղթայաձև կապակցված են։
Օրինակ կապված Կարապետյանի դիտարկմանը, թե լրագրողը «բոմժ» թեման է բացում․․․Իհարկե, ցավալի է, երբ լրագրողը պատգամավորին տալիս է ո՛չ թե լուրջ, տնտեսությանը, երկրի բարգավաճմանն ու առհասարակ ծրագրերին վերաբերվող, այլ անհեթեթ հնչող հարցեր:
Բայց այստեղ ամբողջ խնդիրը կայանում է նրանում, որ այսօր պատգամավորների մի մեծ զանգված պատրաստ չէ պատասխանել լուրջ հարցերի:
Ի՞նչ լուրջ հարցերի մասին է խոսքը, երբ մեկը պատմում է, թե քանի անգամ և ինչ գույն է ներկել մազերը, մյուսը, դասը չսովորած աշակերտի նման, ասում է, թե կոկորդն է ցավում և չի կարող խոսել, էն մյուսն էլ դպրոցական էր ու չի հիշում, թե երբ է ԱԺ-ն ձևավորվել, մյուսը սարկազմով ասում է, թե դրոշին պետք է խաչ նկարել, էն մյուսն էլ պնդում է, որ մարիխուանա օգտագործելը թմրամոլություն չէ, մեկ ուրիշն էլ «վրիպում է», թե Իրանը ավտորիտար պետություն է, էն մյուսն էլ՝ թե իներցիայով շարունակում ենք ինքներս մեզ պարգևատրել ու էլի, մեկը մյուսից անհեթեթ, հազար ու մի հայտարարություններ...
Անգամ այդ պահին, երբ Վարազադատ Կարապետյանն ասում էր, թե լրագրողները կարծիք են հարցնում «բոմժերի» մասին, պատգամավորները չհասկացան, որ բացի նման թեմաներից խոսելուց, իրենց այլ բանի մասին չեն էլ կարող հարցնել: Ասել է թե՝ չհասկացան նաև, որ իրենք ծիծաղեցին հենց իրենց վրա...
Հ.Գ. Դե, եթե լրագրողների հարցերը կարող են արժևորել տնտեսությունը, ուրեմն թույլ տվեք պատգամավորներին տալ լուրջ հարցեր ու ստանալ պատգամավորից լուրջ պատասխաններ, սովորեցրեք նրանց լուրջ խոսել ու ընդհանրապես լուրջ վերաբերվել իրենց գործին և ոչ թե մանկապարտեզի մակարդակով ասել, թե՝ «մեզ ասել են՝ չխոսել այդ թեմայով» կամ «տաքսիից ուշանում եմ» կամ էլ նման այլ պատասխաններ. հակառակ դեպքում՝ «բոմժի» մասին թեման ուժի մեջ է...
Արմինե Մկրտումյան