Մեզնից հետո՝ թեկուզ ավերակ
Կառավարությունն այսօր արտահերթ նիստ էր գումարել, որի օրակարգում ընդգրկված էր Կառավարության ծրագրի հաստատման մասին հարցը։ Կառավարության ծրագիրն ընդունվեց և ուղարկվեց Ազգային ժողով։ Այս հարցի քննարկումից հետո, վարչապետ Փաշինյանը հրամայեց դադարեցնել նիստի ուղիղ հեռարձակումը, քանի որ իր նախարարների հետ ունի քննարկելու այլ հարցեր։
Թե ինչո՞ւ այդ հարցերը չեն քննարկում կոմիտեների նիստում, որպեսզի կառավարության աշխատանքը լուսաբանող լրագրողներին նիստի կեսից չասեն՝ հաջողություն, հայտնի չէ․ պարզ է միայն մեկ բան՝ Փաշինյանի կառավարությունը, թեև էյֆորիայի ֆոնին եկավ և կառավարության նիստերը փակից դարձեց բաց, սակայն, նրա այդ քալը, ձևից բացի, որևէ բովանդակային նշանակություն չունեցավ մամուլի համար, որովհետև բոլոր կարևոր հարցերը կառավարության նիստում լինում են կա′մ չզեկուցվող, կա′մ գաղտնի։
Ինչևէ, մի կողմ թողնելով կառավարության ձևական քայլերը, նշենք, որ ուղիղ եթերն անջատել տալուց շատ կարճ ժամանակ անց հայտնի դարձավ, որ կառավարության կառուցվածքի մասին հարցը որոշված է։
«Վերջնականորեն ավարտեցինք ՀՀ կառավարության կառուցվածքի քննարկումները:
ՀՀ-ում կլինի 12 նախարարություն: Վարչապետի աշխատակազմում կստեղծվի Սփյուռքի գործերի գլխավոր հանձնակատարի պաշտոն, ով կլինի վարչապետի ներկայացուցիչը Սփյուռքի հետ հարաբերություններում և վարչապետի անունից կհամակարգի կառավարության աշխատանքները սփյուռքի հետ հարաբերություններում»,- գրեց վարչապետն իր սիրելի վայրում՝ ֆեյսբուքյան էջում։
Փաստորեն, օպտիմալացման անվան տակ Մշակույթի, Սփյուռքի նախարարությունների տապալած աշխատանքը լղոզելու և այդ նախարարությունները վերջնականապես ջարդելու փաշինյանական լոզունգներն իրականություն դարձան՝ անտեսելով ոլորտի կարկառուն ներկայացուցիչների, ոլորտի նվիրյալների հորդորները՝ սփյուռքում գրեթե 10 մլնի հասնող հայություն ունեցող Հայաստանի համար չփակել Սփյուռքի նախարարության դռները՝ հիշեցնելով՝ անբան նախարարի չստացված աշխատանքի պատճառով մի ողջ նախարարություն չի կարող կանգնել փաստի առաջ։
Նույնն է նաև Մշակույթի նախարարության պարագան․ այս նախարարությունը ևս մենք կորցրինք ոչ պրոֆեսիոնալ, նախարարի պաշտոնը սեփական իմիջի ձևավորման համար ծառայեցնող նախարարուհու պատճառով, ով այդպես էլ չկարողացավ լուծել հացադուլ ու ջրադուլ անող կինոռեժիսորի հարցը։
Հետաքրքիր է, որ երկու նախարարության «գլուխ ուտելուց» հետո, Մխիթար Հայրապետյանն ու Լիլիթ Մակունցն առանցքային պաշտոններ զբաղեցրին Ազգային ժողովում. մեկը դարձավ խմբակցության ղեկավար, մյուսը՝ ԱԺ գիտության, կրթության, մշակույթի, սփյուռքի, երիտասարդության և սպորտի հարցերի մշտական հանձնաժողովի նախագահ։
Հուսանք՝ այս անգամ կաշխատեն այնպես, որ իրենցից հետո ոչ թե ինչ-որ բան կփակվի, կոչնչանա ու կվերածվի ավերակների, այլ կծաղկի և կբարգավաճի․ թեև հաշվի առնելով սույն պաշտոնյաների արդեն իսկ ցուցաբերած որակը, դժվար է այդ լավատեսական հույսով ապրելը։